Voormalig journalist en -theatermaker Bert Verhoye en ex-theater- en concertorganisator Chris Bouchard wonen in de Ardennen. Ze zijn er getuige van een heuse Vlaamse invasie. Tijdens de verkiezingscampagne stellen ze beurtelings de Ardense Vlamingen aan ons voor.

Het Vlaamse Ardennenoffensief (2)

De uitgestrekte weilanden met honderden runderen zijn in handen van de oude Ardense boerenfamilies. De Vlaamse nieuwkomers stortten zich op het kleinvee, een branche die minder grondbezit vergt, maar arbeidsintensiever is. Voor de Vlaming in de Ardennen kennen het schaap en de geit geen geheimen.

In Acremont (bij Bertrix) baten Peter De Cock en Barbara Vissenaekens de Bergerie uit. Peter is bezeten op schapen, kweken is zijn droom. Na zijn graduaat landbouw trok hij een jaar naar Zwitserland om er in het kanton Vaud het diploma van kaasmeester te halen.

Terug in het land koos hij een terrein in Herselt, bij Leuven. En kreeg géén vergunning van het Vlaams Gewest. Wel voor geiten, niet voor schapen.

In het weekblad Landbouwleven las Peter dat er in de buurt van Bertrix een hoeve van vier hectare te koop stond. Peter was 24, emigreerde en begon in 1999 in Acremont met een levend startkapitaal van 25 schapen.

Vandaag zijn het er 227 op tien hectare eigen grond.

In 2006 leerde hij op de markt (vader en zoon doen de markten met kazen) Barbara kennen, sociaal pedagoge en zestalig.

In 2003 had Peter inmiddels de prijs Agrafiek gekregen, als meest ondernemende landbouwer van België. Het bijbehorende feest werd opgeluisterd door de ook in Vlaanderen niet geheel onbekende José Happart, toenmalig minister van Landbouw.

Per jaar ontvangen Peter en Barbara nu 10.000 bezoekers om te proeven van de producten in hun eigen restaurant. Dit jaar nog start de wolspinnerij.

De boerderij is open op zaterdag van 14 uur tot 17 uur, voor groepen op alle dagen, na reservatie.

Producten van de hoeve zijn in Vlaanderen te koop op de markten van Hasselt, Leuven, Watermaal-Bosvoorde en Tienen.

In Nafraîture (bij Vresse) baten Willy en Monique Van Wesemael de NV Chiquetterie uit, een echt Vlaams-Ardens familiebedrijf waarin alle kinderen meewerken. Er is dan ook nogal wat te doen. Willy, oud-para en oud-avonturier, heeft een stal met meer dan honderd geiten. Zijn fameuze geiten-kazen (Wim is de kaasmeester) zijn tot in het buitenland bekend, net als het vlees van de jonge bokjes. Boven verzorgen Willy en dochter Emilie de grootste wilde kruidentuin van Wallonië. Geen kwaal des mensen of zij hebben er druppeltjes, een zalfje of een drankje tegen.

Des avonds vind je de patriarch in zijn taverne naast de houtkachel, waar hij oude en straffe verhalen vertelt bij het nippen aan een glaasje zelfgestookte Elixir de Vresse.

En als de acteur Koen De Bauw in de buurt is, zal hij nooit nalaten een brood mee te nemen uit Willy’s houtoven. De Chiquetterie is sinds de sixties van vorige eeuw een begrip in de Naams-Luxemburgse Ardennen. Je kunt er elke dag terecht vanaf 10 uur, behalve op woensdag.

Brigitte, oorspronkelijk uit Antwerpen, is oud-militair en woont in het piepkleine dorpje Louette St. Denis. Zij verzorgt slecht behandelde ezeltjes.

Ezels hebben hier als job de immense grasvlakten kaal te eten, maar ze krijgen vaak geen of nauwelijks verzorging. Na enkele jaren lopen de natuurlijke grasmaaiertjes op ontstoken of ingegroeide hoeven, een ware hel voor de lieve dieren.

Brigitte brengt ze voor orthopedische verzorging naar het opvangcentrum l’Oasis des Anes in Luik. Daar krijgen de dieren zo nodig zelfs acupunctuur.

De ezels die ze zelf bijhoudt, staan momenteel in Naomé, na een klacht van buren over te veel gebalk.

Het huis in Louette St. Denis is één dierengaarde van verloren beestjes. Twee geitenbokjes, een ara, drie honden, twee katten, pluimvee in alle maten en van alle soorten bevolken deze gestrande Ark van Noë.

‘Voor een alleenstaande vrouw is het leven in de Ardennen hard,’ zegt Brigitte (51), ‘maar de liefde die je krijgt van dieren die je een thuis hebt geschonken, is met geen goud te betalen.’

Een van haar honden is een Hongaarse straathond.

Dierenliefde kent geen grenzen.

Volgende week: De Vlamingen en het culinair genot

Chris Bouchard