Jan Delvaux
Jan Delvaux Belpopkenner

Stemmingsmuziek van Barry Adamson.

Hij heeft er heel wat voor laten staan. Met fel opgemerkte diensten bij Magazine en de Bad Seeds van Nick Cave, lag er voor multi-instrumentalist Barry Adamson een makkelijke loopbaan open. Het juk van een rockgroep laat echter weinig tijd over voor eigen spielereien. Adamson opteerde dan ook resoluut voor het huiswerk en werd een nieuwsoortig componist.

Na een jarenlang verblijf in de marge lijkt zijn glorietijd nu aangebroken. De klankavonturen van Adamson worden algemeen erkend als de grondbeginselen van wat nu trip hop heet. En met de soundtrack voor ?Lost highway?, de nieuwe prent van David Lynch, lijkt een lange bestellijst in het verschiet.

Film leek altijd de meest aangewezen habitat voor zijn kleurrijke stemmingsmuziek, waarin hij de hele waaier van de populaire muziek vermengt met klassieke stukken en thema’s uit oude gangsterfilms. Er kwam ook snel interesse uit die hoek. Maar de beste dingen schreef hij altijd bij de beelden in zijn eigen hoofd.

Wie een plot zoekt achter ?Oedipus schmoedipus? brengt best genoeg verbeelding mee. Adamson noemt het dan ook een samensmelting van alle ideeën waarmee hij de afgelopen tien jaar in de weer was. Het door Jarvis Cocker ( Pulp) gezongen en geschreven ?Set the controls for the heart of the pelvis? is zelfs een perfect popnummer dat geïnspireerd is op ?Rocks off? van Primal Scream. En wat huisvriend Nick Cave doet in ?The sweetest embrace? wijkt in niets af van zijn recente hitparadewerk.

De echte sprankels zitten echter in de instrumentale afdeling waar jazz almaar sterker begint door te wegen. ?In a moment of clarity? is iets rokerigs dat een nachtclub zoekt en ?Miles? copieert vrijwel conform de meester zelf. Ook de lichte heropflakkering van easy listening schemert door. Zo is ?The big bamboozle? een uitgewerkte knipoog in de richting van John Barry, de man achter de soundtracks voor de oude James Bond-films. In ?Something wicked this way comes? gaat hij nog een stap verder en legt hij intelligent een brug tussen Barry en Massive Attack.

Adamson zet een breed emotioneel bereik uit zonder daarbij het overzicht te verliezen. Eenheid in verscheidenheid ! En de tijd is er rijp voor.

Jan Delvaux

Barry Adamson, ?Oedipus schmoedipus?, (STUMM 134/Mute).

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content