Agalev-stichter pater Luc Versteylen en Vlaams Blok-verkozene Alexandra Colen zetten zich in voor Moeders voor Moeders.

Op 9 november sturen Vlaams Blok-politica Alexandra Colen en groene pater Luc Versteylen gezamenlijk een persbericht rond. Ze vinden het ongehoord dat burgemeester Leona Detiège de gedeeltelijke sluiting van Moeders voor Moeders bevolen heeft en vragen tijd en geld om de onlangs gerenoveerde gebouwen aan te passen aan de normen inzake brandveiligheid. De zoveelste episode in een netelig dossier.

In maart dit jaar trokken Alexandra Colen en Monique Verdickt (boegbeeld van Moeders voor Moeders) samen naar Hamburg om het door de vereniging SterniPark geopende vondelingenluikje te gaan inspecteren. In Duitsland werd het initiatief gesteund door de lokale rood-groene overheid en federaal minister van Welzijn en Gezin Christine Bergmann, lid van de socialistische SPD. Monique Verdickt en Alexandra Colen, die allebei een kroostrijk gezin hebben en gekant zijn tegen abortus, wilden dat voorbeeld volgen.

Toen Moeders voor Moeders op 27 september haar volledig vernieuwde gebouw voorstelde aan de pers, zoemden alle camera’s in op Alexandra Colen die als meter het vondelingenluikje boven de doopvont hield.

Meteen volgde een verontwaardigde reactie van Kind en Gezin. Dit was een slag in het gezicht van de sociale organisaties en netwerken die dit soort crisissituaties het hoofd bieden, vonden ze daar. Bovendien werd er gesold met het recht van het kind zijn afstamming te kennen, en is het te vondeling leggen van een kind strafbaar. Welzijnsminister Mieke Vogels en Antwerpse burgemeester Leona Detiège waren geschokt. Moeders voor Moeders stelden Antwerpen voor als een middeleeuwse stad.

De gedeeltelijke sluiting van de gerenoveerde lokalen van Moeders voor Moeders was er voor pater Luc Versteylen te veel aan. Hij belde Alexandra Colen. Samen ondertekenden ze een persverklaring die Leona Detiège op betere gedachten moest brengen.

Wat bezielde de Agalev-stichter om vreemd te gaan met een Vlaams Blok-verkozene?

Luc Versteylen: Ik dacht dat de boodschap nog aan kracht zou winnen indien we over onze tegengestelde politieke visie heen samen onze gemeenschappelijke waarden verdedigden. En dit is allicht het eerste en het laatste wat we samen zullen doen.

Alexandra Colen: Ik heb vaak kritiek geleverd op Versteylens standpunten over seksuele opvoeding. Maar ik deel zijn bezorgdheid voor Moeders voor Moeders. Toen die organisatie haar gerenoveerde lokalen moest sluiten, was ook Versteylen verontwaardigd. Hij belde me op en vroeg of ik mee wilde reageren. En hij besefte dat hij hiermee problemen zou krijgen.

Versteylen:De Standaard kopte dat ik het cordon doorbrak. Bij Agalev zijn ze ziedend. In een telefoongesprek zei Jos Geysels dat, indien ik nog lid van de partij was geweest, ik er binnen tien seconden was uit gevlogen.

Een partij zoals Agalev kan en mag het cordon niet doorbreken. Maar ik trad niet op als Agalev’er en zeker niet als stichter van de partij, maar als groene christen die dit niet kon laten gebeuren. Voor het overige heb ik niets met Alexandra Colen of met het Vlaams Blok te maken.

Colen: Politici denken te vaak dat de wereld is zoals zij die zien. Daarom schrikken ze dan ook bij de scores van het Vlaams Blok en beginnen ze allerlei theorieën te ontwikkelen.

Bij Moeders voor Moeders zijn we bezig met zaken die met politiek niks te maken hebben. Een cordon sanitaire bestaat daar niet. Ook mijn partij heeft hier niets mee uit te staan. Dit is tussen Moeders voor Moeders en mijzelf.

Wat doe je als een 16-jarig meisje een baby achterlaat? Hulp weigeren? De campagne in Hamburg vertrok van het standpunt van de baby: ‘Op school verwekt. In paniek verzwegen. In leugens verstrikt. In de kelder geboren. Bij het afval gelegd.’

Het is een schrijnende situatie. Wanneer toekomstige moeders hulp vragen terwijl ze zwanger zijn, kun je ze uiteraard helpen. Maar het vondelingenluik is er voor die baby van wie we nooit zullen weten wie de moeder is. Er zijn vrouwen die niet naar hulpverlening willen of kunnen gaan. Je kunt het sociale netwerk nooit zo verfijnen dat het waterdicht wordt.

Versteylen: Aanvankelijk was ik tegen die vondelingenlade. Vooreerst leek dit te veel op liefdadigheid. Het was een aanfluiting voor Kind en Gezin, Moeders in Nood die hun werk behoorlijk verrichten.

Maar toen kreeg ik een brief van een vrouw die abortus pleegde toen ze 15 was en die me nu schreef dat ze die lade zou hebben gebruikt als die er toen al was geweest. Dat stemt tot nadenken.

De andere organisaties zijn heuse instellingen. Ik ken het adres van Kind en Gezin niet. Hoe moet zo’n meisje van 14 daar achter zien te komen? Nu begin ik daar wel begrip voor op te brengen. Jammer genoeg is deze discussie gepolariseerd en politiek geladen. De emotionele reacties hebben alles te maken met de polarisatie in onze stad. De haat kruipt letterlijk door de straten.

Ik zeg niet dat het cordon sanitaire op politiek niveau doorbroken moet worden, maar boven alle verschillen heen moeten er menselijke voelingen zijn. Moeders voor Moeders was zo’n noodgeval.

Men noemt mij ‘pater’ Versteylen. Ik ben gewijd en moet opkomen voor evangelische waarden. Dat leven heb ik gekozen. Mijn taak is mensen bij elkaar brengen. Ben ik dan vreemd gegaan? Nee.

Shaheda Ishaque