JA

‘In het ontwerp voor het Vlaams gemeentedecreet staat dat dienaren van de eredienst voortaan ook gemeenteraadslid kunnen zijn. Dat is een goede zaak. Bepaalde “geestelijken” doen er goed aan om politieke verantwoordelijkheid op zich te nemen. Nu praten we over een ambt op gemeentelijk vlak, maar dikwijls vergeten we dat doorheen de geschiedenis vaak “geestelijken” in de Senaat zaten zoals pater Rutten en monseigneur Broeckx. Je hoort me niet zeggen dat alle pastoors en priesters op de lijsten moeten gaan staan. Maar ik kan me voorstellen dat bepaalde mensen, gedreven door een zekere bewogenheid, daar degelijk werk kunnen verrichten.

Volgens het kerkelijk recht kan iemand met een politiek mandaat niet tegelijk een parochie leiden, en dus geen pastoor meer zijn. Bij mijn verkiezing schreven de kranten dat ik geen priester meer zou zijn. Dat ben ik echter nog steeds, met alle rechten van het ambt. De termen priester en pastoor worden vaak door elkaar gehaald. Ik ga nog steeds her en der voor in de eucharistie en doe nog zeker zoveel huwelijks- en doopvieringen als vroeger. Ik kan niet veel begrip opbrengen voor Toon Osaer wanneer hij zegt dat als je politieke gezindheid bekend is, je geen priester meer kunt zijn voor iedereen. Trouwens, van hoeveel pastoors en priesters is de politieke gezindheid niet gekend? Luister maar naar hun preken. Na mijn politieke stap heb ik tot mijn verbazing vastgesteld dat het voor heel wat mensen makkelijker is geworden om met mij over religieuze zaken te spreken. Ik ben misschien een beetje een atypische priester. Dat lijkt mensen aan te trekken. Heel wat van mijn biechtelingen zijn trouwens bij mij gebleven én ik heb er nieuwe bij gekregen. Mijn keuze voor de SP.A had niets te maken met het aantal kerkgangers onder hun leden, maar met het partijprogramma. Ik vond het een zeer evangelisch programma, waar ik veel christelijke waarden in kon vinden. Ik zit overigens niet als priester in de Senaat, maar als Staf Nimmegeers, die daarnaast ook priester is. Als een ‘geestelijke’ een politieke overtuiging heeft die verzoenbaar is met de christelijk-evangelische waarden, dan mag hij daar voor opkomen.’

NEE

‘Het is niet zo dat geen enkele geestelijke een politiek ambt mag bekleden. Voor de Kerk in ons land mogen enkel pas-toors het niet. Een pastoor wordt verondersteld priester te zijn van de hele lokale gemeenschap en niet van één partij. Als je uitkomt voor een bepaalde politieke overtuiging en voor een politiek ambt kiest, kan dat niet meer. In het verleden hebben verschillende geestelijken inderdaad tot een bepaalde politieke strekking behoord, maar dat waren nooit pastoors.

Een pastoor is de herder van een parochie, hij moet voor iedereen aanspreekbaar zijn. Het bekennen van een politieke overtuiging vormt een probleem. Ik zou het niet verstandig vinden van een pas-toor om op welke manier dan ook op te roepen om voor een bepaalde partij te stemmen. Of pastoors hun politieke gezindheid laten blijken in hun preken, kan ik niet beoordelen. Een preek is echter niet het geschikte middel om politieke standpunten in te nemen.

Ik sta achter de Kerk, die zegt dat een keuze voor de politiek impliceert dat je geen verantwoordelijkheid meer kan dragen voor een hele gemeenschap. Het is erg moeilijk voor iedereen toegankelijk te zijn en tegelijk een politieke functie te vervullen. Mensen die niet tot jouw politieke partij behoren of haar zelfs bestrijden, zouden kunnen zeggen dat je hun pastoor niet meer bent.

Het is de persoonlijke overtuiging van Staf Nimmegeers dat je wel voor iedereen aanspreekbaar kunt blijven, en die respecteer ik ook. Ik ben het er persoonlijk alleen niet mee eens. Nimmegeers kan nu inderdaad voor veel mensen toegankelijker zijn om religie te bespreken. Ik trek het niet in twijfel, maar hij doet dat als priester en niet langer als pastoor. Die termen worden overigens inderdaad veel te vaak verward. Maar dat maakt net het verschil.

Dat Staf Nimmegeers voor de SP.A gekozen heeft, is zijn persoonlijke beslissing. Ik ben er wel van overtuigd dat die partij niet langer de antiklerikale partij is die ze in de 19e eeuw was. Dat christenen zich politiek engageren, is alleen maar aan te moedigen. Zo kunnen ze mee opkomen voor het belang van de mensen.’

Opgetekend door Kathy Hurkmans

‘Bepaalde geestelijken doen er goed aan politieke verantwoordelijkheid te nemen.’

‘Een pastoor is priester van de hele lokale gemeenschap en niet van één partij.’