Paul Van Keer, de in opspraak gekomen ex-voorzitter van de politiebond NSPV, is vorige week van de N-VA senaatslijst verwijderd. Maar daarmee zijn niet alle problemen van de baan.
De ironie van het lot wil dat de bar aan de Grote Baan in Waasmunster waar Paul Van Keer, toen nog voorzitter van het Nationaal Syndicaat van het Politie- en Veiligheidspersoneel (NSPV), vertier had met de Visa-kaart van de politiebond, beheerd werd vanuit de nu opgedoekte ‘club’ recht tegenover het Antwerpse gerechtshof waar de klacht van het NSPV tegen Van Keer wordt onderzocht. Die klacht met burgerlijke partijstelling werd op dinsdag 4 februari bij het gerecht in Brugge ingediend, maar wordt behandeld in Antwerpen, waar Paul Van Keer woont.
Zoals Knack vorige week onthulde en zoals NSPV-voorzitter Philip Van Hamme bevestigde, had de politiebond de klachten over zijn voorganger (2000-2002) al eerder op een rijtje gezet. Maar de brieven aan Van Keer eind vorig jaar leverden niets op.
Het NSPV, met zo’n twaalfduizend leden de grootste politiebond en de opvolger van de rijkswachtbond waarin Van Keer sinds 1986 de plak voerde, had hem begin 2002 al verzocht geen voorzitterschap meer te ambiëren. Op 12 juli 2002 was Van Keer zelfs ontslagen. Het werd immers almaar duidelijker dat hij geld van het syndicaat had verkwist.
Omdat zijn dure uitstapjes, volgens het NSPV, ‘geen verband hielden met zijn functie’ eist de politiebond nu minstens 16.000 euro terug. Het merendeel van die kosten werd gemaakt in bars in en rond Antwerpen, onder andere in de ‘erotische clubs’ van de Kempische Clapa-keten vernoemd naar Claudia P. en Patrick T.
‘Ik heb nooit ontkend dat die (bezoeken) plaatsvonden’, reageerde Van Keer vorige week. ‘Men weet waar en met wie. Het was geen voordeeltje voor Van Keer.’ Maar op de vraag van De Standaard of er dan anderen binnen of buiten de politievakbond deelnamen, antwoordde hij: ‘Ik suggereer niets. Ik wil geen polemiek beginnen in de krant.’ Het is niet duidelijk of dit een van de vele loze insinuaties is die Van Keers handelsmerk dreigen te worden.
N-VA-voorzitter Geert Bourgeois, die Paul Van Keer op 7 januari voorstelde als tweede op zijn senaatslijst en hem op 6 februari prompt weer afvoerde, beweert dat Knack met de onthulling van de klacht van het NSPV de bedoeling had ‘om via Paul Van Keer de N-VA te treffen’. En hij voegde eraan toe: ‘Wij wisten helemaal niets over de betwistingen en beschuldigingen bij de politievakbond.’
Er is nochtans lang genoeg geruzied tussen het NSPV en Van Keer. Bovendien loopt er in Brugge een rechtszaak tussen het ACW en het NSPV omdat toenmalig NSPV-voorzitter Van Keer bij de overname van vakantiecentrum Duinenzicht in Westende zich tevreden stelde met mondelinge afspraken die achteraf erg nadelig bleken te zijn voor de politiebond. Die ontdekte verder dat daar weinig of geen inkomsten maar uitzonderlijk veel uitgaven werden geboekt en dat de verbouwingen er, door toedoen van voorzitter Van Keer, bijna dubbel zoveel (miljoenen euro) hebben gekost dan voorzien.
Anderzijds kon de N-VA weten dat Van Keer na zijn ontslag bij het NSPV lid bleef van de federale politie en dat hij door zijn politiek optreden de wet op de geïntegreerde politie (artikel 127) met voeten trad: ‘De politieambtenaren moeten er zich in alle omstandigheden van onthouden in het openbaar uiting te geven aan hun politieke overtuiging (…) Zij mogen geen kandidaat zijn voor een politiek mandaat.’
Frank De Moor
