Karel de Gucht verliet de federale regering om Louis Michel op te volgen als Europees Commissaris. Voorlopig neemt hij ook diens portefeuille van Ontwikkelingssamenwerking over. Maar De Gucht hoopt op ‘iets beters’ .

De aankondiging dat minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht (Open VLD) toch al meteen naar de Europese Commissie vertrekt om Louis Michel op te volgen, kwam al bij al nog als een verrassing. De Gucht weet als geen ander wat voor prullen er momenteel te koop zijn in het Berlaymontgebouw om 27 lidstaten te kunnen bedienen. Hij liet zijn beslissing afhangen van de bevoegdheid die hij zou krijgen.

Tot op het laatste moment was er sprake van een bizar scenario om het vertrek van Louis Michel naar het Europees Parlement ‘voorlopig’ op te vangen. De Gucht bleek er immers van uit te gaan dat hij de bevoegdheid van Ontwikkelingssamenwerking beter niet zou overnemen in afwachting van de onderhandelingen over de toewijzing van de nieuwe portefeuilles in de Commissie Barroso II.

Tot oktober zou België ofwel geen vertegenwoordiger hebben in de Europese Commissie, maar dan moest de Europese Raad daar unaniem mee akkoord gaan. En als dat niet zou lukken, moest er maar een hoge ambtenaar of een ambassadeur de Belgische stoel in de Commissie warm houden.

Politieke druk van onder meer premier Herman Van Rompuy (CD&V) maar ook van commissievoorzitter Barroso zelf, heeft die planning van De Gucht, die als vicepremier nog de begrotingsbesprekingen wilde meemaken, gedwarsboomd. Als de minister van Buitenlandse Zaken zijn plaats niet zou innemen, dan zou hij zijn beurt verliezen en kwamen andere gegadigden in aanmerking. Yves Leterme (CD&V) bijvoorbeeld. En om de twijfelende De Gucht een beetje te helpen met zijn moeilijke keuze, werd de ‘beslissing’ dat hij zou vertrekken, voortijdig gelekt.

Welke portefeuille De Guchts voorkeur heeft, werd precies een jaar geleden duidelijk. Hij woonde er op het WTO-hoofdkwartier in Genève gedurende meer dan een week de onderhandelingen bij van wat toen de ‘finale’ ministersbijeenkomst had moeten zijn van de Doha-ronde over meer vrijhandel. Hij was zowat de enige van de EU die toen zo lang in Genève bleef. Maar allicht is dat geen haalbare kaart meer. Energie is nu de optie, al bij al een bijzonder strategische portefeuille – niet het minst voor ons land, trouwens. Andris Piebalgs, de huidige commissaris voor Energie, heeft verdienstelijke pogingen gedaan. Maar de voormalige EU-ambassadeur van Letland viel iets te licht uit om de confrontatie met Vladimir Poetin en de Europese energiereuzen aan te gaan.

Bernard Bulcke

‘Het is al beter dan een kraakpand.’

Stafmedewerker Koen Van Praet van het Rode Kruis, over de Mechelse noodkampen voor asielzoekers, in ‘De Standaard’.