Een koude oorlog wordt het best uitgevochten op barre plekken. Aan de poolcirkels dus. Dat had Alistair McLean al begrepen toen hij Poolbasis Zebra in 1963 op de noordelijke ijsvlakten plaatste. Groot voordeel: de omgeving is ondraaglijk, de beslotenheid van een basis schept de ideale ruimte voor een huis clos-drama, de paranoia en de duisternis vergen het uiterste van elk personage. Als daar een monsterlijke ontdekking bij komt, de oertijd weer tot leven gebracht, zoals in het werk van Michael Chrichton, dan zijn alle ingrediënten aanwezig om er een verontrustende spionagehorror van te maken.

Child heeft dat perfect begrepen en er een unheim-liche tien-kleine-negertjesroman uit gepuurd. Child was niet aan zijn proefstuk toe. Met Douglas Preston heeft hij al een tiental beangstigende avonturenromans geschreven. Eén ervan, IJsgrens (2000), speelt zich al af aan de ijzige rand van de zuidpool, als de jacht op een meteoriet op een Chileens eilandje wordt ingezet. Child voelt zich daarin thuis, en heeft zowel oog voor het overleven van de eskimo’s, die verschijnselen in mythes duiden, als voor de technologische gruwel die militair-wetenschappelijk opbod uitlokt. Als daar een nietsontziend commercieel tv-station bij komt, dat alles opoffert aan sensatie en spektakel, dan staat de poort open naar een afdaling in de ijshel, die zowel de limieten van de kennis als de breekbaarheid van de mens tot het uiterste aftast.

Child is als vanzelf uitgegaan van de opwarming der aarde, en die speelt een rol bij de ontdekking van een ingevroren beest, dat verkeerdelijk voor een smilodon wordt gehouden. Flitsvorst en de merkwaardige eigenschappen van het onbekende ijs-15 spelen een cruciale rol. Het ontwaakte monster zet daarop een moorddadige achtervolging in op al wie hem gevaarlijk toeschijnt.

De intensiteit van de gevoelens, de ondraaglijkheid van de spanning, de onvatbare couleur locale (niet het minst die van het bloedrode noorderlicht), ze maken van Sterfkou een boek dat je naar adem doet happen. Net daarom is het jammer dat de vertaling geregeld wegslipt. Het Concilie van Trent, godlof. The Battleship Potemkin. The Seventh Seal. Alleen filmheidenen kunnen dergelijke niet-vertalingen bedenken. Child verdient met zijn vierde eigen roman een stuk beter. Want dit is een boek om in je vriesvak te bewaren. Een tintelend boek.

LINCOLN CHILD, STERFKOU. AMSTERDAM, MYNX-DE BOEKERIJ 2009, 284 BLZ., 19,95 EURO, ISBN 978 908 96814 30.

Lukas De Vos