Passionele liefde belemmert wel degelijk het normale functioneren van de hersenen.
Mensen die nooit echt verliefd zijn geweest, beseffen niet wat het is: gedeeltelijk de controle verliezen over je doen en laten, omdat je het niet kunt helpen gebiologeerd te zijn door de persoon die zo diep in je hoofd – en de rest van je lichaam – is gekropen. ‘Ik ben al heel mijn leven verliefd’, hoor je soms van iemand die al vele jaren gehuwd is. Helaas betreft dat meestal mensen die nooit verliefd zijn geweest, anders zouden ze dat niet zeggen. Je goed bij iemand voelen, betekent niet automatisch verliefd zijn. Tomeloze liefde vergt zo veel van een lichaam dat het goed is dat het na verloop van tijd met wat minder kan.
In het vakblad Motivation and Emotion beschrijven wetenschappers de resultaten van experimenten met mensen die passioneel verliefd waren – ze mochten niet langer dan een half jaar in een relatie zitten. De proefpersonen bleken veel minder goed in staat om irrelevante informatie te negeren dan mensen wier hoofd niet vol liefde zat. Ze hadden minder ‘cognitieve controle’ over hun doen en laten.
Waarom dat zo moet zijn, is niet duidelijk. Mogelijk is het nodig sterk te focussen op een nieuwe partner om de relatie een kans te geven. Het is echter niet uitgesloten dat een hoofd alleen ‘klaar’ kan worden gemaakt voor passionele liefde als een deel van de cognitieve controle wordt opgeheven. In ieder geval neemt het ‘verstand’ het na verloop van tijd wel weer over. Als je partner zich als een ‘zekerheid’ in je hoofd heeft genesteld, komt er weer ruimte voor andere zaken.
Grappig is dat psycholoog Joeri Hofmans van de VUB met enkele collega’s in het vakblad Organization Science de stelling verdedigt dat de manier waarop mensen een nieuwe baan in een nieuwe organisatie omarmen, te vergelijken is met verliefd worden. Ze ondervroegen 72 mensen met een nieuwe job één maand voor en zes maanden na aanvang daarvan. De meerderheid (een derde) ontwikkelde meteen gevoelens van trots ten opzichte van de nieuwe organisatie, en die hielden minstens een half jaar aan.
Maar zoals ook in liefdesrelaties het geval is, zat er veel variatie in de resultaten. Sommige mensen hadden tijd nodig om te ‘groeien’ in hun werkrelatie, terwijl een kwart te maken kreeg met wat de ‘huwelijksreiskater’ (honeymoon hangover) wordt genoemd: ze beginnen met veel enthousiasme aan de nieuwe job, maar al snel merken ze dat het toch niet is wat ze hadden verwacht. Volgens de onderzoekers moeten organisaties beginnende werknemers wat in de gaten houden om te kijken hoe ze zich voelen. Zo kunnen ze vermijden dat te veel mensen al snel weer weg zijn.
DOOR DIRK DRAULANS
Tomeloze liefde vergt veel van het lichaam.
