Vijf jaar geleden presenteerde de toenmalige paars-groene regering de prestigieuze drugsnota. Anno 2006 zijn maar bitter weinig plannen uitgevoerd. CD&V trekt aan de alarmbel.

‘De federale regering heeft duidelijk niet veel appetijt om nog over drugs te praten’, zegt CD&V-voorzitter Jo Vandeurzen. ‘De meerderheidspartijen hebben een te grote kater aan het cannabisdebat overgehouden. Daardoor worden de intenties uit de drugsnota – en vele daarvan zijn heel positief – niet of heel traag geïmplementeerd. Zowel wat de organisatie van de hulpverlening en de relaties tussen die hulpverlening en justitie betreft, als op het vlak van duurzame preventie.’

Zelfs de Algemene Cel Drugs, waarin ministers uit alle Belgische regeringen die bij het drugsbeleid zijn betrokken hun aanpak op elkaar zouden moeten afstemmen, is nog altijd niet opgericht. ‘Alle betrokken deelgebieden hebben het samenwerkingsakkoord nog niet geratificeerd. De cel zal snel kunnen worden opgericht zodra het ratificatieproces afgerond is’, luidt het officieel. Volgens Vandeurzen hebben sommige regeringen gewoon niet veel zin in een gemeenschappelijk beleid. ‘In de federale Kamer en op Vlaams niveau is dat samenwerkingsakkoord snel goedgekeurd. Maar in Wallonië ging het veel trager, en in Brussel is het nu nog niet gebeurd. Sommige regeringen zien het blijkbaar niet zitten om een stuk autonomie af te staan. De verschillende gemeenschappen hebben dan ook een heel andere visie op drugs.’

Vandaar wellicht dat veel hulpverleners er wel op aandringen dat alle bevoegdheden met betrekking tot drugs onder één koepel worden samengebracht, maar niet zitten te wachten op één federaal beleid. ‘Als die Algemene Cel Drugs eindelijk wordt opgericht, zal ik zeker voor een tweesporenbeleid pleiten’, zegt Johan Maertens van De Sleutel. ‘Een gemeenschappelijke, federale aanpak kan niets uithalen, want de problemen in Vlaanderen zijn niet dezelfde als die in Wallonië.’

Toen de Federale Beleidsnota Drugs op 19 januari 2001 werd gepresenteerd, was alle aandacht gericht op de plannen om een gedoogbeleid voor cannabis in te voeren. Bovendien ontging het het grote deel van de publieke opinie dat de nota alleen intenties bevatte die helemaal nog niet van kracht waren. Het zou nog meer dan twee jaar duren voor een hele resem van die plannen in de vorm van drugswetten werd goedgekeurd. En vandaag, nog eens tweeënhalf jaar later, heeft de drugsnota nog altijd niet veel impact. ‘Dat komt vooral doordat de initiatieven vaak maar in bepaalde regio’s worden ingevoerd’, zegt Marijs Geirnaert van de Vereniging voor Alcohol- en andere Drugproblemen (VAD). ‘Veel projecten zijn ook in een experimentele fase blijven steken. Zo zijn er in de hulpverlening vier proefprojecten opgestart die telkens weer voor elf maanden worden verlengd, maar niet structureel worden ingevoerd.’

En niemand lijkt zin te hebben om daar nog veel woorden aan vuil te maken. Behalve de PS dan. Die organiseerde eind vorig jaar nog twee colloquia over drugs, waarin onder meer de decriminalisering van drugsgebruik aan bod kwam. Vandeurzen: ‘Volgens mij horen we daar niet veel meer van omdat de Vlaamse meerderheidspartijen absoluut niet zover met hen mee willen gaan.’ Toch zijn ze bij de PS nog druk bezig aan een definitieve drugsnota, die ze binnenkort wereldkundig wil maken. Wellicht geen slechte campagnezet met het oog op de verkiezingen in de grote Waalse steden, waar de inwoners steen en been klagen over de drugsoverlast.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content