Het leven op aarde is in feite een enorme verspilling van middelen

Als er al een intelligente ontwerper aan de basis van het leven gelegen heeft, zoals de jongste versie van de creationisten (de aanhangers van het scheppingsverhaal als verklaring voor de oorsprong van het leven) het wil, dan heeft die duidelijk andere normen gehanteerd dan wij nu zelf proberen na te streven.

Het leven is een onwaarschijnlijke verspilling van middelen. Al die mensen die geboren worden, en wier doortocht op de wereld geen wezenlijk verschil maakt…

Men zou kunnen zeggen: misschien ligt zo iemand aan de basis van iemand die wél een verschil maakt, vele generaties later. Het is een feit dat genieën – zowel op sociaal als op intellectueel vlak – schaars zijn, en dat ze vaak opduiken zonder dat ze voorbestemd zijn. Een loterijtje dus, de Charles Darwinnen, Moeder Theresa’s of Eddy Merckxen!

Maar waarom zou zo’n intelligente ontwerper slechts af en toe een bijzondere mens op de wereld willen zetten? Om het status-quo te handhaven, die veel creationisten graag zien? Het is in ieder geval bewezen dat de meesten van onze verre voorouders géén nakomelingen meer hebben, dat ze een doodlopend straatje in het bestaan waren.

Dat blijkt uit genetische tests. Ergens stammen wij allemaal van hetzelfde handvol voorvaderen en voormoederen af. Onze vaderlijke roots zouden in Oost-Azië liggen (waar met beschuldigende vinger naar Djengis Khan verwezen wordt), onze moederlijke roots in de bakermat van de mensheid, in Afrika.

Waarom zou zo’n intelligente ontwerper evenwel regelmatig experimenteren? Van 550 tot 250 miljoen jaar geleden waren de trilobieten waarschijnlijk de dominante levensvorm op aarde: in ondiepe zeeën levende reuzenkakkerlakken met een krabachtig schild.

Na 300 miljoen jaar had de ontwerper er kennelijk genoeg van, vaagde hij 90 procent van het leven dat hij had gecreeerd in één klap weg, en probeerde hij het eens met een gemeenschap die vooral bekend is dankzij de reusachtige monsters die ze heeft voortgebracht: de dinosauriërs.

Ook die vonden geen genade. Ze hielden het geen 200 miljoen jaar vol. Een goede 65 miljoen jaar geleden begon het allemaal opnieuw. En nu zijn wij er. Het hoogtepunt, volgens de creationisten. Maar waarom zouden wij blijvers zijn en onze voorgangers op aarde niet? Omdat wij gezegend zijn met een zelfbewustzijn, en de intelligente ontwerper dus kunnen roemen om zijn vakmanschap?

Zo’n vorm van ijdelheid zou wel erg onreligieus zijn. Oeps, foutje. De aanhangers van het gedachtegoed dat nu als intelligent design verkocht wordt, proberen hardnekkig elke link naar god of godsdienst te vermijden. Een superontwerper hoeft geen god te zijn. Wat dan wel, wordt niet duidelijk gemaakt.

Dirk Draulans

Een superontwerper hoeft geen god te zijn. Wat dan wel, is niet duidelijk.