Klassieke talen (1)

Door de slotzin: ‘Je eist ook niet dat in de artsenopleiding plaats wordt geruimd voor onderwijs over geneeskrachtige planten en acupunctuur’ bevestigt de Leuvense hoogleraar Luc Van der Stockt het cliché dat classici geen eigentijdse mensen zijn (‘Te vroeg voor begrafenis’, Knack nr. 35).

Natuurlijk moet daar ruimte voor worden gemaakt. Net als voor chiropraxie, homeo- en osteopathie. Wat minder wis- en natuurkunde in de kandidaturen en het is perfect mogelijk.

Het gemeenschapsonderwijs begreep al dertig jaar geleden dat de afdelingen Latijn-Grieks niet meer beantwoordden aan de moderne tijd waarin informatica, wetenschappen, mediavorming en sport meer aandacht verdienden.

Mijns inziens is in het secundair onderwijs een klassieke vorming ook in de 21ste eeuw mogelijk met vier lesuren per week over de zes jaar en één tot twee uur Grieks in de laatste twee jaar. Genoeg om de leerlingen vertrouwd te maken met het Griekse alfabet, de ethymologie van bekende woorden in de moderne talen en de Griekse auteurs.

En als de hoogleraren het vulgariseren blijven denigreren, zagen ze de poten onder hun eigen leerstoel weg.

Klassieke talen (2)

Ik zit in het vierde jaar Latijn-Moderne Talen in een katholieke ASO-school. In onze school, in tegenstelling tot andere scholen, stijgt het aantal latinisten. Dat veroorzaakt een nijpend tekort aan leerkrachten Latijn.

Klassieke talen (3)

De hoogleraar ziet over het hoofd dat niet alleen in Oosterse en Slavische filologie, maar ook bijvoorbeeld in Toegepaste Economische Wetenschappen met meer specifiek economische vakken zoals boekhouden en recht, ‘ab ovo’ wordt begonnen. Dat is een van de redenen dat leerlingen uit de klassieke humaniora in die studierichting een kans maken terwijl leerlingen uit een economische richting een studie klassieke filologie wel kunnen vergeten.

De twee pedagogische begeleiders betreuren de toelatingsproef geneeskunde omdat leerlingen daardoor in de derde graad ASO klassieke talen laten schieten voor wiskunde en wetenschappen. Zes jaar Latijn blijven vooropstellen voor klassieke filologie is blijkbaar niet opteren voor een ‘soort beroepsopleiding’.

Steeds weer dezelfde aanspraken op de oude voorrechten. Net als het elitegevoel: ‘Latijn of Grieks opgeven wordt hier door de meesten nog beschouwd als een trapje dalen in de status’, zegt een leerkracht uit een eliteschool.

Zowel voor deze aanspraken op voorrechten als voor dit elitegevoel kan de begrafenis niet vroeg genoeg komen.

Overigens: de klassieke verhalen klinken in het Nederlands even mooi als de ‘Divina Commedia’ of de ‘Canterbury Tales’. We hoeven daarvoor niet met zijn allen Italiaans of Middelengels te studeren. Maar het mag.

Vlaams Blok

Het was te verwachten dat enkele lakeien – al dan niet in opdracht – ‘Het Vlaams Blok is geen democratie’ (Knack nr. 32) zouden aanvechten (‘Het laatste woord’, Knack nr. 35).

Na elf jaar actief partijlidmaatschap heb ik begrepen dat alle democratische controle op het beleid en de macht binnen de partij onmogelijk wordt gemaakt door een zeer klein en select groepje beroepspolitici, waaronder enkelen van zeer bedenkelijk allooi.

Bij congressen, bestuursvernieuwingen en het samenstellen van verkiezingslijsten is het niet toegelaten democratisch te stemmen en (voor alle zekerheid) worden de diverse besturen volgepropt met door de partij betaalde partijslaven. Het doel heiligt de middelen. Naar de geest is dit puur fascisme in de echte betekenis van dat begrip.

Big Brother

Marc Reynebeau staat bekend als een van de boegbeelden van Vlaanderens intelligentsia, maar deinst er niet voor terug op te treden in onnozele tv-programma’s. In ‘Als wolven onder elkaar’ (Knack nr. 35) zegt hij dat ik mij toon ‘als een goedmoedige pastoor met een slecht geweten, die krampachtig hip en cool wil zijn om toch maar volk in zijn kerk te lokken’. Om in dezelfde beeldspraak te blijven: Reynebeau doet mij denken aan een ouderwetse dorpspastoor, die in een onfrisse soutane, hoog van de kansel zijn slinkende schare gelovigen met donderpreken probeert te overtuigen dat het plaatselijk dorpscafé de hel is en de uitbaatster de baarlijke duivel.

