Antwerpen (1)

Bij uitzondering reageer ik op berichtgeving over de partij die ik voorzit, omdat Joz Wijninckx een betere behandeling verdient dan in ‘Pygmeeën op ’t schoon verdiep’ (Knack nr. 49). Ik heb Joz Wijninckx, samen met Andries Kinsbergen, uitgenodigd voor een bemiddelingsopdracht tussen SP, VLD, CVP en Agalev. Een moeilijke en, op stedelijk niveau, niet voor de hand liggende opdracht die je niet aan de eerste de beste toevertrouwt. Ik heb hem hiervoor gevraagd omdat ik hem ken als gezagsvol, onafhankelijk maar evenzeer loyaal tegenover de partij en tegenover Antwerpen. Wijninckx heeft, wars van elk eigenbelang, hard aan die opdracht gewerkt en er mee voor gezorgd dat er uiteindelijk een akkoord is gekomen. Ik ben hem daar zeer dankbaar voor.

Antwerpen (2)

Niet zonder pijn lees ik het artikel over de bemiddelingspoging die ik samen met Andries Kinsbergen drie weken heb volgehouden. Indien mijn enige verdienste zou zijn geweest de breuk te herstellen tussen de potentiële partners, dan geeft dit mij een grote voldoening. Ik heb altijd gezegd enkel ’te rijden’ voor de stad Antwerpen en haar bevolking. De commentaar van sommige Antwerpse SP-politici ligt in de lijn van hun mentaliteit en soort ‘humor’.

Illegalen (1)

‘Asielzoekers’ en ‘illegalen’ zijn twee verschillende begrippen.

Asielzoekers zitten niet in de illegaliteit, zij treden er juist uit door in een procedure te stappen om hun verblijf te kunnen legaliseren (‘Underground bis’, Knack nr. 49).

Illegalen daarentegen verkiezen om in de illegaliteit te blijven om meestal zeer obscure redenen zoals mensenhandel, inbraak, autodiefstal, drugs, en zo meer (‘Forum’, Knack nr. 47). Tegen deze illegalen moet en wil ons politieapparaat optreden met voldoende ruggesteun door justitie en dit is waar Ludo Van Campenhout (VLD) het over heeft.

Er is nog een subcategorie illegalen en dat zijn de uitgeprocedeerde asielzoekers. Degenen van hen die in België in de illegaliteit verdwijnen zijn zo goed als gedoemd om in een crimineel circuit te belanden uit zelfbehoud. Zij vallen dan ook nog eens ten prooi aan huisjesmelkers.

Het is onze plicht om opnieuw een gezonde situatie te krijgen.

Illegalen

In ‘Ja zuster, nee zuster’ (Knack nr. 49) stelt de Antwerpse Schepen Dirk Geldof dat de buitenlander die een regularisatie-aanvraag hangende heeft, geen recht op OCMW-steun zou hebben. Dit dient te worden genuanceerd. De Raad van State wees al op het probleem van ongrondwettelijkheid ingeval tegelijk met de regularisatiewet niet zou worden voorzien in een afwijking van de OCMW-Wet, zodat de buitenlander toch een menswaardig bestaan kan leiden tijdens de behandeling van zijn regularisatieaanvraag.

Diverse Arbeidsrechtbanken hebben inmiddels al gesteld dat er wél maatschappelijke dienstverlening door het OCMW moet worden verstrekt ingeval van hangende regularisatieaanvraag.

De regularisatiekandidaat die zich geconfronteerd ziet met een weigering tot steun vanwege het OCMW kan zich dus tot de arbeidsrechter wenden.

Het valt evenwel te betreuren dat de burger zich verplicht tot de rechtbank dient te richten, omdat de wetgever weer eens een slecht werkstuk heeft afgeleverd.

Hitler

In ‘Hitler in België’ schrijft u dat Frankrijk capituleerde: het in Compiège ondertekende document was een wapenstilstand. Groot verschil, want een wapenstilstand laat juridisch de nationale autonomie onaangeroerd, met als gevolg dat in het Frankrijk van 40-45 het officiële regime zelf collaboreerde.

Als de dansfoto van Hitler genomen werd toen hij op de hoogte werd gebracht van de wapenstilstand, dan is zij niet in België genomen. Hitler was op 22 juni in Compiège, maar verliet (uit minachting voor de Fransen) vroegtijdig de treinwagen waarin de ondertekening plaatsvond.

Deze foto is ook niet zomaar verkeerd als danspasje geïnterpreteerd. Ze werd voor propagandadoeleinden door een Amerikaanse journalist repetitief gemonteerd, wat inderdaad – maar doelbewust – een verkeerde indruk wekt.

Europa

Goossens verwijt de verkozenen dat ze tijdens de debatten in het Europees parlement afwezig bleven, dat ze geen uitgeschreven visie over de top hebben verspreid en zelfs dat ze het belang van de top van Nice onderschatten.

