De regering-Van Rompuy haalt haar schouders op voor de Europese kritiek op haar begroting. De toestand van de overheidsfinanciën wordt er heus niet beter door.

Europa heeft andermaal kritiek op het Belgische stabiliteitspact. Nadat een vorige versie voor de zomer al eens naar de prullenmand werd verwezen, vindt Europees Commissaris voor Economisch en Monetair Beleid Joaquin Almunia het budgettaire meerjarenprogramma van ons land nog altijd te vaag en te optimistisch. Hij wil dat het tekort op de overheidsfinanciën al in 2012 tot minder dan 3 procent van het bruto binnenlands product (bbp) wordt teruggebracht, en dus niet in 2013 zoals tijdens de begrotingsopmaak in september en oktober door de regering-Van Rompuy werd afgesproken. De voornaamste reden voor de aanmaning van Almunia is de torenhoge schuldenlast. Die is door de financiële en economische crisis weer flink gestegen. In 2010 wordt ze groter dan alle welvaart die we met zijn allen in een jaar kunnen produceren.

Premier Herman Van Rompuy (CD&V) heeft enkel akte genomen van het Europese oordeel. ‘Een standaardprocedure’, zegt hij schouderophalend. Zijn regering blijft een schema van de Hoge Raad van Financiën volgen. Dat komt pas in 2015 weer uit bij een begrotingsevenwicht en vergt in de komende twee jaar een relatief bescheiden inspanning, omdat anders het voorzichtige economische herstel geschaad kan worden. Als Almunia moet worden gevolgd, dan vergt dat een extra inspanning van 10 miljard. En dat is ‘onmogelijk’.

Het verweer van Van Rompuy, die zich op een lijn met zijn minister van Financiën Didier Reynders (MR) zet, is even eenvoudig als ontnuchterend: we spreken niet over onszelf maar over anderen. ‘Het Belgische begrotingstekort is kleiner dan in andere EU-lidstaten en ons land heeft tenminste al een langetermijnstrategie’, zo luidt het. Maar over de schuldenberg, die veel groter is dan elders in Europa, wordt zedig gezwegen. En over een strategie om op termijn zelfs begrotingsoverschotten te boeken, beschikten ook vorige regeringen. Maar onderweg was er altijd wel een aanleiding om de lat lager te leggen, zodat er geen geld opzijgelegd is om de kosten van de vergrijzing te betalen.

De huidige federale regering, die continuïteit hoog in het vaandel draagt, gaat dezelfde weg op. Ze raamt het begrotingstekort voor dit jaar op net geen 6 procent, maar nu al kan met enige zekerheid worden gezegd dat de cijfers nog roder zullen kleuren door almaar meer tegenvallende belastingontvangsten. Maar geen nood, door te jongleren met vooruitgeschoven terugbetalingen en uitgestelde inningen laat Reynders die inkomsten in de komende twee jaar met ruim 10 procent toenemen. Van optimisme gesproken.

Een schaap dat geschoren wordt, blijft onbeweeglijk stilzitten om zo weinig mogelijk hinder van de ingreep te ondervinden. De houding van de regering-Van Rompuy tegen-over alle kritische opmerkingen over haar begrotingsaanpak – en niet alleen uit Europese hoek – lijkt op die van een schaap. Stilzitten wordt in haar geval verkocht als ‘stabiliteit’. Achter dat politieke containerbegrip gaat een desastreuze financiële toestand schuil. De rekening voor die opstelling is voor de komende generaties.

BLOG! Reageer op blogs.knack.be/opinie

door Patrick Martens

Stilzitten wordt door de regering-Van Rompuy verkocht als ‘stabiliteit’.