In de doodlopende Gang van de trouw of de Impasse de la fidélité staat een beeld waarmee de beeldhouwer in het buitenland bekend werd: Jeanneke Pis. Een klein beeld van een urinerend zusje van Manneke Pis. ‘Het beeld werd in 1985 gemaakt door de kunstenaar Denis Adrien Debouvrie’, schrijven toeristische folders. ‘Een eerbetoon aan de eeuwige trouw. Een hommage aan de loyaliteit. Wie een muntstuk in de fontein gooit, zal zijn wens vervuld zien.’ De Gang van de trouw is een impasse. Het is een zijstraat van de Beenhouwersstraat, voor Vlamingen befaamd geworden door het lied van Johan Verminnen: As ge Brussel wilt zeen leive moede nie vuil geld oeitgeivedô es ne côtei wô da g’a nie moe geneire goit er nen ôvend passeire in de rue des Bouchers.

Terwijl vorige week woensdag enkele toeristen een muntstuk in de fontein gooiden, deed de politie een straat verderop een ontdekking. In het appartement boven restaurant La Vieille Ville in de Beenhouwersstraat vonden ze achter een kast het dode lichaam van de kunstenaar. Denis Adrien Debouvrie lag op zijn buik in een plas bloed, de handen voor zich uitgestrekt. Hij was met messteken om het leven gebracht. Zijn kantoor was een chaos. Heeft iemand zijn appartement doorzocht? Bijna zeker is dat hij de moordenaar of moordenaars zelf heeft binnengelaten. Zowel de toegangsdeuren van de flat als die van de kantoren waren afgesloten. Hij moet de daders dus gekend hebben. Het parket laat verschillende denksporen open. Er is zoveel te beleven in de Beenhouwersstraat. ’t Es de strôt par excellence

van d’artiste zonder cense

in de rue des Bouchers

Denis Adrien Debouvrie was zeker geen artiest zonder centen. Hij was een steenrijke zakenman en had een groot deel van de Beenhouwersstraat in handen. Sommigen beweren dat meer dan de helft van de buurt van hem was, zowel restaurants als appartementen. ‘La Moule Provençale, La Vieille Ville, Les Arcades en Le Vieux Colombier zijn maar een paar van de bekendste van zijn vastgoedbezittingen’, heet het. Volgens een van zijn medewerkers zouden buitenlandse investeerders interesse getoond hebben in enkele van zijn leegstaande gebouwen. Hij zou geweigerd hebben te verkopen. ‘Hij had veel vijanden’, zegden de obers en restaurantuitbaters uit de buurt enkele dagen na zijn dood. De mannen die kreeften aanprijzen hebben giftige tongen. ‘Zwijggeld moest er betaald worden, restaurantuitbaters werden onder druk gezet. Huurders verdreef hij uit hun huizen. Illegalen haalde hij met valse beloften binnen.’

Er wordt verteld dat Monsieur Debouvrie in zijn jonge jaren de minnaar was van ‘le fou chantant’ Charles Trenet. De laatste jaren viel hij steeds meer op jonge jongens die hij op straat ronselde. ‘Sommige mensen stelden hem verantwoordelijk voor een brand waarbij verschillende slachtoffers vielen’, zegt zijn advocaat Jean-Paul Dumont in de krant Le Soir. ‘Anderen, zoals restaurantuitbaters die weigerden hun huur te betalen ondanks hun enorme inkomsten, maakten hem het leven zuur.’ Restaurantuitbaters leggen op hun manier de praktijken van Debouvrie uit: ‘Hij begon met een redelijke huur te vragen, die hij systematisch opschroefde tot het water ons aan de lippen stond.’

Debouvrie was de zakenpartner en beste vriend van de Tunesische restauranthouder Alaya Chekili. Op 12 juni 2008 zat hij nog samen met Chekili bij een notaris in Luxemburg op de bijeenkomst van de raad van bestuur van hun vastgoedbedrijf Bocampton. Dagelijks zagen beide vrienden elkaar in de Beenhouwersstraat, waar ze de scepter zwaaiden.

Het was trouwens Chekili die de politie vorige week waarschuwde omdat hij ongerust werd dat hij zijn vriend een dag lang niet had gehoord. Chekili is lang geen onbekende voor het Brusselse gerecht. Debouvrie trouwens ook niet. Hij zou tien jaar lang een tipgever zijn geweest voor de politie, maar dat bericht wordt door het gerecht niet bevestigd. In maart 2008 werd wel bevestigd dat Chekili opnieuw voor het gerecht zou moeten verschijnen in het verlengde van een oud dossier. Hij werd in december 2001 opgepakt voor witwaspraktijken en fraude, en werd in 2002 na het betalen van een borgsom vrijgelaten. Ook Dexia Bank kwam toen in opspraak. Debouvrie bleef buiten schot. En ze komme mè een giel kuddede mense uile zakken oeit schuddenin de rue des Bouchers

Hannes Cattebeke