Filmmuziek van John Williams.

In het volledig aan Hollywood gewijde aprilnummer van Vanity Fair, krijgen we naast de onvermijdelijke glamourportretten van Nicole Kidman en Val Kilmer ook een portfolio van de filmcomponist, misschien wel de meest miskende vakman uit het bedrijf. Met een kleine twintig prijken ze op het groepsportret, van Alan Menken tot Hans Zimmer, van de onvermoeibare veteraan ( Jerry Goldsmith : 168 scores !) tot het briljante nieuwe talent ( Elliot Goldenthal). Het zijn ook allemaal heren, de enige vrouwelijke filmcomponist met faam, Rachel Portman, is niet van de partij. Haar afwezigheid is des te opvallender omdat Portman enkele weken geleden nog de Oscar won voor de film ?Emma? (in de categorie beste score voor musical of komedie).

De beroemdste naam op de foto is ongetwijfeld John Williams. Op de cd ?The Hollywood Sound? brengt het London Symphony Orchestra onder zijn leiding een selectie uit de Oscar winnende scores door de jaren heen. Een bondig overzicht (zestien films) dat toch de diverse tendensen vat van de filmmuziek made in Hollywood. Er zijn de gloriejaren van de symfonische score in de jaren dertig en veertig met ?The Adventures of Robin Hood? (1938) van Erich Wolfgang Korngold en ?Spellbound? (1945) van Miklos Rozsa. Er zijn de jazzinvloeden van de jaren vijftig met de suite uit ?A Place in the Sun?, gedomineerd door een wondermooie melancholische altsaxofoon solo.

Er is de grote leegte van de jaren zestig begin jaren zeventig, toen Hollywood in een wanhopige poging om de boot niet te missen zijn toevlucht zocht tot pop-compilaties. Simon en Garfunkel in plaats van Bernard Herrmann. En dan is er de rehabilitatie van de ouderwetse (over)scoring, waarvoor Williams zelf in hoge mate verantwoordelijk was. In zijn bombastische partituren voor de films van Steven Spielberg en George Lucas plukte hij gretig uit het arsenaal van Steiner, Herrmann en Korngold. Het meest recent is er ten slotte de nogal onbegrijpelijke populariteit van de Broadway-achtige melodieën voor de Disney tekenfilms (?Beauty and theBeast?, ?Pocahontas?).

Voor eigen composities (?Jaws?, ?Star Wars? en ?E.T.?) doen zijn weelderige orkestraties wonderen, maar als Williams andermans werk aanpakt is zijn opzichtige virtuositeit soms van het goede te veel. Hij bouwt altijd alles naar een super-climax toe, ook bij thema’s die je best zachtjes laat uitdoven. Zo geraakt de eenvoudige sentimentaliteit van de originele muziek van ?The Wizard of Oz? bedolven onder een lawine van instrumentale drukdoenerij vol tranerige vioolpartijen.

Patrick Duynslaegher

?The Hollywood Sound?, John Williams conducts the Academy Awards’ Best Scores. Sony Classical.

Grover Washington jr. en John Williams (rechts) : opzichtige virtuositeit.