Met oude mensen is mettertijd van alles aan de hand, maar schrijnend wordt het als ook de taal een leeg, stram omhulsel wordt. In King Kongs dochters, het stuk waarmee de jonge Theresia Walser, dochter van auteur Martin Walser, zich dit jaar het Duitse theaterfirmament in schreef, kraken die omhulsels pijnlijk, omdat ze zowel door de jongere generatie (drie bejaardenhelpsters) als door de oudere (zes bejaarden op de rand van de dementie) gedragen worden. Vooral ook omdat die omhulsels meer emoties, en dan nog niet altijd de fraaiste, blijken te bevatten dan verwacht.

Walser doorprikt de clichés over jong en oud door uitgerekend haar personages gemeenplaatsen te laten gebruiken, als een laatste strohalm die de werkelijkheid hen aanreikt. Zelf maken ze er wel een heel eigen werkelijkheid van: de leegte van filmsterren op hun retour. Als drie schikgodinnen en dochters van het filmmonster zetten Berta, Carla en Meggie de dood, maar ook de bejaarden een neus door hen te verkleden als filmster om hen zo een glamoureus einde te doen beleven. Dat is wreed en ontroerend tegelijk. Het is de wereld van het tehuis waaruit niemand weg kan.

Berta (Simone Milsdochter) en Carla (Bien De Moor) hebben niet toevallig iets met elkaar. De bejaarden belagen en plagen elkaar, maar ze vormen toch een groep waarin iedereen zijn plaats heeft, zoals aan tafel. Een keur aan theatergrootheden (Bert André, Tone Brulin, Jan Pauwels, Alice Toen, Mieke Verheyden), aangevuld met de moeder van Tom Lanoye (Josepha Verbeke) maakt op een indringende manier de lusten en de lasten van het ouder worden voelbaar. Ze geven op een lucide manier gestalte aan de gelaagdheid van Walsers tekst, die het niet van plat realisme moet hebben.

Ook de jongere garde (De Moor, Milsdochter en Katelijne Verbeke), heeft het goed begrepen. Marijnen laat hen acteren in een verhevigde, licht expressionistische stijl. Hij voert hier een regie die helemaal recht doet aan de dooltocht die de taal door deze mensenlevens maakt en die mooi vorm krijgt in de vele deuropeningen van het decor. Uiteindelijk voelen we ons in de wrede wereld van het tehuis als halve misdadigers die onterecht binnendringen in de intimiteit, zoals de zwerver in het stuk. Marijnen komt met King Kongs dochters in de al even fascinerende Bottelarij tweemaal thuis.

“King Kongs dochters” van Theresia Walser, tot en met 23/12 en vanaf 5 tot en met 16/1 in de Bottelarij. (02/412.70.70)

Paul Demets

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content