JA

Jef Tavernier

‘De wet op de verkiezingsuitgaven van eind jaren tachtig kwam niets te vroeg. Op dat moment evolueerden we hier stilaan naar Amerikaanse toestanden, met pensenkermissen en zo. Door het plafond op de financiering is die evolutie gelukkig gekeerd. Maar er was nog een ander aspect. Destijds had je ook meer en meer mensen die gebruik begonnen te maken van telefonische acties om stemmen te ronselen. Ook daar is een afspraak uit voortgesproten om niet ongevraagd in het privéleven van de kiezer binnen te dringen. Met e-mail en sms doe je eigenlijk hetzelfde. Sms is gewoon een verlengde van het telefoneren. Het beoogde verbod is dus niet meer dan logisch.

De filosofie achter het voorstel is ook niet veranderd. Het gaat erom te vermijden dat je het kiespubliek ambeteert. Dat is op zich al erg, maar bovendien creëer je een anti-reflex bij de burger tegenover de politiek. De zondigende politicus krijgt zelden zelf de rekening gepresenteerd. Maar het is wel door zijn of haar gedrag dat veel burgers een afkeer krijgen van de politiek in het algemeen. En dat uit zich jammer genoeg in ongeldige stemmen, blanco stemmen of zelfs foertstemmen. Als een bedrijf je ongevraagd lastigvalt, ga je hoogstens geen producten of diensten van dat bedrijf kopen. In de politiek ligt dat anders.

Te agressieve campagnetechnieken leiden alleen maar de aandacht af van waar het echt om gaat: een programma. Bovendien kan je als politicus heel goed je creatieve kant tonen zonder mensen te moeten lastigvallen.

Er is niets tegen het gebruik van moderne technieken. Internet kan een fantastisch medium zijn om je kiezers te informeren over je ideeën. Maar iemand die een website bezoekt, neemt zelf het initiatief. Dat is iets heel anders dan iemands mailbox ongevraagd overbelasten.

Sommigen staan er ook niet bij stil dat niet iedereen over een snelle verbinding beschikt. Ik krijg soms e-mails die er minuten over doen om binnen te lopen. Heel vervelend is dat, vooral als het om ongevraagde boodschappen gaat.

Het is belangrijk vooraf zeer goede regels af te spreken.

Dat kan het niveau van de politiek alleen maar ten goede komen. Politici hoeven zich niet op dezelfde hoogte te stellen als een ordinair wasproduct.’

Opgetekend door Gerry Meeuwssen

NEE

Pieter De Crem

‘Commerciële ondernemingen sturen hun boodschappen naar de mobiele telefoon. Dat heet gewoon marketing. Waarom zou dat in de politiek niet mogen? Eigenlijk creëer je de gedachte dat politiek slecht zou zijn. Politiek is evenzeer een product waarvoor je reclame mag maken. Dertig jaar geleden haalde toch ook niemand het in zijn hoofd om brieven of telegrammen te verbieden?

Campagne voeren is een onderdeel van de politiek. Een onderdeel waar ik zelf wel van hou. Het geeft je extra adrenaline. Ik heb de indruk dat dit voorstel komt van iemand die campagne voeren maar een last vindt. Het voorstel is een uiting van een kleine mentaliteit. Het voorstel van meneer Tavernier lijkt gebaseerd op mooie principes, maar schijn bedriegt. Dit soort ideeën komt meestal van mensen die zelf geen kaas gegeten hebben van campagne voeren. Ze vinden het een last, en leggen iedereen dan maar zo veel mogelijk beperkingen op, zodat ze zelf ook niet te veel hoeven te doen. Ofwel zijn ze bang om met hun hoofd op een affiche te staan.

Het verbod om vlak voor de verkiezingen met grote affiches uit te pakken heeft het campagne voeren alleen maar duurder gemaakt. En nu zouden ook e-mails, nochtans ook een goedkoop campagnemiddel, eveneens verboden worden. De politiek snijdt in haar eigen vel als dit voorstel het haalt. Zeker voor nieuwe kandidaten wordt het steeds moeilijker om de aandacht van de kiezer te trekken. Met de grotere kiesdistricten is het al niet evident meer om iedereen te bereiken.

De idee is dat alle ongevraagde publiciteit niet mag. Dat is absurd. Als je consequent blijft, moet je dan ook de huis-aan-huis-bezoeken verbieden. En de reclame in dag- en weekbladen.

Dat er veel ongevraagde post in je mailbox belandt, is dat zo erg? Tijdens de aanloop naar de verkiezingen puilt je gewone brievenbus soms ook uit van de propaganda. Het is altijd balanceren binnen het spanningsveld tussen vraag en aanbod.

Als boodschappen storend zijn, keert zich dat tegen de politicus of politica die ze stuurt. Politici zullen dus zelf wel opletten dat ze niet overdrijven.’

‘Politiek is geen wasproduct.’

‘Politiek is een product waarvoor je reclame mag maken.’