‘Een van de grootste pijnpunten is de historische achterstand in fietsinfrastructuur tout court’, zegt Wies Callens, beleidsmedewerker van de Fietsersbond. ‘De Vlaamse overheid slaagt er niet in om ervoor te zorgen dat nog maar de helft van de fietspaden voldoet aan de eisen die ze zichzelf oplegt. Die harde cijfers komen van het Rekenhof. Ze dateren van 2017 maar werden bevestigd in een vervolgrapport van 2019. Dat probleem wordt nog prangender zodra er ook e-bikes en speedpedelecs op die fietspaden terechtkomen, want zij hebben een andere snelheid. Elektrische fietsen moeten wel hun rechtmatige plek krijgen, toch als we daadwerkelijk inzetten op duurzame mobiliteit. Helaas is de bandbreedte van de fietspaden véél te klein in vergelijking met de vraag die er op dit moment is.’

Callens is kritisch, maar niet pessimistisch: ‘Ik zie veel politieke goodwill op lokaal niveau. Veel steden en gemeenten leveren inspanningen en investeren in infrastructuur. Ook op Vlaams niveau stijgen de budgetten jaar na jaar. In de praktijk duurt het helaas heel erg lang voor die projecten daadwerkelijk worden uitgevoerd. Als we echt ruimte willen geven aan de diversiteit van fietsers – van speedpedelecs tot kinderen die naar school gaan – dan zullen we een forse tand moeten bijsteken. Je zal het fietsen maar duurzaam kunnen ondersteunen als iedereen het gevoel heeft dat het veilig kan.’