“Hoewel het verslag van het Comité P over het gerechtelijk onderzoek in de KB-Luxzaak pas op 27 juli werd goedgekeurd, stond het ’s anderendaags al in Knack. Het Brusselse parket vond dit wat al te gortig, en liet daarom Knack-journalist Frank De Moor oppakken. Hij werd betrapt toen hij in het Brusselse Hiltonhotel het rapport van het Comité P aan een gewezen werknemer van de KB-Lux overhandigde. Na ondervraging mocht De Moor beschikken.”
Na Paul Goossens, eind jaren zestig opgesloten wegens het opruien van de Leuvense jeugd en het stichten van een vakbond voor militairen, hebben we nu een tweede delinquent op Knack: onze chef-justitie. Waaruit weer maar eens blijkt dat de boswachter de beste stroper is. Wij geven het bericht zoals dat in De Standaard werd gepubliceerd:
Ze zullen eens gaan zien wat er gebeurt als De Moor mag beschikken. Onze chef-justitie is namelijk niet de eerste de beste. In Schriek, deelgemeente van Heist-op-den-Berg, is er zelfs een voetbalploeg naar hem genoemd. De beruchte FC De Moor, die lokaal houdt in Café Vitesseduif. De speelwijze van dit team wordt door tegenstanders omschreven als “onorthodox”. Niet dat zij het reglement overtreden, zij hanteren een ander. Daarom geen slechter, een ander. Zo is het bijvoorbeeld ook bij hen verboden om een tegenstander te schoppen, behalve op gedeelten van het lichaam die zich niet tussen schouder en heup bevinden. En de keeper mag worden aangevallen vanaf het moment dat hij de bal vast heeft. Zoals het trouwens in de originele spelregels stond, vóór die door een of andere onkundige Zwitser werden aangepast.
De ware toedracht van de gerechtelijke dwaling in het Hiltonhotel, is heel anders. Het is ondenkbaar dat onze chef-justitie zich zomaar zou laten oppakken door twee brave ambtenaren van de Belgische gerechtelijke politie. Zelf heeft hij het overigens steevast over de GPP, waarbij die laatste P staat voor “bij het parket”.
De Moor heeft zijn opleiding gehad bij de beruchte Britse inlichtingendienst MI5, en bekleedde nadien onder republikeinse presidenten een hoge functie binnen de CIA. Hij is zwarte band in tal van gevechtssporten, volgde overlevingscursussen waarbij de grootst mogelijke ontberingen en ongemakken centraal stonden, doorkruiste blootsvoets het Kaukasusgebergte, blies de IJzertoren op, schoot geblinddoekt vanop tweehonderd meter een vaas doormidden (plus de tafel waar ze op stond), en zwom het Kanaal over. In de lengte! Tevens liep hij twee weken stage bij de Gentse stadspolitie.
Laat dit duidelijk zijn: zo iemand laat zich niet klissen. De essentie van de zaak is de volgende. Bij het onderzoek naar gesjoemel bij de Luxemburgse Krediet Bank zijn door onderzoeksrechter Jean-Claude Leys en zijn mannen zoveel fouten tegen de procedures gemaakt, dat dit kant-en-klare fraudegeval zal uitlopen op de vrijspraak van alle betrokkenen. Wat doen nu de onderzoekers? Ze schaduwen journalisten. Zo ook onze chef-justitie. Ging op zijn gemak een slaatje eten in een bistrot aan het justitiepaleis, in de buurt van zijn werk dus, stapte in de ondergrondse parkeergarage naar zijn auto, en kreeg pardoes een pistool onder de neus geduwd.
Wat Beckers & Staelens, de Janssen & Jansen van de GPP, niet beseften, was dat onze chef-justitie al drie dagen in de gaten had dat hij gevolgd werd. Twee mannen met een zonnebril, een groene pardessus en een deukhoed, dat valt op bij meer dan dertig graden Celsius. Wie bij MI5 heeft gewerkt, heeft voor zoiets een zesde zintuig. Onze chef-justitie heeft bovendien een klein zakspiegeltje in de binnenkant van zijn rechterhand laten naaien. Vroeger dachten wij dat dat uit ijdelheid was, maar het is uit zelfverdediging.
Toen De Moor dus fluitend en zich op het eerste gezicht niet bewust van enig gevaar de garage binnenkwam, had hij via de mini-microfoon in zijn dasspeld al lang de centrale commandopost in het bureau van onze chef-Wetstraat op de hoogte gebracht: “Hallo Romeo India Kilo. Hier Charlie Hotel Echo Foxtrot Justitie. Vijand gelokaliseerd naast mijn voertuig. Twee man, niet al te slim. Benader target. Herhaal: ik benader target. Over en Out.”
Onze chef-Wetstraat was net in een Woord Vooraf de Boerenbond aan het beledigen en schoot in zeven haasten naar de clandestiene zender, listig verborgen achter een kleurig gordijntje. “Hallo Robert, hallo Robert.” Robert is de interne codenaam voor Frank De Moor. Dit om externe luistervinken op een dwaalspoor te brengen.
Maar Robert was inmiddels tot de actie overgegaan, had zich zonder verzet in de boeien laten slaan, en keek met angstige blik naar een dik dossier op de hoedenplank van zijn auto. Zo met een blik van: “Als ze dat maar niet zien.” Terwijl het natuurlijk net zijn bedoeling was dát ze het zouden zien. “Wat is dat daar?” sprak een van de twee detectives streng. “Oh nee”, riep De Moor met enige overacting. “Neemt alles wat ge wilt, maar niet dát dossier.”
“Met wie denkt ge misschien te doen te hebben, boerke?” siste rechercheur Beckers woedend. “Met een paar amateurs?” En zich tot zijn collega wendend, voegde hij eraan toe: “Staelens, pak gij dat dossier terwijl ik hem onder schot houd.”
En zo stapten onze twee speurders die avond tevreden naar hun overste. Met zeven in beslag genomen classeurs, waaruit zonneklaar bleek dat het misdadige brein achter de KB-Luxfraude in Knokke woont, en daar iets doet bij de gemeente. Het duurde nog een paar dagen, en toen ontdekten ze bij de GPP dat de GLL op de omslag stond voor: Graaf Leopold Lippens. Wiens broer voor een concurrerende bank werkt.
Op dat moment zat Frank De Moor al schaterend zijn verhaal te vertellen bij de Bosniër om de hoek. En had onze chef-wetenschappen, via een niet gespecifieerde onderzoeksmethode, ontdekt dat in de marge van het KB-Luxonderzoek de identiteit van één bepaald escortemeisje van groot belang is. Toen hij de kostennota van dat onderzoek bij onze chef-Wetstraat indiende, ving hij evenwel bot.
Koen Meulenaere