Zelfs een serieuze krant als De Standaard drukte het recept af van de maaltijd die de hoge gasten zaterdagmiddag ten paleize geserveerd kregen. Konden de lezers het thuis ook eens proberen. In het kookboek van de Boerinnenbond (38ste druk) zal men het recept

tevergeefs zoeken. Er stond reebokfilet op het menu, een mootje Bambi dus, en daarvoor behoeft de kok, zo wist Het Laatste Nieuws, ook enig “wildafval” en “hazenbloed”. Mmm, lekker! Volgens kenners betreft het hier een redelijk fantasieloos, doch degelijk recept uit de burgerkeuken – een koekje van de vertrouwde Coburgerdeeg.

Niet alleen is bescheidenheid niet ongepast wanneer de koning de kosten uit zijn eigen portemonnee moet betalen, het maakt de feestdis er ook des te democratischer op. Dat de kranten het recept afdrukten, dreef de transparantie ten slotte ten top. Het leek alsof de burger, voor zover hij tenminste zijn eigen potje kookte, mee aan tafel mocht. Zo werd de intieme communie tussen volk en vorstenhuis nog maar eens bevestigd. De huiskamer als annex aan het paleis. Om die osmose ging het.

Het menu is één zaak, de degustatie een andere. Want bij gelegenheden als deze primeert zelfs bij het tafelen het rituele op het gastronomische, zeker als ook het aanzitten dient te gebeuren onder het spiedende oog van de camera. Opwindende televisie levert dat niet op, maar het getuigt eens te meer van de transparantie bij dit hele huwelijk.

Zo werd de kijker niet onthouden hoe de Luxemburgse groothertogin Joséphine-Charlotte, ontwapenend onbescheiden, de onderkant van een bordje inspecteerde, alsof ze wou weten waar haar broer, koning Albert, tegenwoordig het gleiswerk vandaan haalt. Te zien was ook hoe kunstig een lakei enige meters sleep over Mathildes stoel dichtvouwde, kwestie van de tafeldienaren (kniebroek, witte handschoenen – niet vergeten, we zijn ten paleize) niet te laten struikelen. Dan nog werd van deze laatsten enig acrobatisch talent vereist om met de gepaste dip de dampende borden tussen de indrukwekkende hoeden door te manoeuvreren.

Even werd het spannend toen de Marokkaanse prinses Lalla als een gouden engel naar binnen kwam gezweefd. Gelukkig had ze aan tafel aan elke kant nog een stoeltje vrij. Dat was de twee schavuiten van de Europese royalty, prins Laurent en de Monegaskische prins Albert, allerminst ontgaan. Het werd best gezellig in hun hoekje. Zo gaat het ook op onze familiefeesten: de eretafel wordt het eerst bediend, maar de bengels van de familie hebben de meeste pret.

Veel hangt af van het talent voor tafelconversatie. Dat ging premier Verhofstadt niet te best af toen hij zich geroepen voelde om de Nederlandse koningin Beatrix – die er ook maar was voor haar werk – enigszins te entertainen. Wat verderop had kamervoorzitter Herman De Croo daar veel minder moeite mee. Men is causeur of men is het niet, en dan maakt het weinig uit naast wie men door het protocol aan tafel is gezet; luisteren doen ze toch. En de Eerste Burger van het Land is tenslotte overal thuis, of het nu in café Liberty in Brakel of tussen gekroonde hoofden ten paleize is.

Dan verging het de politici veel beter’s avonds, waar ze vrij konden circuleren op de receptie voor de gestelde lichamen en al spoedig in een hoekje gingen samenklitten. Ook hier bleef alle extravagantie achterwege. Er waren enige soorten pils en wat abdijbier ter beschikking, benevens prik en appelcider, kwestie van het Belgisch te houden. Champagne, nee, wegens niet Belgisch. Drinken wij ook niet elke dag thuis. De premier slaagde er al veel beter in om zijn vice-premiers te amuseren, de voor een keer met hoeden toegeruste dames Durant en Onkelinx. Dat gebeurde onder de goedkeurende blik van collega’s allerlei, alsook van de Eerste Burger des Lands en ’s konings kabinetschef Jacques van Ypersele de Strihou, die ook weet dat mannen het zelfs bij een pintje niet kunnen laten om toch maar weer over het werk te spreken.

De koning, zo klonken de politici Albert toe, is geen zoon kwijt, maar een dochter rijker. Ze zijn niet verrast door de nieuwe openheid van het koninklijk paleis, dat de camera’s overal toegang verleent. En ze weten waar de koning het hazenbloed haalt, want in de regeringskeuken wordt van het bestuursrecept ook geen geheim meer gemaakt.

Nu nog afwassen.

M.R.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content