Bert De Graeve was dé manager van het crisisjaar 2009, vinden de lezers van Trends en de jury van ‘Manager van het Jaar’. Of hoe de crisis mensen opnieuw doet uitkijken naar no-nonsensefiguren.
Vorig jaar bekroonde de jury van ‘Manager van het Jaar’ nog Hans Bourlon en Gert Verhulst van de amusementsgroep Studio 100. Dat met de crisis ook de traditionele industrie weer in het vizier komt, is opvallend. Bert De Graeve (54) is gedelegeerd bestuurder van de staaldraadgroep Bekaert die in 2009 – alle verhoudingen in acht genomen – heel behoorlijke resultaten heeft behaald. Volgens de jury van ‘Manager van het Jaar’ is de proactieve opstelling van De Graeve daar niet vreemd aan.
Bert De Graeve werd bij het grotere publiek bekend toen hij in 1996 door minister Eric Van Rompuy aangesteld werd als hoofd van de VRT. Toen al noemde Van Rompuys kabinetschef Herman Daems (tegenwoordig voorzitter van de GIMV) hem een schromelijk onderschatte manager. De Graeve was in die tijd immers een van die Vlamingen die bekender zijn in het buitenland dan in eigen land. Hij werkte destijds voor Alcatel en had een aantal jaren aan het hoofd gestaan van de joint venture die Alcatel in Shanghai had.
Bij de VRT werd duidelijk over welke kwaliteiten De Graeve beschikt. De grimmige stemming waarin het mediabedrijf hem onthaalde – voor het eerst kregen ze op de Reyerslaan te maken met een externe ceo – sloeg al snel om. De Graeve wist precies het evenwicht te vinden tussen de budgettaire ernst die nodig is om een bedrijf op koers te houden en de creatieve vrijheid die mensen nodig hebben om succesvolle televisie te maken. Mensen die Bert De Graeve goed kennen, verwijzen naar zijn talent om zowel de behoeften van de onderneming op langere termijn in het oog te houden, als de noden op korte termijn. De Graeve heeft met andere woorden gevoel voor strategie, maar verliest daarbij nooit het operationele uit het oog.
In 2002 stapte De Graeve totaal onverwachts op bij de VRT, toen ceo Julien De Wilde van Bekaert hem vroeg om financieel directeur te worden. In 2006 volgde hij De Wilde op als gedelegeerd bestuurder. Bekaert is vandaag alleen nog een Vlaamse groep omdat het zijn hoofdkwartier in West-Vlaanderen heeft. Van de fabrieken in bijna 40 landen, de omzet van 4 miljard euro en de 23.000 medewerkers is maar een relatief klein deel nog Vlaams. Dat is ook precies waarom de groep het ook in crisistijden nog goed doet: net als Alcatel is ook Bekaert al vele jaren geleden gaan investeren in groei-economieën, vooral in China. De crisis heeft de groei in China maar heel even afgeremd.
De verkiezing van Bert De Graeve kan dus gezien worden als een erkenning voor de waarde die de traditionele industrieën hebben, als ze zich weten te richten op de producten en de markten van de toekomst. Maar het is ook mogelijk dat de jury (en de lezers van Trends, die meestemmen) De Graeve een steuntje in de rug heeft willen geven voor de meer opvallende publieke rol die hij het voorbije jaar speelde. Anders dan voorheen liet De Graeve zich immers enkele keren uit over netelige maatschappelijke thema’s. De overdreven waardedaling van de aandelen, begin 2009, weet De Graeve gedeeltelijk aan speculanten: ‘Aandeelhouders zijn niet altijd de slachtoffers, maar soms ook de oorzaak van het probleem.’ Over de slaafse houding van de Vlaamse regering ten opzichte van Opel zei hij: ‘In plaats van de zieken te verzorgen en de doden te begraven, doet de regering hier het omgekeerde.’
Luc Baltussen
‘Je moet realistisch zijn. Een heropleving is niet gegarandeerd.’ Directeur-generaal Pascal Lamy van de Wereldhandelsorganisatie, over de economische vooruitzichten voor 2010, op France Culture.
