‘Het wordt duidelijk dat in dit gouden televisietijdperk de kijker niet de winnaar zal worden’

In Vlaanderen is de streamingoorlog een drôle de guerre.

In een reeks op de opiniepagina’s van The New York Times kijken auteurs – vaak met een bang hartje – vooruit naar de toekomst. Veronica Walsingham had het in ‘We hadden de dvd’s moeten kopen’ over haar televisiegewoonten in 2022. Ze schat dat ze tegen dan geabonneerd zal zijn op elf streamingdiensten, die haar elke maand ongeveer 110 dollar kosten. Er zijn er waar ze maar voor één enkele reeks naar kijkt, of waar één reeks uit haar jeugd op staat waar ze erg aan gehecht is. Vandaar: ze had beter de dvd’s gekocht, toen dat nog kon.

In Vlaanderen lijkt de streamingoorlog – die al heel lang wordt aangekondigd door mediajournalisten, alsof ze zich erop verlekkeren – nog het meest op een drôle de guerre. Het is zelfs niet helemaal zeker of die schemeroorlog ooit tot een echt vuurgevecht zal leiden, maar vorige week meldde zich dan toch nog eens een nieuwe rekruut. De – ook dit wordt al heel lang aangekondigd – Vlaamse Netflix komt er eindelijk echt aan. Binnenkort mogen we betalen voor de programma’s waar we vandaag gratis naar kunnen kijken op de app van VTM. (Eindelijk zal ook wel De Bende van Jan de Lichte in première gaan. De opnames daarvoor begonnen in 2016, maar VTM heeft die ongetwijfeld prestigieuze doch ondertussen ook iets of wat bestofte fictiereeks jarenlang in de lade gelaten om er op een nieuwe, betalende app mee te kunnen uitpakken.) De VRT doet voorlopig niet mee, hoewel op de verdiepingen van het omroepgebouw waar het management kantoor houdt dezer weken de duurste soap van Vlaanderen wordt gedraaid. We zullen voorlopig dus niet kunnen betalen voor de programma’s van de openbare omroep waar we nu gratis naar kijken. De Vlaamse regering vindt dat een gemiste kans.

Zelfs zonder echt oorlogsgeweld begint het duidelijk te worden dat in dit gouden televisietijdperk de kijker niet de winnaar zal worden. Hij dreigt zelfs te eindigen als collateral damage. Vanuit het standpunt van die kijker is het heel makkelijk te bedenken hoe het televisielandschap eruit moet zien: een aantal ouderwetse zenders, en daarnaast idealiter een platform als Spotify, of toch minstens een of twee digitale winkels met het hele aanbod waar iedereen enkel betaalt voor de reeksen die hij wil zien. Helaas, als zo vaak werkt deze markt niet in de eerste plaats voor de gebruiker. Het zijn televisiereuzen die zichzelf bedienen, en u moet straks veel te veel betalen voor veel te veel abonnementen, of u moet elke avond zoeken en zoeken tussen de middelmaat van Netflix om toch nog iets te vinden dat het bekijken waard is.