Els Van Steenberghe

Ontroerend Goed vrijde zich het theater in met Porrortrilogie. Daarin voorspelden spelers de toekomst door in anussen te loeren terwijl ze citeerden uit de fictieve dichtbundel Terug naar de zolderkamer. Zeventien jaar, veel zottigheid en een twintigtal stukken later is artistiek leider Alexander Devriendt tot een regisseur uitgegroeid die pijnpunten omturnt tot vaak interactieve, met installatiekunst flirtende creaties. In Wives (2014) eerde hij ‘wijven’, in Are We Not Drawn Onward to New Era (2015) toonde hij een wereld die herstelt van de mens. In Loopstation draait alles rond routine: op een roterend podium bouwen negen spelers een microkosmos zonder horror, poëzie en porno – kortweg ‘porror’ -, met de prachtstemmen van het vocale ensemble Hyoid.