dI 0311

Dat een journalist van Het Laatste Nieuws 600.000 euro schadevergoeding moet betalen aan Patrick Lefevere en Yvan Van Mol vond onze chef-Wetstraat niet zo erg, daarmee had hij toch iets gemeen met zijn collega-redactieleiders. Maar dat de twee hoofdredacteurs mee moesten betalen, was in zijn ogen onaanvaardbaar: ‘Een schande. Het is al erg genoeg dat wij al die knoeiers van journalisten in dienst moeten houden of de vakbond staat aan ons bureau, zouden we er nog voor moeten betalen ook? Over mijn lijk.’

Tussen denken en handelen schuilt bij Rik Van Cauwelaert meestal een korte spanne tijds. De eerste die zich mocht aandienen in zijn kantoor was dan ook uw dienaar: ‘Van nu af aan schrijft gij enkel nog in positieve zin over de mensen. Geen leugens meer, ’t zal u varen. Geen verdachtmakingen. Geen scheldtirades. Ik wil het woord ‘commanditair’ in mijn blad niet meer zien staan, en ik geef de IT-afdeling de opdracht om de term ‘marketeer’ automatisch te wissen uit al onze tekstverwerkers. Net als de naam Linda De Win. En als ge nog één keer durft te spotten met de fysieke gebreken van deze of gene, vliegt ge eruit. Voortaan is het voor u mijnheer Louis, mijnheer Mary, en mijnheer Kabouter Drift. Deze laatste zult ge sinds nu portretteren als een politiek staatsman van een zeldzaam niveau wiens vertrek uit de Wetstraat een enorm verlies is voor de Belgische politiek. En als een beschermer van belaagde vrouwen.’

‘WAT!? Beschermer van belaagde vrouwen? Die agressieve zot? Ik denk er niet aan. Rik, die vent is voorzitter van de Commissie Justitie van de Senaat maar stalkt een vrouw en breekt ’s nachts in haar huis binnen. Hij geeft het zelf toe. Wat moet ge nog hebben? Ik vind dat een journalist dat niet alleen mag schrijven, ik beweer dat hij het moet schrijven. Wat krijgen we nu?’

‘Ik ben tot inkeer gekomen door wat Phara de Aguirre heeft opgemerkt: het is inderdaad maar een klacht, geen rechterlijke uitspraak.’

Maar een klacht!? De zogezegde handel met voorkennis van uw informant Karel De Gucht was ook maar een klacht. Bovendien van het Vlaams Belang. Ik had niet de indruk dat al die farizeeërs van de kwaliteitspers zich toen hebben ingehouden. Rik, gij moogt doen wat ge wilt, ik zwijg niet. Ik vind dat ge nog heel beleefd zijt geweest, daar op teevee. Die Phara heeft er u trouwens goed ingeluisd.’

‘Phara is een deskundige journaliste. Ik eis dat ge haar in uw stukken zo omschrijft.’

‘Een deskundige journaliste? Mijn oor. Het leek niet echt alsof ze het debat onder controle had, dunkt me. Ze hebben wetens en willens een straatgevecht georganiseerd, ze hebben het gekregen. Hadt gij hen ’s morgens niet gezegd dat ge geen duel met die zot wilde, juist omdat het uit de hand zou lopen?’

‘Ja.’

‘En gingen ze daarmee akkoord?’

‘Ja.’

‘En wanneer hebben ze u ingelicht dat hij toch zou komen?’

‘Om vier uur.’

‘Om vier uur!? En waarom hebt ge dan niet afgezegd? Ze hadden de afspraak met u geschonden.’

‘Dan zouden ze ’s avonds hebben verteld dat ik niet durfde.’

‘Maar Rik toch, ge moet u niet zo laten doen. Gij zijt veel te christelijk. Al zullen sommige kijkers daar na de uitzending misschien aan getwijfeld hebben. In positieve zin over de mensen schrijven, waar haalt ge het? Dan kan ik beter stoppen.’

‘Ziet ge dit stapeltje hier?’

‘Ja, wat is dat?’

‘Snelheidsovertredingen. Van u. Veertien in een maand tijd. Wat doet gij op zaterdagnacht in Luik?’

‘Euh… voetbal. Standard. Voor de sportrubriek van Knack.’

‘Om halfvier ’s morgens?’

‘Euh… ge raakt daar moeilijk weg uit Sclessin. Altijd file langs de Maas.’

‘En rijdt gij honderdvijfenzeventig in een file? Ik herhaal dus: in positieve zin. Begrijpen we elkaar?’

‘Ja Rik.’

‘Bon. En laat die Baard met rust.’

