De Senaat keurde de omstreden wet op de kansspelen goed. Ondanks de kwalijke reuk van corruptie.
De nieuwe wet op de kansspelen slaat op de casino’s en wat heet: automatische spelen. Onder die noemer vallen de tuigen in lunaparken en ook de fameuze bingo’s in horecazaken. Daarbij probeert een speler zoveel mogelijk stalen balletjes in een bepaald patroon van de kast te krijgen. Volgens kenners een uitermate verslavende en dure bezigheid.
Aan de basis van de wet lag een zeer liberaal voorstel van CVP-senator Johan Weyts. Omdat de Senaatscommissie Economische Zaken en Financiën vond dat er aan het gokken en spelen toch een serieuze sociale dimensie zit, verhuisde het dossier eerst naar de commissie Sociale Zaken. Daar raakten de fracties het onderling niet eens en zo belandde de hele zaak bij de regering. Waarna de casinowet opnieuw door het hele parcours van commissies en plenaire vergaderingen van Kamer en Senaat moest.
In deze affaire stonden verschillende lobby’s lijnrecht tegenover mekaar. Onder andere de bazen van de acht bestaande Belgische casino’s. Zij bleken pro legalisering van hun winkels – een wet uit 1902 verbiedt alle kansspelen in ons land, de casino’s worden sindsdien officieel gedoogd – maar vonden dat een aantal bestaande beperkingen best verdwenen. En vooral: zij zagen geen heil in de komst van een bijkomend (Brussels) casino. Tegenover hen stond een vereniging van voormalige gokverslaafden en in een heel andere hoek van de ring zat tenslotte een waar zwaargewicht: Willy Michiels.
EEN WET VAN VRIJHEID, BLIJHEID
Willy Michiels geldt als ongekroonde Koning van de Bingo die de Belgische markt van caféspelen domineert en daarnaast ook nog fungeert als voorzitter van een belangenvereniging die in de eerste plaats zijn eigen imperium kan dienen. Michiels is op zijn zachtst uitgedrukt een omstreden figuur. Van CVP naar VLD geswitcht, in de problemen geraakt als liberale burgemeester, nu dus opgepakt wegens corruptie van een “hoge ambtenaar”. Het is deze man die de oorspronkelijke tekst van het wetsvoorstel neerschreef en daar wellicht een half miljoen frank van Michiels aan overhield. Dat de bingokoning goede diensten ook goed beloont, is algemeen geweten. Maandag onthulde een Vlaams Blok-senator nog dat Michiels zijn partij benaderd had “om de wet te versoepelen” in ruil voor het sponsoren van de kiescampagne van het Blok.
Met de dubbele aanhouding kwam vanzelfsprekend ook Johan Weyts, officieel geboekstaafd als mede-auteur van de wet, in opspraak. De CVP-senator hield bij hoog en bij laag vol nooit één frank van Michiels te hebben gekregen. Net zoals hij eerder al ontkende dat de casinobazen hem een en ander hadden toegestopt. Het is overigens het onderzoek naar deze verdenking, dat finaal leidde tot de aanhouding van niet Weyts, noch casinobeheerders, wel van Michiels en de ambtenaar.
Vorige week waren de betrokken commissieleden niet erg toeschietelijk met commentaar. Wel herinnerden zij zich de bijzondere ijver die Weyts aan de dag legde om een zeer tolerante versie van de wet erdoor te halen. De Kamer vond zijn tekst destijds zo vrijblijvend dat zij er prompt 29 amendementen op indiende.
De voor Weyts ongewone hardnekkigheid waarmee hij zich door dagordes en amendementslagen worstelde, bewijst echter niets. Zo zegt Jacques D’Hooghe, ook CVP’er en lid van de bewuste Senaatscommissie: “Van de oorspronkelijke teksten is niet veel overeind gebleven. Er waren in het begin drie bingokasten per exploitatie toegelaten, nu zijn er dat nog twee. Spelers mogen gemiddeld maximaal 500 frank per uur verliezen, géén 1500 zoals voorzien. Voor het opstellen van kansspelen heb je een vergunning nodig, voor het exploiteren ervan een andere. Die twee vergunningen zijn niet combineerbaar, wat wel was gevraagd. Ik wil maar zeggen: je moet geen genie zijn om te beseffen dat die meneer Michiels dat allemaal niet graag heeft.”
De corruptie-affaire heeft wel de aandacht afgeleid van waar het indertijd feitelijk om begon: het pad effenen voor een casino in Brussel. En dat mag er nu komen. Er ligt een wettelijke vloer onder de speeltafel.
J.G.
