Sangria mag dan al een fruitig en zomers drankje zijn, bij het Toneelhuis levert de gelijknamige productie een voorstelling op die meer zuur is dan zoet. De joods-Nederlandse auteur Wanda Reisel, wiens “De Vliegenier” vorig jaar al werd gebracht door de Vereeniging (een deel van het huidige De Onderneming), zorgde voor een bevreemdende en meerduidige toneeltekst, die door de jonge acteurs werd omgeturnd tot een voorstelling “hors categorie”.
Joris, kunstcollectioneur en ex-behanger, trekt samen met zijn nukkige echtgenote Margot en zijn liefelijke assistente-maîtresse Galina – alias Nel, Günther Lesage als een ravissante Louise Brooks-cloon – naar de afgelegen herberg Las Palmas. Het trio maakt er kennis met twee losgeslagen plattelandsjuffers, Bart Voet als de dromerige Linda en Koen De Graeve in de huid van niets-kan-me-schelen Betsy. Ze worden er ook geconfronteerd met de obscure praktijken en spijkerharde overtuigingen van de gastvrouw en gastheer, Ger en Gerda. Dit charmante duivelskoppel zorgt ervoor, door een subtiele vorm van indoctrinatie, dat de pijnlijke punten in de onderlinge relaties worden blootgelegd. Een en ander leidt ertoe dat verbale conflicten worden omgezet in fysieke geweldadigheden. Het verhaal neemt een drastische wending en ontaardt in een heuse thriller met reebokkenkadavers, jachtgeweren en een dubbelmoord.
De voorstelling boeit vooral door de thema’s die worden aangekaart, en minder door de actie en de verhaallijn. Bovendien lijdt ze soms onder de nogal stuurloze plot en de gewilde geheimzinnigheid. Het gros van de personages heeft een “verlangen naar elders en anders”. Zowel Joris, Linda als Betsy leven in de overtuiging dat het “ergens toch beter moet zijn dan hier” en hopen hun leven een draai van 180 graden te geven. Margot is op de vlucht, ze wil kost wat kost “uit de schaduw van haar ziel stappen”. Galina daarentegen voelt zich ontheemd en ontworteld. Ze heeft de banden met het thuisfront en het verleden doorgesneden maar beseft dat ze ondanks alles niet losraakt van de plek waar ze vandaan komt. In “Sangria!” verwijst Reisel niet alleen naar deze spanning tussen thuiskomen en weggaan, maar heeft ze het naar eigen zeggen ook over de macht van het woord. Ger en Gerda zijn emotionele fundamentalisten – “wij zijn zuiver, wij weten wat juist is” – die er door hun retorische strategieën in slagen om het leven van de andere personages op losse schroeven te zetten, wat voor Galina zelfs fataal wordt.
“Sangria” speelt tot 25 april in Cinema Tokio in Antwerpen, daarna tot 29 mei op tournee. Info en reservaties: Toneelhuis, 03/224.88.44.
Ann Demeester