Goed goed, wat een zagepee. Hier gaan we: Bladspiegel nieuwe stijl. Benieuwd hoe lang we dat volhouden. En vooral hoe lang u dat volhoudt.

wo 04 11

Klagen is een recht waarvan veel mensen gebruik maken. Sommigen misbruik. Behalve de Oostendenaar. Die heeft namelijk geen reden tot klagen en derhalve ook geen recht. Sinds de socialisten er het bestuur hebben overgenomen, is het de Koningin der Badsteden uitstekend vergaan. Nooit veiliger geweest in de straten, geweld met vuist of mes of pistool is er onbestaande. Drugsgebruikers of dealers worden niet geduld, de overlast van de horeca is minimaal.

Handel en wandel floreren als nergens anders. De Regie voor Maritiem Transport: blakend van vitaliteit. De ferry’s naar Engeland: 24 uur op 24 vol in de vaart, dreigen soms te zinken door een teveel aan passagiers. De Wellingtonrenbaan: iedere dag tien koersen, bookmakers doen gouden zaken.

Het prestigerestaurant Ostend Queen: elke avond volgeboekt. Het casino: de limousines rijden in lange rijen aan en af, de veiligheid van het gebouw zelf is honderd procent: geen spatje kalk valt er naar beneden. De vismijn: barst uit haar voegen. De haven: Antwerpen en Rotterdam ver voorbij. Het vliegveld: knooppunt van internationale vluchten. De thermen: volzet tot Pasen 2014. Het Fort Napoleon: toeristenbussen zoeken vergeefs een plaatsje op de uitgestrekte parkeerterreinen. Het Koninklijk Domein van Raversijde: duizenden Japanners en Chinezen vergapen zich aan de tentoongestelde kostbaarheden, zoals het schilderspalet van prins Karel, de golfclubs van prins Karel, en nog enkele snuisterijen van prins Karel. En een echt geweer! Industrieterrein Plassendaele: uitbreiding noodzakelijk. Electrawinds: wegens te grote winst aan diversificatie toe.

Alle dank hiervoor aan Johan Vande Lanotte, een aangespoelde van Bachten de Kupe die erin geslaagd is om een eertijds saaie en doodse stad in goed vijftien jaar tijd om te toveren tot een bloeiende en bruisende metropool. Koning Midas, een andere vergelijking schiet tekort. Eerst leidde hij het land naar de bovenste regionen van welvaart en welzijn, en sloot jaarlijks zijn rekeningen af met een overschot dat nog veel groter was dan in de begroting voorzichtig was gehoopt. Oude gebouwen waarvan het onderhoud veel kostte, werden voor woekerprijzen van de hand gedaan, en lucratieve pensioenfondsen werden genationaliseerd.

Tussendoor werd Electrabel aan de Fransen gesleten, zodat ons land nu niet meer zelf voor zijn energie moet zorgen. Dat was nog briljanter dan het hotelakkoord over Sabena, waar hij samen met het Joe… pardon, met de heer Verhofstadt de verliezen voor de Belgische staat kon beperken tot 54 miljard Belgische frank. Omdat die Fransen niet doorhadden dat ze in dat contract niet tot garanties verplicht werden, een handige zet van de gehaaide Baard. Of de gebaarde Haai. Dat hij dat akkoord sloot zonder de bevoegde minister of de voorzitter van Sabena in te lichten, maakte de stunt van het beperkte verlies nog indrukwekkender. Zijn partij leidde hij met zwier naar een eclatante overwinning bij de laatste federale verkiezingen, zodat ze in de regering kon blijven. Waarna hij zijn opvolgster op een bijzonder comfortabele troon installeerde.

Het contract voor drie basketbalspelers van Okapi Aalstar was evenzeer een meesterwerkje. Onmogelijk in andere landen, ook niet in Italië of Albanië. Vorig seizoen dreigde Oostende namelijk uit de play-off te tuimelen, hoewel liefst zes van de negen clubs zich daarvoor konden plaatsten. Dit ondanks de aanschaf tijdens de lopende competitie van een volledig nieuwe ploeg en drie coaches. Op de voorlaatste speeldag moest Oostende tegen Okapi Aalstar, waar het al drie keer tegen gespeeld en drie keer kansloos tegen verloren had. De avond vóór de match bood Vande Lanotte de beste drie spelers van Aalst een fel verbeterd contract bij Oostende aan, en een dag later won Oostende met 32 punten verschil!

Schitterende zet, jammer dat Oostende op de slotdag alsnog de play-off miste omdat het nota bene thuis verloor van het Leuven van de heer Louis Tobback, partijgenoot van de heer Vande Lanotte maar behorend tot een andere vleugel. Met die drie Aalstenaars erbij zou Oostende dit jaar met de vingers in de neus kampioen moeten worden, al was daar tot nu toe niet zo veel van te merken. Tegen Luik won het pas na een verlenging, in Bergen won het dankzij een wanhoopsdriepunter vanaf de middellijn in de allerlaatste seconde. Bij de Antwerp Giants en Pepinster werd zwaar verloren, en thuis in de Sleuyter Arena werd Oostende vlakaf belachelijk gemaakt door Charleroi.

