Mijnheer de minister, een socialist die via kaderwetten…

Ik hoor u komen. Wat denkt u dat mijn moeder het liefst heeft ? Dat wij middels de kaderwetten haar pensioentje kunnen vrijwaren ? Of dat wij heel democratisch in het parlement beslissen, na een lang debat en vele stemmingen en patati en patata, om de pensioenen te halveren ? Ze zou zeggen : gij zijt ‘nen schonen gij.

Misschien heeft ze nog het liefst dat het pensioenstelsel wordt gered met inachtname van alle parlementaire regels ?

Jamaar, wij respecteren het parlement ten volle. U denkt toch niet dat ik de macht zomaar naar mij toetrek ? In niet één, maar in drie commissies wordt daarover gedebatteerd tot een eind in de zomer. Dat is serieus parlementair werk.

Ja, maar om erop uit te komen dat het parlement de macht zal afgeven ?

Bijlange niet ! Elk parlementslid dat dat wil maar men moet wel moeite willen doen, natuurlijk kan de regering voortdurend controleren en vragen stellen.

Waarna de regering blijft doen wat ze wil.

Men moet weten wat men wil. Moet de regering regeren of niet ? Ik vraag het u. Bon.

Zoals met de vreemdelingenwet,…

Iedereen kent mijn standpunt. Het woord is nu aan het parlement.

Maar dat heeft de wet maar te slikken zoals u hem indient.

Hoe kómt u erbij ? Elk parlementslid heeft het recht amendementen in te dienen. Waarom zou dat nù niet zo zijn ? En dat amendementen niet worden aanvaard als de meerderheid ze verwerpt, dat is toch het democratische spel op en top ? Zeg mij eens, wat is daar verkeerd aan ?

Dat parlementsleden geen enkele bewegingsruimte krijgen zonder de goedkeuring van de meerderheidspartijen.

Ik ontken dat ten stelligste. We hebben uitvoerig gedebatteerd in de commissie, in plenaire vergadering, zowel in de Kamer als de Senaat. Iedereen heeft zijn mening kunnen geven. Maar ik moet toch niet alles slikken wat in hun hoofd opkomt ? Ik houd mij strikt aan het regeerakkoord, want een meerderheid heeft dat in het parlement goedgekeurd. Democratischer kan toch niet ?

Waarom voelen de parlementsleden zich dan zo machteloos ?

Dat moet u aan hen vragen. Ik heb nooit gevraagd dat zij zich daar allemaal mee bezig zouden houden. Ze hebben dat zelf gewild en dan moeten ze nu bij mij niet komen klagen. Ik weet wel, het is in dit land zo dat een minister die zijn verantwoordelijkheid neemt, zich niet populair maakt. Maar daarvoor zit ik hier niet.

Uw vreemdelingenwet is ook niet populair.

Dat is toch geen excuus om de wet niet goed te keuren ? Ik heb al een studie besteld met een evaluatie van de uitvoering van deze wet. Daarin zal staan dat deze wet zeer humaan en progressief is.

Waarom ?

Omdat ik het zeg, tiens. Het is niet populair, ik doe het niet graag, maar het moet. Punt uit.

Hoe zal u later aan deze periode terugdenken ?

Als aan een zwarte periode in mijn leven.