De Belgische intrigant eerste klas Eric Van de Weghe leidde mee tot de val van ambassadeur Bertrand de Crombrugghe in Moskou.

Dat diplomaten, zeker als ze wat ouder worden, wereldvreemd kunnen zijn, is geen nieuw gegeven. Diplomaat Bertrand de Crombrugghe had alleen het belang van de natie voor ogen toen hij vorige zomer als Belgiës ambassadeur in Moskou visa liet uitreiken aan vijf Thaise ‘karakterdanseressen’, die vanuit Rusland naar Zuid-Frankrijk overgevlogen moesten worden om een groot feest van de schatrijke Russische zakenman Suleiman Kerimov op te luisteren.

De Franse autoriteiten deden moeilijk over visa voor de meisjes, maar in het kader van de Schengenakkoorden is een visum voor België ook geldig voor een groot deel van Europa, Frankrijk inbegrepen. De Crombrugghe, nog maar net op post in Moskou, kende de geplogenheden van het wereldje waarin hij verzeild was, nog niet goed. Hij liep in de val. Omdat Kerimov een belangrijk aandelenpakket in de zieltogende Fortisbank had, en omdat hij goed bevriend is met Ruslands premier Vladimir Poetin, dacht De Crombrugghe dat hij met deze eenvoudige demarche zijn land diende.

Kerimov vergemakkelijkte vorige herfst inderdaad een ongetwijfeld nuttig bezoek van toenmalig federaal premier Yves Leterme aan Poetin.

Maar de Belgische Staatsveiligheid raakte in de visazaak geïnteresseerd, niet in de eerste plaats omdat hier op sluikse wijze vrouwenhandel had plaatsgevonden, wel omdat die vrouwenhandel georganiseerd was door een Belgische intrigant die ze al een tijd in het oog houdt: Eric Van de Weghe.

Dit heerschap van twijfelachtig allooi is erin geslaagd zich in de kringen rond Kerimov te wurmen. Volgens het rapport dat de administratie van Buitenlandse Zaken over de zaak-De Crombrugghe opstelde, was hij de man die de vijf Thaise dames leverde. Hij zocht ook contact met de Belgische ambassade, en met de ambassadeur, tot de Staatsveiligheid de diplomaat er discreet op wees dat hij beter voorzichtig was met dit sujet.

Het was te laat. De Crombrugghe, die amper schijnt te beseffen wat hem overkomt, gaf vorige week zijn ‘beroepsfout’ toe, en mag nu enkele jaren antichambreren op een kantoor in Brussel.

Valse klachten en documenten

Met een beetje gezonde intuïtie en een beperkte informatieronde had De Crombrugghe kunnen weten welk vlees hij in de kuip had. Van de Weghe heeft een stevig cv inzake intriges allerhande en is correctioneel veroordeeld voor oplichting, onder meer in zaken met een Russische connectie. Hij was de man die destijds de beruchte baron Benoît de Bonvoisin valse Russische documenten verkocht (naar verluidt voor 250.000 euro), die moesten aantonen dat de toenmalige chef van de Staatsveiligheid, Albert Raes, omgekocht was door de Russische spionagedienst KGB.

Hij lag aan de basis van valse aanklachten tegen speurder Pierre Delilez van de toenmalige Gerechtelijke Politie, die bevoegd was voor de strijd tegen de Russische georganiseerde misdaad in ons land (de aanklachten leidden ertoe dat Delilez tijdelijk op non-actief werd gezet). Hij diende een valse aanklacht in tegen zakenman Pierre Bosquet, die voor het nutsbedrijf Tractebel contacten in Kazachstan moest vergemakkelijken. Hij liet namen van Russen uit hem ‘vijandige’ milieus als verdacht aangeven bij de politie, zodat hun handel en wandel in ons land bemoeilijkt werd – niet alle politiemensen waren ervan op de hoogte dat hij al eind jaren negentig door toenmalig hoofd van de Staatsveiligheid Bart Van Lijsebeth op de lijst van onbetrouwbare informanten was geplaatst.

Op 8 april 2008 werd Van de Weghe correctioneel veroordeeld voor valse klachten tegen een politieagent die een onderzoek naar hem begonnen was, en op 28 januari 2009 voor oplichting van een ‘collega’ die hij 12.500 euro had afgetroggeld om een gerechtelijk onderzoek te laten stopzetten. Hij schermde daarbij voortdurend met zijn ‘bevoorrechte’ relatie met onderzoeksrechter Jean-Claude Leys (hij woonde samen met de dochter van Leys’ vriendin). De connectie met Van de Weghe (die toen al een verleden van oplichting in de kunstsector had) zou mee verklaren waarom Leys nooit chef van de Staatsveiligheid is geworden.

Ondertussen loopt er een nieuwe klacht tegen Van de Weghe, voor oplichting van een zakenman voor 900.000 euro. Ook in dit dossier is sprake van Russische maffia- connecties. Van de Weghe staat terecht samen met Max-Olivier Cahen, zoon van de Belgische diplomaat Alfred Cahen, die destijds ook al in het nieuws kwam als verschaffer van visa bij wijze van vriendendienst aan malafide Russen. De Cahens zijn van PS-signatuur. Vermoed wordt dat Van de Weghe in de gratie kwam van Kerimov door ervoor te zorgen dat de rijke Rus, die in 2006 in Zuid-Frankrijk zwaar verbrand werd bij een verkeersongeval, door de diensten van toenmalig minister van Defensie André Flahaut met een militair vliegtuig naar het brandwondencentrum van Neder-Over-Heembeek werd getrans-porteerd.

Flahaut zegt echter dat hij geen weet heeft van enige bemiddeling door de man.

DOOR DIRK DRAULANS

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content