Bij de vijftigste verjaardag van Israël publiceerde Knack een controversieel verhaal over de ontstaansgeschiedenis van die staat. Dat lokte reacties uit.

Israël (1)

Het document “Het land was niet leeg” (Knack nr. 20) is gebaseerd op recent verschenen boeken, die de geschiedenis van Israël herschrijven. Dat is gevaarlijk werk. Zoiets gebeurt meestal omdat de schrijver nieuwe of achtergehouden feiten tevoorschijn wil brengen en andere wil wegmoffelen of in een ander, juister licht wil plaatsen.

Maar daarbij worden feiten uit het verleden vaak beoordeeld met inzichten van achteraf. En dat maakt dat dit artikel in kwestie een onjuiste indruk achterlaat.

Zo werd niet vermeld dat Palestina in 1922 door de Volkenbond bestemd was tot joods nationaal tehuis. Engeland moest dat verwezenlijken.

De aanval op Israël in 1948 werd ingezet door zeven Arabische landen. De militaire waarde van die legers wordt nu gering geacht. Maar toen dachten de Arabieren daar anders over: hadden ze zich de mindere van Israël gevoeld, ze zouden zeker niet aangevallen hebben.

Waren de Arabieren niet onverzoenlijk en niet oorlogszuchtig? Het volstaat de nieuwsberichten uit die tijd na te lezen. Azzam Pasha, de secretaris-generaal van de Arabische Liga, verklaarde op 15 mei 1948: “dit zal een uitroeiingsoorlog worden en een geweldige slachting, zoals de Mongoolse slachtingen en de kruistochten.”

In mei 1948 waren er officieel 539.000 Arabische vluchtelingen. De Arabische landen weigerden hen op te nemen, ondanks de miljoenen banen die openstonden en het ongebruikte land. In 1958 verklaarde de directeur van de VN-Vluchtelingenorganisatie: “De Arabische landen willen het probleem als een zweer openhouden, als een belediging voor de VN en een wapen tegen Israël.”

In diezelfde tijd nam Israël wel 800.000 joden op, die waren gevlucht of verjaagd uit Arabische landen.

Degenen die de geschiedenis herschreven, hebben de waarheid uit het oog verloren.

Israël (2)

Uw verhaal over 50 jaar Israël getuigt van puur negationisme. De Arabieren waren niet van plan de joden in zee te drijven? Ze hebben dat zelf ettelijke keren enthousiast verkondigd. U ontkent dat de Arabieren van plan waren de joden uit te roeien. Toch heeft Azzam Pasha juist dat verklaard.

De moorden die Irgun en Stern in Deir Yassin pleegden, zijn niet goed te praten. Maar men vervalst de geschiedenis als men alleen over die éne massamoord schrijft en de tientallen soortgelijke moordpartijen door Arabieren verzwijgt. Dat de joden de Arabieren verdreven, was wettige zelfverdediging.

Men vervalst nog eens als men alleen over de Arabische vluchtelingen schrijft en niet over de honderdduizenden joden die uit de Arabische staten moesten wegvluchten.

Barones Van Paemel doet er nog een schepje bovenop met haar bewering dat de “joodse staat agressief was en Palestijns gebied ging bezetten” (“De Kroonraad”, Knack nr. 20). In 1948 was niet Israël de agressor, maar vielen zeven Arabische landen dat kleine landje onmiddellijk aan. Er zijn ook nazi’s die beweren dat Polen in 1939 Duitsland aanviel.

Boudewijn

In “De Croo Ontbloot” (Knack nr. 17) wordt mij de les gelezen naar aanleiding van mijn opiniebijdrage in De Standaard. Ik vraag me af wat de redacteur bezielt om zo smadelijk uit te varen tegen een stuk dat niet eens in Knack verscheen. Ter weerlegging mijn rechtzetting in een notendop.

1. Het omstreden verhaal “De geheimen van Laken” uit het Standaard Magazine steunde niet op de dagboeken van wijlen Achille van Acker, maar op cryptische notities, neergepend op losse schriftjes en losse vellen papier.

2. Mijn krukkig taaltje wordt door velen, waaronder tal van eenvoudige dagjesmensen, geapprecieerd. De verwijzing naar de aanbeveling om het taalgebruik in de rechtspraak te vereenvoudigen (waarmee ik volmondig akkoord ga) is niet relevant. Een opinie-artikel wordt in een andere stijl geschreven dan een vakterminologish gebonden vonnis of arrest.

3. Het punt is niet of ik meer weet dan de auteur van het Standaard Magazine wiens bewijsvoering “inderdaad” niet waterdicht is. Evenmin als eender welke krantenlezer moet ik worden geacht beter te zijn geïnformeerd dan de informator.

