Hoe het hart van een rijk mens in een klomp goud veranderde.

Doe de rijken de crisis betalen, want er is te veel geld in de handen van te weinig mensen. Dat zegt… ja, wie zegt dat ? Een overjaarse Amadees die het nog altijd niet heeft begrepen ? Een simpele ziel die nog niet weet wat tegenwoordig politiek correct is ? Nee, caramba, het is Ted Turner die dat zegt, vorige week in The New York Times. Deze puissant rijke Amerikaan haalde zijn fortuin bij elkaar als stichter van het televisierijk rond het station CNN en bezit ondertussen ook al aandelen in entertainment als Disney en Jane Fonda.

Als je twaalf miljard dollar bezit, vraagt Turner, is je dan echt een beklagenswaardig lot beschoren wanneer je daar één miljard van weggeeft aan Goede Werken en dus nog elf miljard overhoudt ? Wat dóe je tenslotte nog met zoveel geld ? We hebben het ons ook al afgevraagd, want we zouden al niet weten hoe je ochhere één miljard, zelfs in frank, op moet krijgen. Laat staan dat onze bankrekening groot genoeg zou zijn om zo’n bedrag te torsen. Waarom niet een beetje delen met anderen, stelt Turner voor. Bill Gates, de Microsoft-baas, zestien miljard dollar waard, wil zijn fortuin best weggeven, maar pas als hij zo’n jaar of zestig is, zegt hij (nog twintig jaar geduld, luitjes). En de beursspeculant Warren Buffett wil ook wel, maar slechts wanneer hij het hoekje om is (zo is het wel makkelijk).

Overigens, het is niet het onrecht in de wereld dat Turner naar de keel grijpt. Hij vreest alleen dat de armen bij het aanschouwen van zoveel alsmaar voyantere rijkdom wel eens een tweede Franse Revolutie zullen beginnen, waarna boem ! ( zijn tekst) een vlijmscherp mes weer hoofden van rompen gaat scheiden.

De hamvraag is : waarom wil iemand die al rijk is, altijd nóg rijker worden ? Waarom al die moeite om dat miljardje erbij te verdienen nu ja, verdienen om van elf naar twaalf miljard dollar te stijgen ? Wel, net omwille van dat stijgen, zegt Turner, en hij weet hoe dat gaat. Het stijgen geschiedt in de Four Hundred-lijst van de rijkste Amerikanen van het zakenblad Forbes. Die lijst is het klassement van de miljardairs die in eerste klasse spelen. Geld dient dus niet om uit te geven, vooral niet, maar om op te potten, louter voor het ego van de eigenaar ervan want dus opdat het gewéten zou zijn.

Nu, als dat het probleem is, aldus Turner, schaf dan die Forbes-lijst af en vervang ze door een andere : de lijst van de mildste schenkers. Kunnen de rijken zich onderling meten in het scoren van Goede Werken. Maar het blijft natuurlijk bij zelfbewondering en zelfvleierij en Turner wil die lijst dan ook de eretitel Heart of Gold geven, Gouden Hart. (Na de gouden badkraan, het gouden dividend of de gouden handdruk, eigenen deze Midassen zich nu ook een hart van goud toe ; een erts waarvan ze weten hoe het er uitziet.) Alsof het toch een verdienste zou zijn om een miljard weg te geven als je al twaalf miljard dollar bezit.

Maar Turner houdt daarbij niet op vergelijkingen te maken met A Christmas Carol van Charles Dickens. Alsof wij, in zijn wereldbeeld, weer leven in het miserie-Londen van de vorige eeuw, waarin sociale rechtvaardigheid alleen een kwestie van liefdadigheid is. Hij is dan ook een kenner van de materie.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content