Alle Belgen samen wegen 45.000 ton te veel. Zou het helpen als we zouden weten hoeveel calorieën we per snack naar binnen werken?

Eén Belgische volwassene op de twee is te zwaar. Tien tot vijftien procent van de kinderen kampt met obesitas. En daar betalen we allemaal een prijs voor. Zeer zwaarlijvige mensen sterven sneller en worden in hun leven met meer chronische aandoeningen geconfronteerd. En daardoor nemen ze ook een flinke hap uit het gezondheidsbudget.

De strijd tegen zwaarlijvigheid wordt op verschillende fronten tegelijk gestreden. Naast campagnes die ons moeten aanzetten tot meer lichaamsbeweging, wordt volop actie gevoerd om gezonde eetgewoonten te promoten. De hoge consumptie van kant-en-klare maaltijden en snacks is immers een van de oorzaken van de gewichtsproblemen. Die maaltijden bevatten doorgaans meer calorieën dan het gemiddelde potje dat we zelf bereiden. Vandaar het idee om mensen met de neus op de feiten te duwen, en de hoeveelheid calorieën per snack te afficheren. In New York worden alle take-awayrestaurants en snackbars die meer dan vijftien verkooppunten hebben in de VS al verplicht om de hoeveelheid calorieën per product duidelijk te afficheren – tot afgrijzen van veel ketens en restauranthouders, trouwens. In het Verenigd Koninkrijk gaat de Food Standards Agency (FSA), een onafhankelijke overheidsinstelling die gezonde voedinggewoonten promoot, dezelfde weg op. De FSA berekende dat 30 procent van het Britse huishoudbudget voor voeding opgaat aan belegde broodjes, kantine- en meeneemmaaltijden. Bovendien zou één op de drie restaurantmaaltijden 1500 kilocalorieën bevatten. Dat is (veel) meer dan de helft van de gemiddelde dagelijkse behoefte (zie tabel). De FSA stimuleert fastfoodketens, cateringbedrijven en restaurants om consumenten meer informatie te bieden en vraagt hen calorietabellen en de eiwit-, vet- en koolhydratensamenstelling van de producten uit te hangen. Sommige ketens, waaronder Pizza Hut UK, bleken gewonnen voor het idee en stappen mee in een proefproject. Chantal Hanot, marketing director van Pizza Hut België, zegt dat ook in ons land overwogen wordt de consument beter te in-formeren over de samenstelling en voedingswaarde van de eigen producten. ‘Tegen eind 2009 zullen we soortgelijke stappen zetten in onze verkooppunten,’ aldus Hanot.

McDonalds en Quick nemen de maatregel in overweging.

Alleen is het maar de vraag of al die informatie consumenten zal afschrikken in het frietkot. Astrid Wijenbergh, klinisch voedingscoördinator aan het Universitair Ziekenhuis Leuven, heeft zo haar twijfels. ‘Informatie verstrekken over voedingsproducten is oké. Maar dan moet de consument de cijfers wel kunnen interpreteren’, zegt ze. En dat kunnen de meesten van ons nu net niet. Een pakje friet bevat al snel 700 kilocalorieën. Een cheeseburger? 350. Een White Chocolate Mocha Frappucchino bij Starbucks? 410. Dat zegt misschien niet zoveel. Dat zegt wel iets als u weet dat uw lichaam op een dag ongeveer 2000 (vrouwen) à 2500 (mannen) kilocalorieën nodig heeft.

De Amerikaanse voedingssite Stand Up & Eat maakte een aardig rekensomme-tje. Als alle inwoners van New York’s middags een cheeseburger zouden eten in plaats van een Big Mac, zouden ze 1,9 miljard kilocalorieën besparen. Dat komt overeen met 274 ton lichaamsvet. Per dag. Misschien moet u toch maar eens het tabelletje hiernaast bekijken. En een etiket, zo nu en dan.

Dagelijkse energiebehoefte van mannen *

19-22 jaar 2900

22-50 jaar 2600

50-65 jaar 2400

65 jaar en ouder 2100

Dagelijkse energiebehoefte van vrouwen *

19-22 jaar 2200

22-50 jaar 2100

50-65 jaar 2000

65 jaar en ouder 1900

(*) bij geringe inspanning en bij personen met een gemiddelde lichaamsbouw, in kilocalorieën (kcal)

DOOR MARLEEN FINOULST