Dat ik een hippe en coole pastoor met een slecht geweten zou zijn, geen probleem. Ieder heeft immers zijn eigen stijl van preken (al heb ik persoonlijk altijd wel een grondige hekel gehad aan pausen, die, ervan overtuigd dat zij alleen over het goede geweten beschikken, de grootste onzin uitkramen).

Wat mij echter ergert, is de moedwillige oneerlijkheid waarmee hij mijn artikel over Big Brother becommentarieert. Hij haalt weinigzeggende passages uit hun context en presenteert zo een eenzijdige en verkeerde interpretatie van mijn tekst. Dat is een gebrek aan respect voor de globale teneur van mijn artikel.

Over mijn vermeende gebrek aan bronnenkritiek en over driedubbel gecheckte gegevens: ik ben niet, zoals verkeerdelijk bericht wordt, in Leuven geregistreerd aan de afdeling cultuursociologie en heb mij, bij mijn weten, nooit als cultuursocioloog gepresenteerd.

Balkan

‘Twee handen op een buik’ (Knack nr. 35) is een boeiend verhaal. In wezen moet dit beschouwd worden als een Kroatische poging tot chantage aan het adres van de VS. De bewering van de van oorlogsmisdaden verdachte Kroatische generaal Ante Gotovina dat hem niets kan worden verweten omdat hij samenwerkte met de VS, is natuurlijk nonsens.

Voor diegenen die regelmatig hun oor te luisteren legden bij diplomaten, ambtenaren en zakenlui die de regio volgden en er regelmatig kwamen, is dit verhaal echter verre van verrassend. Zonder de miljoenen dollars en marken waren extremistische figuren als een Franjo Tudjman, Vuk Draskovic, Alija Izetbegovic en Ibrahim Rugova en hun bendes nergens geraakt. In wezen heeft de regie in Washington die bendes gebruikt. En toen de boel in de fik ging, mocht de NAVO, het huurlingenleger van de VS, overal ‘vrede’ gaan stichten. Wat dan in het door de NAVO bezette Kosovo zorgde voor massale etnische zuiveringen, brandstichting, plundering en grootschalige moord. En dit zonder dat iemand hiervoor echt wordt lastiggevallen.

Uiteraard is dit artikel ook een bewijs voor het grootschalige failliet van allerlei Balkanexperts die de VS en de EU altijd een rol van positieve neutraliteit toebedachten. De sleutelrol van onder andere de Verenigde Staten bij de massamoord in Joegoslavië hebben zij steeds genegeerd.

Regering

De afgelopen jaren kon het niet op: lastenverlagingen her en der, gratis bussen, afschaffing kijk- en luistergeld, feest en kermis overal.

Nu krijgen we een andere melodie te horen: besparen en twee-procentnorm (‘Paars-groen verliest beste partner’, Knack nr. 35)!

Verhoging van het bestaansminimum en van de laagste vervangingsinkomens? Sorry, geen geld!

De kosten drukken voor schoolgaande kinderen? Meer middelen voor de gehandicapten en uitbreiding van opvangmogelijkheden? Meer inspanningen voor preventie en opvang van probleemjongeren? Uitbreiding van de kinderopvang is een noodzaak? Kan wel zijn, maar geen geld meer!

De vele miljarden die men heeft weggegeven aan lastenverlagingen en aan de afschaffing van kijk- en luistergeld had men zinvoller besteed aan de meest zwakken, die het echt nodig hebben.

Van de VLD kan men misschien niets anders verwachten, maar van prominente SP’ers als Stevaert en Vande Lanotte wel.

Theater

‘Een heel klein kunstje’ (Knack nr.34) is een goede samenvatting van wat in Vlaanderen voor theater moet doorgaan.

Wat Jan Decorte en Tom Lanoye doen, heeft niets met theater te maken, alles met entertainment en vrijetijdsanimatie. Ze maken van Shakespeare parodieën of karikaturen, met dit voordeel dat de schaarse belangstellenden vroeg of laat naar de echte Shakespeare gaan. En die is veel boeiender dan de afkooksels van Decorte en Lanoye.

Zij zijn effectenmakers die aan hun samenleving hun vulgariteit tonen en horen thuis in het amusementsbedrijf. Daarvoor prachtige gebouwen als de Bourla ter beschikking stellen, zijn parels voor de zwijnen.