‘Wij hebben de slechtste verdediging van eerste’, sprak de eigen coach na afloop. En een kind weet dat in basketbal alles begint bij de defense en een sterke centerspeler. Maar het seizoen is nog lang, en de heer Vande Lanotte dwingt altijd wel mensen om hun geld af te geven zodat hij een tiental versterkingen kan aantrekken. Twijfel niet: Oostende wordt dit seizoen basketbalkampioen, waarmee symbolisch de kroon zal worden gezet op alle weldaden die de stad dankzij het bewind van Johan Vande Lanotte al in de schoot zijn gevallen.

do 0511

Wij kennen natuurlijk niet elke openbare nieuwsdienst ter wereld, God beware ons. Maar wel bijna. En geloof ons: op geen enkele is het mogelijk dat in de eigen uitzendingen de eigen financieel expert wordt ontmaskerd als een ordinaire knopendraaier. Op geen enkele, uitgezonderd…

Inderdaad, het was bij Phara dat een steeds nerveuzer wordende Paul D’Hoore eerst vakkundig werd omgelegd door senator John Crombez, en toen hij uitgestrekt op het Canvas lag, ging Phara de Aguirre, de deskundige journaliste, nog eens met haar stilettohakken in zijn door gratis bedrijfsdiners danig uitgezette pens prikken.

Nu is John Crombez iets te veel loopjongen voor de heer Vande Lanotte om echt geloofwaardig te zijn. Onlangs had de heer Vande Lanotte aan Knack een vrije tribune aangeboden. Wellicht denkende dat wij die zouden publiceren, anders is het niet te verklaren. Het ging over een sensationeel nieuw idee, tegenwoordig een rariteit in de SP.A. Tenzij bij de Antwerpse afdeling als het over infrastructuurwerken gaat. De heer Vande Lanotte wilde ‘de volkslening’ lanceren. De overheid zou de immense massa spaargeld van de burgers tegen een rente van 4,5 procent uitlenen aan bedrijven die in grote projecten wensten te investeren, bijvoorbeeld in duurzame energie. Dat plan was vijf maanden eerder al gelanceerd door Jean-Pierre Van Rossem, maar het stelen van andermans ideeën is nu eenmaal het kenmerk van de echte socialist.

In werkelijkheid wou de heer Vande Lanotte dus dat Electrawinds uw en mijn spaargeld zou kunnen inpikken voor 4,5 procent, terwijl het nu bij de banken het dubbele moet betalen. Onze chef-Wetstraat las de tekst, barstte in lachen uit, en gooide hem in de prullenmand. Twee dagen later groot interview in De Morgen: ‘Volkslening voor grote projecten.’ Senator John Crombez had een wetsvoorstel klaar om de immense massa spaargeld van de burgers in grote projecten te investeren, bijvoorbeeld in duurzame energie.

Ondanks die verdachte achtergrond had Crombez Paul D’Hoore goed liggen. In een kort en stevig onderbouwd betoog maakte hij brandhout van alle zogenaamde beursgoeroes die via radio en televisie de mensen alweer aansporen om hun geld op de beurs te vergokken, iets wat niet langer dan een jaar geleden honderdduizenden in de diepste miserie heeft gestort.

Toen besloot Phara de vijandigheden over te nemen en wierp haar eigen collega fijntjes voor de voeten dat hij eigenlijk geen journalist was, maar een verkoper van boeken, beursblaadjes, dikbetaalde lunchcauserieën, en gebakken lucht. Iemand die de openbare omroep alleen maar gebruikte om reclame te maken voor zichzelf, en aldus voor zijn laag-bij-de-gronds handeltje. Dat was er op, mogen we zeggen. D’Hoore rochelde en krochelde nog even, en stierf ter plekke.

En dan zit daar een college van hoofdredacteurs op te kijken, en dat is blijkbaar niet bekwaam of bereid om na zo een publieke terechtstelling de enige juiste conclusie te trekken: D’Hoore met zijn klikken en klakken en boeken en tips buiten gooien en vervangen door een eerlijke journalist.

Het is met groot genoegen dat wij thans een oude en wat onder het stof geraakte eis van deze rubriek in positieve zin herhalen: dat college van hoofdredacteurs moet in zijn geheel worden ontslagen. Niet half, zoals de vorige keer.

door Koen Meulenaere

Sinds de socialisten het bestuur hebben overgenomen, is het de Koningin der Badsteden uitstekend vergaan.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content