De Commissie voor Administratieve Hervormingen zet het land op zijn kop.
Ruim drie jaar geleden werd Park Dong-Suh, een stille universiteitsprofessor, benoemd tot hoofd van de Presidentiële Commissie voor Administratieve Hervormingen. Die commissie had tot taak de van oudsher door een loodzware bureaucratie gekenmerkte Koreaanse administratie ingrijpend te moderniseren en te democratiseren. Daartoe werd een beroep gedaan op het grote publiek : ook particulieren mochten voorstellen formuleren. In november 1996 had de commissie er al meer dan 20.000 ontvangen. Daarvan waren er zo’n 3.300 aangenomen en door president Kim Young Sam ondertekend. Een besluitvorming van beneden naar boven, vreemd genoeg in naam van de snelheid en efficiëntie.
Een voorbeeld van wat er gaande is ?
PARK DONG-SUH : Bijna alle centrale ministeries zijn al gereorganiseerd, vooral dat van Economie. We hebben ministeries samengesmolten en het aantal ervan verminderd. Inzake bestuur huldigen we, meer dan in de meeste ontwikkelde westerse landen tegenwoordig het geval is, het laissez-faire-principe. We hebben de administratie aangepakt, regels van classificatie, recrutering, opleiding en financiering aangepast. We zijn op bijna alle terreinen actief geweest.
U moet hiervoor een beetje van ons verleden begrijpen. Korea heeft al een lange geschiedenis, maar het grootste stuk daarvan valt onder koningsdynastieën. Daarna de Japanse koloniale overheersing, het Noord-Zuid conflict sinds 1945, de militaire regimes. Gelukkig hebben wij ook snel vooruitgang geboekt inzake opleiding en economische en vreedzame politieke ontwikkeling. Zodat de mensen nu meer vrijheid willen, en een gelijke behandeling bij de administratie.
Sinds 1987, toen we een soort democratische revolutie beleefden, konden we de democratisering van ons administratief systeem aanpakken. Vooral dan de operaties van de inlichtingendiensten. Voor die datum, onder het militair regime, was ons management verbeterd, maar de administratie niet gedemocratiseerd. Dezer dagen hoeft geen enkele Koreaan nog bang te zijn voor de KCIA of zo. Wij voelen ons behoorlijk vrij, momenteel. De militaire inlichtingendiensten houden zich nog slechts met hun normale opdrachten bezig, niet meer met de politieke partijen. Ook de politie opereert nu binnen het kader van de wet. Nu ja, ze gaan hun bevoegdheden niet meer te buiten.
Welke richting gaan de hervormingen dan uit ?
PARK : De belangrijkste hervorming was de politieke democratisering. Dat betekende decentralisering en de participatie van het volk in het politieke proces. Een betere scheiding der machten en een decentralisering van de lokale besturen. Een tweede ingreep was de scheiding tussen macht en rijkdom. In China en Korea was het de traditie dat machthebbers geld verdienden door hun machtspositie. Het was de gewoonte dat mensen met macht corrupt waren. Zoals u weet, liet president Kim Young Sam twee van zijn voorgangers in de gevangenis gooien omdat ze zich verrijkt hadden. En zelf aanvaardt hij geen geld voor het Blauwe Huis, het presidentieel paleis. Dat is een hervorming die je historisch zou kunnen noemen. Ook ministers mogen geen geld meer aannemen. De schoonmaak is aan de top begonnen, en sijpelt door naar beneden. Dat vraagt tijd.
Een andere belangrijke hervorming is die van het onderwijs. In de confucianistische traditie hechten de mensen groot belang aan hun opleiding in een proces van zelfontplooiïng. In Korea hebben wij een constante groei van de onderwijskosten. Heel veel jongeren willen naar de universiteit. Maar het systeem zelf is niet echt goed. Het is nog steeds gebaseerd op herhalen, van buiten leren, en een slaafs volgen van de autoriteit. Veel mensen kunnen het bovendien niet betalen. We proberen het te hervormen in de zin van meer creativiteit en meer samenwerking. We vinden zelfontplooiing van de studenten veel belangrijker dan een goed geheugen.
