Staatssecretaris Eva De Bleeker (Open VLD): ‘Het mentale welzijn bij jongeren baart me zorgen’

Eva De Bleeker is staatssecretaris voor Begroting en Consumentenzaken (Open VLD). Maar hoe is zij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had zij 10 minuten en 9 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Uit de laatste Gezondheidsenquête van Sciensano bleek dat het mentale welzijn zwaar onder druk staat, zeker bij jongeren. Dat is iets wat me ernstige zorgen baart, ook op lange termijn.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Meer kinderen, zeker meisjes, wereldwijd naar school laten gaan.

Wat is uw grootste prestatie?

De tot nog toe geslaagde opvoeding van mijn twee kinderen. Ze zijn 14 en 16 jaar en ik ben heel trots op hun kritische geest, empathie, positieve ingesteldheid en rechtvaardigheidsgevoel.

Wat is uw grootste mislukking?

Dat ik er niet in ben geslaagd om Chinees te leren. Ik ben er een paar keer aan begonnen, maar door omstandigheden kon ik nooit doorzetten. Gelukkig is de begroting voor mij geen Chinees.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Voor mijn werk heb ik al korte periodes in Duitsland en het Verenigd Koninkrijk gewoond, en ik reis ook vaak. Maar België is en blijft mijn thuis.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Mijn opa helpen op de boerderij. Hij kon ook fantastisch vertellen. Dat biggetjes uit eitjes komen, kleiner dan speldenkopjes: dat vergeet ik nooit.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Ik eet geen vlees, sorteer heel consequent en ga vaak naar de kringloopwinkel om spullen een tweede leven te geven.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Trut, blonde del… Het doet me niet veel, maar ik begrijp niet waarom mensen het nodig vinden om iemand die ze niet kennen zo te vernederen.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Ik heb enkel een aquarium met vissen. Weinig stof tot conversatie.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Mijn motto is: ‘Je ne regrette rien.’ Uiteraard twijfel ik soms over beslissingen. Maar ik neem ze weloverwogen en blijf er nadien achter staan.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Je ziet het wantrouwen wel toenemen en bepaalde groeperingen spelen daarop in, maar hopelijk zijn er voldoende checks-and-balances in ons systeem om nooit meer tot hetzelfde resultaat te komen als toen.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Onlangs las ik Ik moet nu gaan van Mieke Maerten, over haar zoon die ongeneeslijk ziek was en koos voor euthanasie. Dat heeft me enorm geraakt.

Waarover zou u meer willen weten?

Over het universum: kunnen we op andere planeten leven, is er intelligent leven in de ruimte, gaan we dat nog ontdekken tijdens mijn leven?

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Ik steun via Plan International een meisje in Liberia. En verder initiatieven als Vergeet de Kinderen Niet!, lokale projecten tegen armoede en natuurverenigingen.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Hartzeer. Een geliefde moeten missen of zien lijden.

Vindt u seks overschat?

Nee, maar je moet het wel spannend houden.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Ik probeer afwisselend met een van mijn kinderen en mijn ouders te gaan wandelen in het Zwin, waar ze beiden gids zijn.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Voldoende bewegen. En af en toe een stukje chocola: goed voor het mentale welzijn.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Als moeder lijkt het me een natuurlijke reflex om je kinderen geweld en ontbering te besparen. Maar in m’n eentje zou ik wél in het verzet gaan: informatie vergaren, codes kraken en het vredesverdrag mee onderhandelen.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Ook bij tegenslagen moet je trachten je geluk zelf te maken.