Oud-parlementslid Luckas Vander Taelen heeft altijd zijn eigen kijk gehad op de interne keuken van Groen. Met de verkiezing van een nieuwe partijvoorzitter is dat niet anders.
Groen heeft gewonnen bij de verkiezingen en ontslagnemend voorzitter Wouter Van Besien wordt bedolven onder lof. Verdiend? Van Besien heeft Groen niet boven de symbolische tien procent getild en de partij zit in geen enkele regering, wat toch de ambitie was.
LUCKAS VANDER TAELEN: Groen heeft inderdaad gewonnen. Het zou er nog aan mankeren! Groen was de enige linkse oppositiepartij in Vlaanderen. Níét winnen zou pas rampzalig geweest zijn. Van Besien heeft de verdienste dat hij de partij een ander imago heeft gegeven. Het geitenwollensokkenprofiel van Agalev is eruit, en dat vind ik goed. Maar door actief deel te nemen aan vorige regeringsonderhandelingen, is het grote publiek Groen gaan bekijken als een partij zoals alle andere. Ik heb er vaak op gehamerd dat we als partij onze alternatieve, wat subversieve kant verloren.
Groen is voor u per definitie een oppositiepartij?
VANDER TAELEN: Niet noodzakelijk. De enige partij in Vlaanderen die dat alternatieve nog uitdraagt, is merkwaardig genoeg de N-VA. De partij slaagde daar zelfs in terwijl ze in de Vlaamse regering zat. Groen heeft zich te veel laten leiden door allerlei interne kiezersonderzoeken en te veel geluisterd naar de goede raad van dikbetaalde adviseurs. Ik heb intern altijd verkondigd dat het buikgevoel uit de partij is verdwenen. De partij werd te rationeel en te weinig emotioneel. Mieke Vogels vond dat trouwens ook. Groen zou ook veel radicaler uit de hoek moeten komen, vind ik. Maar als je koste wat het kost in de regering wilt raken omdat bepaalde mensen dromen van een ministerportefeuille, dan ben je verkeerd bezig. En nee, ik noem geen namen. Het rebelse kantje is er helaas uit. Als Groen boven de tien procent wil raken, zal ze daar iets moeten aan doen.
Er zijn twee kandidates om Van Besien op te volgen: Brussels parlementslid Elke Van den Brandt en Antwerps kamerlid Meyrem Almaci. Wordt het Brussel tegen Antwerpen?
VANDER TAELEN: Ik vrees daar een beetje voor. In zo’n geval weet je wie er meestal wint. Antwerpen domineert al jaren de partij. Het zou goed zijn om een vrouw die Brussel door en door kent, aan het hoofd van de partij te hebben. Maar ik heb ook veel respect en bewondering voor Meyrem. Het zijn twee sterke kandidates.
Waarom bent u zelf geen kandidaat-voorzitter?
VANDER TAELEN: Nee, bedankt. Dat zegt me absoluut niets. Ik ben daarvoor ook te marginaal in de partij en te weinig betrokken. Ik ben door sommigen in de partij ook neergesabeld, en dat vergeet je niet zomaar. De voorbije vijf jaar heb ik voorzitter Van Besien hooguit twee keer gesproken. De laatste keer dat hij me aansprak, was om me te bedanken omdat ik mijn mond had gehouden tijdens de verkiezingscampagne. Tja, dan weet je het wel. Mijn sympathie gaat nog altijd uit naar Groen, maar ik ben geen partijlid meer. Ik ben weer journalist én ik treed weer op met onze oude band Lavvi Ebbel. Da’s nu véél belangrijker.
Jan Lippens
‘De enige partij in Vlaanderen die het alternatieve nog uitdraagt, is de N-VA.’