4. De redacteur haalt de beoordelingscriteria gehanteerd door de trendsetters van de roddelpers en die van de opiniemakers van de kwaliteitspers door elkaar. Elementaire aandacht voor het artikel dat hij aanvalt, is toch een minimumvoorwaarde voor alle ernstige kritiek.

5. “De feiten” zijn naar historische maatstaven onbestaande. Dat is het oordeel van historici die meer deskundig zijn dan de biograaf van Van Acker. Waarom mag de burger die ik ben, niet evengoed zijn opinie verkondigen als een journalist?

De opmerkingen over magistraten: “zo schijnen ze in hun rechterlijke waardigheid immers over de feiten te denken: als de feiten hen niet bevallen, zijn ze slechts te veroordelen lekken”, zijn ondermaats en irrelevant. “Er wordt de jongste maanden wel eens beweerd dat het gerecht blijk geeft van wereldvreemdheid, elitarisme, arrogantie en misprijzen voor de gewone man (…)”: voor wie mij kent, is dit allerminst aan mijn persoon besteed.

6. Ten gronde vraagt de redacteur of het niet nuttig is af en toe enige aandacht te besteden aan de koninklijke familie. Waarna hij zich lijkt te vereenzelvigen met de auteur van “De geheimen van Laken” en “Invloed van Lilian is historisch belangrijk”.

7. “Als die men hemzelf is,” is mijns inziens fout. Het hulpwerkwoord zijn heeft geen lijdend voorwerp. Ik zou dus schrijven: “Als die men hijzelf is”. Hijzelf is onderwerp.

Moedermelk

In uw artikel “Moedermelk is Heilig” (Knack nr. 21) wordt ook de borstvoedingsorganisatie “La Leche League” genoemd. Er wordt beweerd dat La Leche League wil dat kinderen van seropositieve moeders toch moedermelk krijgen, hoewel vaststaat dat 70 tot 80 procent van deze kinderen gezond ter wereld komt. Als ze moedermelk drinken, krijgt 30 tot 50 procent aids.

De jongste jaren zijn talloze studies over HIV-besmetting door moedermelk gemaakt. Het grote probleem is dat men bij de geboorte nog niet kan zeggen of een baby uiteindelijk HIV-positief zal zijn. Een van die studies gaat er bijvoorbeeld van uit dat 14 procent van de baby’s door moedermelk geïnfecteerd wordt (Dunn, 1992), een andere studie is van mening dat het er 22 procent zijn (The European Collaboritive Study, 1992).

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en UNICEF, waarmee La Leche League nauw samenwerkt, hebben in 1992 volgend advies over borstvoeding en aids uitgegeven: “Where the primary causes of instant deaths are infectious diseases and malnutrition, infants who are not breastfed run a particulary high risk of dying from these conditions. In these settings, breastfeeding should remain the standard advice to pregnant women, including those who are HIV-infected, because their baby’s risk of becoming infected through breast milk is likely lower than its risk of dying of other causes if deprived of breastfeeding … In settings where infectious diseases are not the primary causes of death during infancy, pregnant women known to be infected with HIV should be adviced not to breastfeed but to use a safe feeding alternative for their babies. Women whose infection status is unknown should be adviced to breastfeed.”

Wanneer nu een moeder een LaLeche League-leidster contacteert in verband met aids en borstvoeding, zal zij exact deze informatie krijgen, aangevuld met resultaten van andere wetenschappelijke studies. La Leche League-leidsters in de hele wereld volgen hierbij de informatie in het “Breastfeeding Answer Book”. Dit boek is uitgegeven door La Leche League International voor haar leidsters en werkers in de gezondheidszorg.

La Leche League raadt niemand aan of af om borstvoeding te geven. LaLeche League geeft alleen informatie over borstvoeding. Iedere moeder moet, naargelang van haar eigen situatie, zelf beslissen hoe zij haar baby wil voeden.

Ook wij vinden de verontreiniging van ons milieu verontrustend. Spijtig genoeg zijn dioxines overal te vinden: in de lucht, in de bodem, in ons voedsel. Met artikels die de nadruk alleen op de aanwezigheid van dioxines in moedermelk leggen, worden vele moeders onzeker gemaakt. Borstgevoede kinderen genieten van talloze, wetenschappelijk bewezen voordelen wat hun gezondheid en ontwikkeling betreft. Om deze redenen wordt borstvoeding door de WHO en UNICEF in de hele wereld zo sterk aangeraden. Moedermelk is de ideale voeding voor baby’s.

M. Meeuwsen, Kapellen.,A. Cherlet, Sijsele.,J. Delva, Brussel.,Christien Van Den Broeke, La Leche League België, Mechelen.