Ook deze rubriek maakt duidelijk hoe groot het wantrouwen van de burgers tegenover de politiek is. Maar ze blijven wel hopen op een échte democratie.

Politiek (1)

De laatste twintig jaar dacht het politieke bedrijf vooral aan zichzelf en aan zijn kaders, door onder het mom van de communautaire vrede een geldvretend politiek apparaat op poten te zetten dat direct en indirect lucratieve activiteit verschaft aan de velen die het bedrijf genegen zijn. De directie wordt in dit politieke bedrijf uitgemaakt door de politieke partijen die het – in zijn functie én zijn opdracht – laten mislukken (“Van de redactie – De laatste joker”, Knack nr. 18).

De kaders zijn de vazallen: aan hun mandaat zijn grote vrijheden verbonden, voor zover de politieke wil van de heer wordt gerespecteerd. De beslissingen moeten opnieuw in de democratische instellingen worden genomen, vrij van partijpolitieke dwang, zodat belangeloos kan worden bestuurd.

Het is tijd dat het politieke bedrijf even halt houdt en zich over haar ware opdracht bezint. Er is veel meer dan het behartigen van fiscale, monetaire en Europese aangelegenheden.

Politiek (2)

We moeten niet met de vinger wijzen naar onze politici: we hebben ze zelf verkozen en weldenkende mensen zullen wéér op dezelfde gezichten stemmen. Waar ligt de grens tussen intelligentie en kuddegeest?

Wat deren de politici de schandalen waarmee dit kleine land is opgescheept? Vrienden blijven vrienden, zeker in de politiek.

Zeker heeft dit land niets geleerd over morele principes: Dutroux kan vluchten, zijn vrouw wacht op haar bewakers. De politici zullen tegen de verkiezingstijd weer glimlachen, beloven, nieuwe plannen voorleggen.

De mallemolen draait voort en de media blijven er aandacht aan besteden. In dit Walschap-jaar: Salut en merci.

Politiek (3)

Een duiding van beweegredenen van politici en media in de tweede zaak-Dutroux brengt inderdaad veel meer bij dan het gehakketak van de heren in de Wetstraat en de zogezegd objectieve verslaggeving (“Wantrouwen als schouwspel”, Knack nr. 18).

Het wordt tijd dat onze verkozenen ophouden met het onderzoek wie al dan niet de nieuwe politieke cultuur bedrijft. Alle democratische partijen moeten nu samenwerken om de hervormingen van politie en justitie door te drukken. Slechts zo’n samenhorig werk kan het vertrouwen herstellen.

Als de politici die les niet leerden, stevenen we volgend jaar niet af op een zwarte zondag, maar op een zwarte legislatuur.

Ook de pers dient zich te bezinnen over haar functie: observeren en niet – zoals Mark Elchardus zegt – aan agenda setting doen.

VLD

De VLD breekt niet massaal door in Vlaanderen omdat de partij niet geloofwaardig is (“De mug leeft nog altijd”, Knack nr. 18). Zo simpel ligt dat.

Al jaren zwengelt de VLD populaire thema’s als belastingverlaging voor burgers en bedrijven aan. Om dat te betalen, schermt ze vaagweg met het terugverdieneffect, terwijl ze goed weet – en de burger ook – dat het niet uitvoerbaar is. Wegens gebrek aan middelen.

En dat komt door de hoge staatsschuld die de VLD mee heeft opgebouwd.

De sleutel voor een verkiezingsoverwinning ligt in een publieke verontschuldiging van alle ministers die mee verantwoordelijk waren voor het financiële wanbeleid in de jaren zeventig en tachtig.

De volgende prioriteit is een manier vinden om de schuld drastisch en snel te doen zakken. Daartoe is een nieuwe solidariteit nodig tussen de burgers en hun kinderen – die tienduizend miljard staatsschuld zullen mogen betalen.

Agalev

In “Het einde van de knipperlichten” (Knack nr. 17) zegt Jos Geysels dat Agalev “dikwijls verviel in moraliserend gezeur van jullie moeten allemaal anders gaan leven”. Even verder: “We zijn tegen dogmatische leer, geschreven door groene hogepriesters”.

Als mensen van de beweging waaruit ooit de partij Agalev is ontstaan en die haar de naam Anders Gaan Leven hebben gegeven, vragen wij ons af of het verstandig is zo chagrijnig te doen over de grondwaarden van de beweging.

