Raf Walschaerts vormt samen met zijn broer Mich het cabaretduo Kommil Foo. Ze touren momenteel met Schoft . Maar hoe is Raf als mens? Om deze twintig vragen te beantwoorden, had hij 15 minuten en 7 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Ik heb me na de uitspraken van Jan Jambon geërgerd aan de semantische discussie over het woord ‘significant’. Iedereen weet dat een klein maar desalniettemin significant deel van de Belgische bevolking in een andere wereld leeft. Het stoort mij dat mensen zoiets met zo’n spelletje onder de mat proberen te vegen.

Waarover zullen we ons over vijftig jaar schamen?

Dan zullen mensen in de geschiedenisboeken lezen en op televisie zien wat de mensheid heeft uitgericht. En net als wij vandaag zullen zij zich over de gruwel verbazen. Maar veel verder dan die verbazing zal dat niet gaan.

Hebt u een concreet idee/voorstel om de wereld te verbeteren?

Het zou al heel wat zijn als mensen met een heldere blik naar zichzelf en de wereld zouden kijken. We gaan ten onder aan verwarring.

Bidt u weleens? Tot wie?

Nee. Maar ik besef soms dat ik maar een heel klein deeltje ben dat maar een heel korte periode op deze wereld rondloopt. Een banale maar troostende gedachte.

Wat is uw grootste prestatie?

Ik krijg kansen en ik mag die grijpen. Ik vind mezelf geen presterend iemand.

Wat is uw grootste mislukking?

Ik vrees dat ooit een kindje zal opstaan en zal roepen dat de keizer geen kleren aan heeft. Misschien ben ik een veredelde prutser, en heeft de rest van de wereld dat gewoon nog niet opgemerkt.

Hebt u al eens overwogen te emigreren? Wanneer? Waarnaartoe?

Ik ga al vijfentwintig jaar bijna elk jaar naar Griekenland. Als ik in Athene uit het vliegtuig stap, heb ik het gevoel dat ik thuiskom. Maar de Nederlandse taal blijft mijn werkinstrument, en mijn publiek woont in Vlaanderen.

Waaraan bent u het meest gehecht?

Aan mijn familie.

Hebt u ooit geldproblemen gehad?

Nee.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Ik las daar nog nooit een persoonlijke belediging. Twintig jaar geleden verschenen af en toe negatieve recensies over Kommil Foo. Dat voelde toch alsof iemand met vuile bottines over je gazon loopt – dat gazon waarvan je een jaar lang op je knieën de grassprietjes hebt zitten bijknippen.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Ik heb geen huisdieren.

Wat zou u absoluut niet willen dat uw kinderen doen?

Ik heb geen kinderen.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij – heeft u het meest geraakt/gevormd?

Mama, You Been on My Mind van Bob Dylan is een nummer dat mij al twintig jaar inspireert. In al zijn eenvoud is dat het ultieme liefdeslied.

Over welk onderwerp zou u graag meer willen weten?

Ik zou graag meer zicht hebben op beleggingen en de beurs, maar ik kom er niet toe om me daarin te verdiepen.

Zou u ooit overwegen om een vluchteling in huis te nemen? In welke omstandigheden?

Als iemand aan mijn deur klopt met honger en dorst, zal ik hem helpen. Maar dat moet tijdelijk zijn. Ik ben heel gehecht aan mijn alleen-zijn.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

De liefde niet als een vanzelfsprekendheid beschouwen. Het is een wonder, en dat elke dag blijven zien is de grote uitdaging.

Wat is de schuld van de media?

Schuld is geen eerlijk begrip. Ik erger me aan de oppervlakkigheid en de flauwekul die verschijnt, maar ik verslind het zelf elke dag.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Ik zie hen elke twee á drie weken.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Ik ben acht jaar geleden gestopt met roken en drinken. Ik slaag er ook in om dat vol te houden.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Ik doe mijn best om met mededogen naar iedereen te kijken. Ik heb lang gedacht dat ik op boerenklompen rondliep en dat alle anderen mij op sportieve Nikes voorbijrenden. Stilaan krijg ik door dat iedereen op klompen rondloopt. Dat besef opent het hart.

‘Misschien ben ik een veredelde prutser, en heeft niemand dat opgemerkt.’