Dat geldt dan niet voor de VU&ID-verkozenen in het Europees parlement.

We hielden een persconferentie op 9 mei 2000 om een verdieping van de IGC-agenda te vragen. Bij de afronding van de IGC-onderhandeling hebben wij Verhofstadt, Michel en Neyts gevraagd om het Belgische standpunt te herzien en zo de (lineaire) berekeningswijze en het maximum aantal van 700 zetels in het Europees parlement bij te stellen. We hebben dit ook aan de pers laten weten.

Bij de tussentijdse evaluatie van het Handvest voor Grondrechten hebben wij er (met succes) op aangedrongen om wijzigingen aan te brengen.

Begin november hielden wij met de Europese Vrije Alliantie (samenwerkingsverband van democratische regionalistische partijen) een topontmoeting en stelden wij de ‘Verklaring van Brussel’ op. Hierin riepen we op om volken zonder staat te erkennen en ze een plaats te geven binnen de Europese constructie.

In een beknopte vooruitblik op de top hebben we overigens onmiskenbaar gehamerd op de uitbreiding van de meerderheidsbeslissingen, op de gelijktijdige invoering van meer medebeslissingsrecht voor het parlement en op de doorbreking van de bovengrens van 700 zetels.

Bodifée

In ‘Jong blijven’ (Knack nr. 47) schrijft Gerard Bodifée dat De standaard bezig is een flink deel van zijn traditionele lezers af te stoten om jongere abonnees te kunnen werven, ook al compenseert de aangroei van jongeren het verlies van ouderen voorlopig niet’.

Volgens de onafhankelijke CIM hebben we in 2000 tien procent meer lezers dan in 1999. De krant wordt nu gelezen door meer dan 280.000 lezers, meer dan ooit tevoren.

Onderwijs (1)

In ‘Lerarenverdriet’ (Knack nr.47) ontbreekt nog veel gratis werk: personeels-, vak- en werkgroepenvergaderingen. Begeleiding van uitstapjes, sportdagen, toneelvoorstelling, oudleerlingenavond, opendeurdag, eetfestijn, soms ook vervangen van langdurig afwezige collega’s.

Waar blijft bovendien een financiële tegemoetkoming voor alles wat we zelf betalen: handboeken en de erbij horende (peperdure) lerarenhandleiding, vaktijdschriften, rekenmachine, computer (over het papier en de inktcassettes voor de printer wil ik nog niet eens zeuren), nascholingen en de telefoonkosten voor internet?

Waarom ik nog in het onderwijs blijf? Omdat ik graag les geef.

Onderwijs (2)

Waarom de ouders lastig vallen met een staking als de leraars het tegen de regering en politici hebben?

Laat elke leraar elke week een les geven over de verspilzucht en/of fouten van de politici. Moeilijk is dat niet. Elke week zijn er genoeg onderwerpen om een lesuur te vullen.

Onderwijs (3)

Alsof leerkracht zijn, de dag van vandaag, nog niet moeilijk genoeg is, wordt van ons verwacht dat we ook nog eens opvoeder, vriend, ouder en vaak psycholoog zijn erbovenop.

Als ik alles op een rijtje zet, heb ik deze week een slordige 52 uur gepresteerd. Als ik me niet vergis komt dat overeen met de prestatie-uren van een kaderlid uit de privé-sector.

De Vlaamse leerkracht is te braaf, te plichtsbewust en staakt niet omdat dat in het nadeel van de leerlingen is. We zijn tenslotte de zachte sector.

Maar ooit wordt de grens bereikt en zal er gestaakt worden, drie maanden achtereen totdat ons loon tenminste op hetzelfde niveau komt als dat van onze Waalse collega’s.

Onderwijs (4)

Lezer Siebens lijkt me een gefrustreerd iemand (‘Het laatste woord’, Knack nr. 49). Laten we de redenering eens omdraaien: als het onderwijs zo’n paradijs is, waarom ging hij dan weg?

Zelf heb ik , net als veel collega’s, dit schooljaar minstens honderd onbetaalde overuren gepresteerd. De dynamiek en verantwoordelijkheid die men van leerkrachten eist, vind je in de privé-sector enkel bij kaderleden. En alles wijst erop dat jonge onderwijsmensen nooit van een pensioen in de huidige vorm kunnen genieten.

De waarheid is dat onderwijs een alsmaar hoger vrijwilligheidsgehalte krijgt: idealisten blijven, anderen zoeken elders werk.

Patrick Janssens, voorzitter SP.,Joz Wijninckx, eresenator-SP.,Guy Voet, bedrijfsleider, verkozen districtsraadlid VLD Deurne.,Frank Puystjens, Oostende.,Roger Gozin, Aarschot.,Nelly Maes en Bart Staes.,Peter Vandermeersch, hoofdredacteur De Standaard.