Groen!-partijvoorzitster Mieke Vogels hangt begin oktober de lier aan de wilgen. De partij maakt zich klaar voor een hopelijk heilzame koerswijziging.

Het aangekondigde ontslag van Mieke ‘Moe’ Vogels veroorzaakt binnen de partij een zucht van opluchting. ‘Geen dag te vroeg’, zo luidt de commentaar. Menigeen achtte na het teleurstellende verkiezingsresultaat van 7 juni de tijd rijp voor een voorzitterswissel.

Maar met de eigengereide Mieke Vogels, al meer dan een kwarteeuw het onbetwiste boegbeeld van de groenen, weet je nooit. Ze is niet het soort dame dat zich gemakkelijk onder druk laat zetten. Dat Vogels nu zelf heeft ingezien dat ze beter plaatsmaakt voor iemand van de jongere generatie, mag voor haar partij dan ook een goede zaak heten. Met een naar verwachting verkiezingsvrij 2010 krijgt de nieuwe Groen!-voorzitter zo de tijd om zich in te werken en de federale verkiezingen van 2011 voor te bereiden.

Groen! snakt naar nieuwe boegbeelden, maar behalve Vogels kwamen de andere – volgens sommige groenen weliswaar erg middelmatige – Vlaamse lijsttrekkers nauwelijks uit de verf.

De nieuwe voorzitter wordt hopelijk wat meer een spelverdeler en minder een spits, zo valt te horen. Federaal Kamerlid Wouter De Vriendt komt nadrukkelijk in beeld, en ook ondervoorzitter Wouter Van Besien geldt als kandidaat-voorzitter. Wie weet welke witte konijnen nog opduiken tussen nu en begin oktober, wanneer Vogels, nadat ze het zogeheten ‘partijbrede partijberaad’ in goede banen heeft geleid, er officieel mee kapt. Groen!-Europarlementslid Bart Staes dringt er intussen op aan dat ook het partijbestuur, dat samen met Vogels werd verkozen, een stap opzij zou zetten. Een standpunt dat door menig partijgenoot wordt gedeeld. De nieuwe voorzitter moet met een schone lei kunnen beginnen. Maar Vogels vertrekt niet dan nadat ze haar stempel op de interne partijorganisatie heeft gedrukt. Het nieuwe partijorganogram dat ze recent nog heeft doorgedrukt, zorgt intern voor tandengeknars. Critici vinden dat het geen pas geeft de nieuwe voorzitter hiermee op te zadelen en van te voren zijn of haar beweegruimte te beperken. Want Groen! bevindt zich op een kruispunt. Het volstaat niet om alleen de voorzitter te vervangen, het roer moet helemaal om. Het verwarde personeelsbeleid van de laatste jaren, waardoor nogal wat goede mensen hebben afgehaakt, en de kennelijke behoefte om telkens weer van nul te beginnen, hebben de partij immers ernstig parten gespeeld.

Han Renard

‘Een politiek meningsverschil tussen twee vrouwen werd meteen herleid tot een sacochengevecht.’

Minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom (Open VLD) over de discussies met Marie Arena (PS) over het asielbeleid.