Jef Van Baelen
Jef Van Baelen Journalist voor Knack

Dat zowat niemand de Belgische Voetbalbond nog ernstig kan nemen, heeft een aantal zeer kwalijke gevolgen. Een daarvan is dat de scheidsrechters al een aantal seizoenen vogelvrij zijn verklaard. Spelers, trainers of clubvoorzitters schelden de ref voor het oog van de camera’s uit voor dief, zwakzinnige of een combinatie van de twee. Aan de Houba de Strooperlaan is de nood zo hoog dat men er zelfs nog nauwelijks aan reageren toekomt. Aan één simpel feit lijkt iedereen voorbij te gaan: de Belgische arbiters presteren eigenlijk helemaal zo slecht nog niet. Ze halen in ieder geval een hoger niveau dan onze eeuwig klagende voetballers. De laatste sterke Europese campagne (Anderlecht, seizoen 2000-2001) is bijna tien jaar oud en de nationale ploeg wist zich sinds 2002 niet meer te plaatsen voor een groot toernooi. Zet daar eens de erelijst van onze refs naast, vaandeldrager Frank De Bleeckere op kop. Na eerdere glansprestaties op de EK’s van 2004 en 2008, en vooral ook op het WK van 2006, behoort de Oost-Vlaming opnieuw tot de keurgroep van topscheidsrechters die de Wereldbeker in Zuid-Afrika gaat leiden.

Niet dat De Bleeckere sant in eigen land is. Hem wordt al eens verweten te veel een man van de reglementen te zijn, niet iemand die wedstrijden aanvoelt. Een groter compliment kun je een scheidsrechter eigenlijk niet geven. Veel voetbalsupporters lijken impliciet aan te nemen dat een arbiter ervoor moet zorgen dat de ploeg die het beste speelt, wint. En dat – we geven een lukraak voorbeeld – als Club Brugge Anderlecht van de mat speelt en verdient om de wedstrijd te winnen, de ref de match kapotfluit als hij Ronald Vargas een rode kaart geeft. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Een goede scheidsrechter geeft rood als hij denkt dat het rood moet zijn, bijvoorbeeld voor een gevaarlijke tackle met gestrekt been, voet vooruit.

Frank De Bleeckere is een goede scheidsrechter. Het zou niemand verbazen mocht hij op het WK lang meedraaien. Bij de laatste Wereldbeker haalde de Belg de kwartfinale, en verwacht wordt dat hij het nu minstens even goed doet. Daarvoor moet hij wel nog de definitieve selectie overleven. De komende maanden stuurt de Wereldvoetbalbond FIFA zijn beste arbiters op stage. Dat zijn naar verluidt meedogenloze bootcamps die fysiek het uiterste vergen van een mens. De Bleeckere is er keer op keer bij de uitblinkers. Zonder ziekte of blessure gaat hij naar Zuid-Afrika.

Het wordt hoe dan ook zijn laatste toernooi. In 2011 bereikt De Bleeckere de leeftijdsgrens van 45 jaar en moet hij stoppen als internationaal scheidsrechter. In België mag hij eventueel langer actief blijven, maar de Oost-Vlaming gaf al aan dat hij daar weinig voor voelt. Dat brengt ons bij het tweede punt van kritiek dat men in voetbalkringen soms over De Bleeckere hoort: in internationale matchen fluit hij beter dan in de eigen competitie. Een bewering die niet te staven valt; De Bleeckere floot al mindere matchen op Roeselare, maar net zo goed op Real Madrid. En hij presteerde op beide terreinen ook al fantastisch. Een ref kan het nu eenmaal niet altijd goed gezien hebben, zeker omdat die heren voetballers almaar doortrapter worden in het vals spelen en het misleiden van de scheids. Het feit dat het Belgische voetbal op de piek van De Bleeckeres carrière allerminst een hoogvlieger was, heeft hem op internationaal vlak trouwens zeker niet geholpen. Het maakt zijn verdiensten er des te groter op.

Jef Van Baelen

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content