De Verenigde Naties nemen de effecten van immigratie onder de loep.
Volgens een rapport van de Verenigde Naties (VN) vormt immigratie niet het middel om de verhouding tussen de niet-werkende en de actieve bevolking recht te trekken. Daarnaast kan ze ook weinig verhelpen aan de vergrijzing en de druk op de pensioenstelsels. In dat geval moet de regering immers onmogelijk grote aantallen migranten binnenhalen. Om zijn activiteitsgraad te herstellen en de vergrijzing te neutraliseren zou Frankrijk tussen 2000 en 2050 bijvoorbeeld 90 miljoen buitenlanders moeten verwelkomen. Parijs rekent nu slechts op 3,75 miljoen mensen. Volgens José Antonio Ocampo, vice-secretaris-generaal van de VN, zal de uitdaging van de vergrijzing een alomvattende strategie vergen. Hij wijst op een noodzakelijke herziening van de pensioenleeftijd en de pensioenvoorwaarden én een verhoging van de activiteitsgraad.
In datzelfde rapport weerlegt de VN ook dat immigranten het loonniveau en de werkgelegenheid van de autochtone bevolking doen dalen. Het tegendeel is waar. Inwijkelingen zorgen voor meer vraag naar goederen en diensten, wat leidt tot bijkomende banen en meer economische groei. Zij dragen bij tot het bruto binnenlands product. Bovendien leveren zij meestal meer geld aan de overheid dan zij ervan ontvangen. Voor elke procentpunt waarmee het aandeel van de immigranten in de bevolking stijgt, dalen de lonen van de autochtonen met maximaal 0,1 procent.
Ook voor het moederland van de migranten kan uitwijken positief zijn. De Latijns-Amerikaan of Aziaat die naar een industrieland emigreert, heeft gemiddeld tweemaal langer gestudeerd dan de achterblijvers. De ‘emigrerende’ landen verliezen zo een deel van hun investeringen in onderwijs en van hun belastinginkomsten. Maar de emigranten sturen jaarlijks 79 miljard dollar naar huis, wat meer is dan de officiële ontwikkelingshulp. Bovendien brengen zij die naar hun geboorteland terugkeren, vaak nuttige kennis en ervaringen mee.
Het percentage migranten in Europa is sinds 1960 gestegen van veertien miljoen in 1960 (3,3 procent van de bevolking) tot 32,8 miljoen in 2000 (6,4 procent). Noord-Amerika kende in diezelfde periode een verdriedubbeling van het aantal migranten. Toch blijkt in heel Europa de bezorgdheid over het behoud van de nationale identiteit en cultuur toe te nemen. Het multiculturele model is op zijn terugweg. Het VN-rapport verwijst daarbij naar de verwarring die sinds de aanslagen van 11 september 2001 zijn ontstaan om uit veiligheidsoverwegingen harder op te treden tegen immigranten.
Guido Despiegelaere
Het multiculturele model is op zijn terugweg.