Pensioenen

Dit is de tweede keer dat de liberalen de kleine burger een hak zetten (‘Bijverdienen boven 65’,Knack nr. 34). De eerste keer was bij de afschaffing van de hoogste aanslagvoet. Toen was Europa het excuus. Nu doen ze alsof het tekort aan werknemers en de aandacht voor de kleine pensioenen de reden is om de cumulatie pensioen-arbeidsinkomen te liberaliseren. Niets is minder waar. Een hoogleraar-emeritus, die ook senator en beheerder is, verdient pakweg 3,5 miljoen frank per jaar als senator en 2 miljoen frank per jaar als beheerder. Nu krijgt hij zijn emeritaat van 2,5 miljoen niet omdat hij te veel beroepsinkomsten heeft. Met Fientje Moerman krijgt hij die kwak van 2,5 miljoen er wel bij. Een burgemeester, oud-minister en senator, die weldra 65 wordt, zal nogal lachen. Van die mensen zijn er enkele honderden in ons land. Dat maakt dan pakweg 1 miljard frank per jaar dat Vande Lanotte niet in zijn vergrijzingsprovisie kan stoppen.

Zilverfonds? Schuldafbouw? Sociale zekerheid en ziektekosten? Alleen met de centjes van de kleintjes. Zonder te gewagen van de toenemende kloof tussen hoge en lage inkomens, tussen de koopkracht van zieke en gezonde mensen. Een kleine gepensioneerde mag nu ‘wit’ 280.000 frank per jaar bijklussen. Met Moerman gaat hij om maaltijden te bestellen bijvoorbeeld, het dubbele verdienen in het ‘wit’. Dus blijft hij ‘zwart’. Want we mogen toch niet veronderstellen dat die kleine gepensioneerde gaat bijklussen als topmanager. Een liberaal blijft een liberaal, paars of blauw. De actieve welvaartsstaat heeft op alles een antwoord voor de overheid. Als het niet meer gaat, is de werkman fout.

Vossenplaag

In de reactie op ‘De vos preekt de passie’ (Knack 32) wordt een mengelmoes gemaakt van telkens weer dezelfde componenten: economisch belang (schade aan kleinvee), maar ook jachtbelang, natuurbehoudsbelang en de volksgezondheid (‘Het laatste woord’, Knack nr. 34). Analyse van de vossenproblematiek leert evenwel dat slechts één belang overeind blijft om bejaging of bestrijding van vossen te legitimeren, en dat is het jachtbelang zelf: hetzij als bijzonder spannende jachtvorm, om reden van een mooie trofee (pels), of ter vergroting van de oogst aan andere wildsoorten (concurrentie verminderen).

Het risico met betrekking tot de vossenlintworm wordt, net zoals destijds ten aanzien van hondsdolheid, nog maar eens opgediept om een negatief maatschappelijk beeld te creëren over de vos. De problematiek vergt aandacht – het onderzoek is lopende -, maar nergens wordt vanuit de wetenschappelijke wereld gepleit om in te grijpen in de vossenstand om het risico te verminderen. De ‘stijging’ van het aantal besmettingsgevallen is naar alle waarschijnlijkheid vooral het resultaat van een stijgende aandacht voor het fenomeen – daar waar het vroeger onopgemerkt of verkeerd gediagnosticeerd werd. Het risico op besmetting is echter hoe dan ook uiterst gering.

Jagers zouden zichzelf een dienst bewijzen door openlijk voor hún zaak uit te komen (het jachtbelang) en niet steeds opnieuw te proberen een groter maatschappelijk draagvlak te creëren op basis van een wetenschappelijk onhoudbare belangenvermenging.

Dierenrechten

Het loslaten van nertsen is een daad van eco-terreur en bewijst bovendien dat dierenrechten niet bestaan (‘De vos preekt de passie’, Knack nr. 32). Hoe zal het de nertsen vergaan nu ze van de door de dierenactivist geëiste ‘vrijheid en dierenrechten’ kunnen genieten? De meeste dieren, die niet meer gewoon zijn zonder de mens te overleven, zullen gewoon doodgaan. En de overblijvende nertsen zullen de bestaande lokale eco-systemen totaal ontwrichten. Eten of gegeten worden, de wet van de sterkste, de wet van de natuur zal ook voor de nertsen gelden. Dus toch geen leven in de vrije natuur volgens het idyllische Walt Disney-scenario van de fantaserende dierenactivist. Zelfs de kat van Michel Vandenbosch zal muizen vangen wanneer ze haar vrijheid terugkrijgt.

Johnny Dheedene, ex-leraar Latijn-Grieks, Lokeren.,Ellen Bruynoghe, De Panne.,Marc Roelandt, Beveren.,Lucien Decoorne, Sint-Andries.,Gust De Meyer, departement communicatiewetenschappen, Leuven.,Willy Van Damme, Dendermonde-Grembergen.,Flor Orij, Alken.