Met zijn fundamentalistische gezeur vindt Helaba ondertussen meer en meer weerklank bij de ontredderde burger, vooral bij de jongeren. Juist omdat we geen moraliserende vingertjes opsteken, maar al een kwarteeuw geleden anders gingen leven.

Waarom toch schelden op de mensen die jullie zo goed en graag van dienst zouden en kunnen willen zijn?

Zaventem

In “Zaventem moet erin vliegen” (Knack nr. 18) zegt Joost Germis dat “de maximale ontplooiing van de luchthaven en een mens- en omgevingsvriendelijke aanpak perfect zijn te combineren”.

Waarom krijgt die ontplooiing dan sinds tien jaar meer krediet dan de leefbaarheid? De geluidswallen waarover hij het heeft, waren tien jaar geleden beloofd. Waar staan ze? Ook de proefdraaihal staat er nog steeds niet. Wanneer komt ze? Wanneer wordt iedereen verplicht er daadwerkelijk gebruik van te maken?

Altijd wordt er geschermd met nieuwe arbeidsplaatsen. Nu worden er iedere nacht tussen de 150.000 en 200.000 mensen die werk hebben en productief moeten zijn, uit hun slaap gehouden. Heeft wie werkt, geen recht van spreken meer?

Zonder iets aan die overlast te doen, praat men van uitbreiden.

Gebruikt DHL geluidsarme toestellen? Daar hebben ze de bui tijdig zien hangen en op de motoren een soort geluidsdempers geplaatst waardoor er toch ’s nachts gevlogen mag worden.

Wij wonen hier zeven jaar. Toen beweerde de makelaar dat je ten oosten van de luchthaven geen last zou hebben. Als buitenlander verwacht je ook niet zo’n overlast als hier mogelijk is. Stel dat al die buitenlanders hun koffers pakken? Wat blijft er dan van Brussel en Zaventem over?

De Belgische federale overheid loopt per jaar 15 miljard frank mis omdat er op kerosine geen taks geheven wordt. Ik heb geen bezwaar tegen taxfreeshops, wel tegen taxfree kerosine, wat het vliegen bevoordeelt tegenover het openbaar vervoer.

Kerk

De omslag van Knack nr. 15 was misleidend, stemmingmakend, vals en dus laf. En dan maar menen dat een interview met drie eminente personen de valse indruk kan wegnemen. Prentjes kijken gaat vlotter dan lezen.

We worden het zo stilaan gewoon dat alles wat met kerk en geloof te maken heeft, onderuit wordt gehaald. Maar waarom via een vertekend beeld? Reportages die ons het volle gelovige leven laten zien en meebeleven waren op vrijwel alle zenders te zien op paasmorgen: heel veel volk, ook jonge mensen.

Afval (1)

U meldt dat Antwerpen het compostvat verkoopt tegen de voordelige prijs van 399 frank (Knack nr. 14, “Scheiden doet lijden”). Fijntjes voegt u daaraan toe dat dit niet wordt vermeld in de folder die door de stad werd verspreid.

In die folder is een volledige alinea gewijd aan het compostvat en daarenboven wordt gewezen op de speciale brochure rond thuis composteren.

De zeven recyclagecentra van de stad zullen binnenkort met twee worden uitgebreid, wat – gezien het stedelijke karakter met de daaraan verbonden vestigingsproblemen – zeer behoorlijk is.

Afval (2)

Het plan van Mieke Vogels is wel revolutionair. Ze slaagde erin bijna een revolutie te ontketenen op 11 april. Toen we onze op voorhand gereserveerde container mochten afhalen, stonden er om acht uur ’s ochtends al een ontelbaar aantal mensen te wachten. De twee uur wachttijd gaf me de kans om het hele circus gade te slaan.

Een behulpzame politieagent kwam meedelen dat er volgens hem maar een tachtig containers ter beschikking waren. Hij mocht blij zijn dat hij niet gelyncht werd.

De volgende levering wordt verwacht op 14 mei, het aantal containers is niet bekendgemaakt.

Antwerpen moet duur betalen voor het afval en daarenboven voor een onbekwaam schepen van milieu.

H. de Smet, Ninove.,R. Van Uffelen, Merksem.,M. Michielsen, Heverlee.,L. Everaert, Gistel.,L. Versteylen, namens Helaba, Viersel.,M. Smeets, Sterrebeek.,J. Maes, Leuven.,L. Redig, kabinet voor ruimtelijke ordening, leefmilieu en aankoopbeleid, Antwerpen.