Ann Peuteman

‘Bijsturen’, ‘bijschaven’ en ‘verder uitwerken’ zijn dezer dagen vaak gebruikte synoniemen voor ‘aanmodderen’.

Goed geprobeerd. Dat is het verdict dat over zowat elke geniale inval van de federale regering kan worden geveld. Een acht voor creativiteit, maar zwaar gezakt voor de uitwerking. De vernietigende kritiek van het Rekenhof over de begrotingsopmaak voor 2006 loog er afgelopen week niet om. Vooral het gebrek aan informatie over de inkomsten die de nieuwe fiscale maatregelen moeten opleveren, wordt op de korrel genomen. Maar hoe zou de regering die inkomsten kunnen inschatten als ze zelf niet weet wat ze bijvoorbeeld met de nieuwe heffing op beleggingsfondsen bedoelt? Sinds ze vorige maand een belasting aankondigde op fondsen met minstens 40 procent obligaties, heeft ze de maatregel al ettelijke keren aangepast. ‘Bijschaven’, noemen ze zoiets in de Wetstraat. ‘Aanmodderen’, is de gebruikelijke term in de rest van Vlaanderen. Eind vorige week zag het er even naar uit dat ze het eindelijk eens waren geworden over een heffing van 15 procent op de meerwaarde van die fondsen, maar PS-voorzitter Elio Di Rupo bedacht op de valreep dat hij zijn achterban beter eerst van de zin van het Generatiepact kon overtuigen voor hij hen ook nog belastingen op hun spaarcenten door de strot ramt.

Want de achterban van de PS, vooral de FGTB-vleugel dan, laat er niets zomaar in rammen. Nieuwe regeringsvoorstellen die het pact afzwakken? Niets van! Verandering is verandering en dat slikt de Franstalige vakbond niet. Hoe graag hij zijn traditionele electoraat ook zou willen plezieren, Di Rupo kan zich in tijden van ouderwetse schandalen niet veroorloven om de federale regering te doen vallen. Niemand kan zich dat vandaag trouwens veroorloven, want zelfs het sterk verdunde Generatiepact blijkt een te harde dobber voor de Belgen.

In dit stadium wil elke partij alleen nog haar gezicht én haar achterban redden. Want veel valt er niet te winnen met een reeks maatregelen die niet meer dan een slag in het water zijn en toch de halve bevolking op stang jagen. Dus pleiten de visionairen van de Wetstraat nu al voor een Generatiepact bis, dat écht moet helpen. Vorig weekend kwam ook Spirit op zijn sociaal-economische ledencongres tot de conclusie dat er op termijn nieuwe maatregelen nodig zullen zijn om de sociale zekerheid veilig te stellen. Die stelling legt de vinger op de wonde: met het Generatiepact hebben de federale meerderheidspartijen alleen uitstel gekocht. De sociale zekerheid is nog voor even veiliggesteld, de regering kan het nog een tijd uitzingen en een echte oorlog zijn de vakbonden nog niet begonnen. Niet dat de regering goed heeft afgedongen. Ze heeft een hoge prijs betaald voor dat kleine beetje uitstel: een hele homp geloofwaardigheid.

Ann Peuteman

De meerderheidspartijen hebben in het Generatiepact een hoge prijs betaald voor een beetje uitstel.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content