De verkiezingen beginnen steeds meer op Sinterklaas te lijken: die komt tegenwoordig al begin september met zijn stoomboot aan om drie maanden later brave kindjes blij te maken. Nog maar net was aangekondigd dat op 18 mei de burger zich mag uitspreken over wat onze federale politici ervan gebakken hebben, of de verkiezingsmolen kwam op gang. De media zullen de show drie maanden rekken – dat is langer dan De Mol, maar gelukkig minder lang dan Idool 2003.
Het vehikel dat de campagne op gang trok, was de opiniepeiling. Tegenwoordig maakt bijna wekelijks een of ander medium zijn politieke peilresultaten bekend.
Knack vond dat het niet kon achterblijven. Onze peiling wees uit dat CD&V 3 procent meer haalt dan de VLD (24 versus 21 procent). Opvallend was ook dat de SP.A op 15 procent blijft steken, en dat de N-VA met 7 procent ruim boven de kiesdrempel uitkomt.
Dat laatste is verheugend, want het impliceert dat de ‘huppelende nimf’ van Limburg, Frieda Brepoels, in het parlement blijft.
Dat de SP.A in verhouding tot de andere peilingen laag scoorde, was omdat we in de vraagstelling zijn vaste partner Spirit vergeten hadden, de halfbakken partij van Bert Anciaux die tijdens een door TerZake gecoverd marktbezoek verdacht veel op zijn vroegere partijgenote Margriet Hermans leek.
Niet alleen de resultaten van onze peiling verschilden opmerkelijk van de andere, ook onze werkwijze was anders. Het aantal ‘respondenten’ met wie wij contact opnamen, was nul. Nattevingerwerk dus, maar daarom niet minder betrouwbaar dan de resultaten die andere media voorschotelden. Want het aantal variabelen dat het kiesgedrag bepaalt, is hoog genoeg om een peiling even onbetrouwbaar te maken als een voorspelling van het weer over twee weken.
In een recente peiling van Le Soir haalde het kartel SP.A/Spirit de CD&V in als tweede partij van Vlaanderen. De peiling bleek voor Vlaanderen te zijn gebaseerd op driehonderd respondenten, van wie meer dan een derde toegaf te twijfelen – die werden niet in de resultaten verrekend. Als wat overbleef verdeeld werd over zeven partijen, betekent minder dan een handvol mensen die van mening veranderen een verschil in de eindrangschikking.
De peiling van De Standaard en de VRT steunde op een duizendtal mensen, met een aangegeven non-respons van 16 procent. Een beetje ernstiger dus, maar op het ogenblik van de enquête had Ward Beysen zijn soloslim nog niet gespeeld. Aangezien CD&V en VLD in de resultaten op een zucht van elkaar eindigden, zou die de einduitslag hebben kunnen wijzigen. Achterhaald voor publicatie dus.
De resultaten van deze peiling hadden zo door de programmamakers van De Mol uitgetekend kunnen zijn om het spannend te houden. CD&V en VLD haasjeover op millimeterafstand van elkaar, N-VA flirtend met de kiesdrempel. Zelfs politiek en statistiek zijn gerecycleerd door de alles verpulverende mediamachine.
Helaas zijn er nog mensen die peilingen ernstig nemen.
Dirk Draulans
