Judotrainer en VLD-senator Jean-Marie Dedecker trekt Selexion aan als sponsor. Het bedrijf van zaakvoerder Hans Carpels, echtgenoot van Marijke Dillen en tot voor kort lid van het partijbestuur van het Vlaams Blok.
In de vaudeville rond de nieuwe sponsor van de succesrijke Belgische judoka’s hield zaakvoerder Hans Carpels van Selexion zich op de achtergrond. Het is zijn stijl. Carpels is een van de vele producten van het extreem-rechtse Nationalistisch Studentenverbond (NSV) die het Vlaams Blok domineren. Bij het NSV leert hij zijn latere echtgenote Marijke Dillen kennen.
Marijke is de dochter van Karel, de voorzitter-voor-het-leven die enkele jaren geleden dan toch de vlag doorgaf aan Frank Vanhecke, maar zich nog niet te oud voelt voor zijn goed betaald mandaat in het Europees parlement. Dillen valt er vooral op door zijn zorgvuldig getimede stiltes. Op een gegeven moment streek de onbaatzuchtige en door Vlaams idealisme gedreven familie Dillen overigens vier parlementaire weddes op (Karel en schoonzoon Pieter Huybrechts, Marijke, en Xavier Buisseret die nu eens iets had met Veerle Dillen, dan weer met minderjarige meisjes).
Hans Carpels bleef al die tijd in de schaduw, maar invloed had hij des te meer. Samen met zijn jeugdkompanen Filip Dewinter en Frank Vanhecke maakte hij, aanvankelijk via de jongerenorganisatie, van de reactionaire Vlaams-nationale partij een organisatie die vooroploopt in de vreemdelingenhaat en aanpapt met het Front National in Frankrijk en andere geestesgenoten in Europa.
In de krant De Morgen (26 februari) beweert de zaakvoerder van Selexion: ‘Ik heb al vijf jaar niets meer met de partij te maken.’ Vreemd, want in de brochure ‘De Stem van het Volk’ waarin het Blok in 1997 het partijbestuur voorstelt, prijkt Carpels nog trots op de foto tussen Gerolf Annemans en Roeland Raes. Dat partijbestuur bevat één vrouw, voor wie Karel Dillen altijd een grote vriendschap koesterde. De andere dertien leden zijn mannen en bijna allemaal parlementairen. Carpels is wat dat laatste betreft een uitzondering. Hij was in 1997 nog altijd ‘politiek adviseur’ in het partijbestuur. Privé-problemen hebben later mogelijk ook de liefde voor het Blok bekoeld.
Carpels slaagde er niet altijd in om anoniem te blijven. De naam van zijn bedrijf viel al in 1994, toen Marijke Dillen als kandidate voor de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen beweerde dat ze boven de zaak van haar man in Deurne woonde. In feite woonde het koppel Carpels-Dillen in een villa in het dure ’s Gravenwezel.
Carpels haalde ook de kranten toen de Liga voor de Mensenrechten hem samen met zijn zwager Koen Dillen voor de rechter daagde wegens racistische uitspraken in het partijblad en het 70-puntenprogramma van de partij. De correctionele rechtbank verklaarde zich in september 1994 onbevoegd. Een persmisdrijf moet voor het Assisenhof worden behandeld. Nu de wet gewijzigd is, diende de Liga haar klacht opnieuw in.
STEMRECHT VOOR VREEMDELINGEN
Selexion doet de aankoop voor meer dan honderd zelfstandige winkels in audio, video, informatica en huishoudtoestellen. Het bedrijf van Carpels moest en zou de nieuwe sponsor worden van de Belgische judoka’s. Zo wilde het coach Jean-Marie Dedecker. Toen de succesrijke bondscoach nog geen politieke keuze had gemaakt, schuwde hij als bekende Vlaming het contact met het Blok niet. En de extreem-rechtse partij had niets liever.
In december 1998 meldde het partijblad van het Blok dat Dedecker helaas niet kon komen spreken op het congres van het Vlaams Verbond voor Ontspanningssporten (VVOS), in oktober. Hij was verhinderd ‘wegens zijn verplichtingen als bondsoach’. Op het congres voerde het Blok gewezen atleet Jules Bosmans op. Bosmans was halve finalist op de 400 meter horden tijdens de Olympische Spelen in, toevallig, het Berlijn van Adolf Hitler (1936).
Het VVOS ziet samenwerking met (blank) Zuid-Afrika als een belangrijke doelstelling. Het is een partijorganisatie die de sportactiviteiten in en buiten het Blok wil bevorderen. Het is een initiatief van de Limburger Valère Steegmans, een gewezen judokampioen, judoscheidsrechter en voor het Blok lid van de raad van bestuur van BLOSO.
In een eerder gepubliceerd interview in het maandblad van het Blok (april 1998) had Dedecker voor de splitsing van de sportfederaties gepleit. De interviewer was Blok-parlementslid Joris Van Hauthem. Dedecker distantieerde zich wel openhartig van het racisme van het Blok. ‘Ik kan mij terugvinden in Vlaamse standpunten, maar helemaal niet in jullie vreemdelingenstandpunt. Een vreemdeling mag wat mij betreft stemrecht krijgen als hij belastingplichtig is. Wat echter het cordon sanitaire betreft,… Zoiets creëert alleen maar een underdogpositie en mijn ervaring uit de sport leert mij dat de underdog altijd sympathie opwekt.’
Aan De Morgen verklaarde Dedecker dat hij niet wist dat Carpels extreem-rechts is. ‘Mocht iedereen die in Antwerpen werkt vooraf zijn werkgever op Blok-sympathieën screenen, er zou nogal wat werkloosheid zijn.’
Peter Renard
