De Korre herneemt “Hotel Terminus”.
Om artistieke redenen voerde De Korre “De vermetele minnaars” ( Fernand Crommelynck) af en de herneming van “Hotel Terminus” van Filip Vanluchene kwam in de plaats, een Korrecreatie uit 1992. Op Dirk Buyse na, die bij De Tijd in de twee stukken van Paul Pourveur speelt en in de Korre vervangen wordt door Vic De Wachter, is de oorspronkelijke cast van “Hotel Terminus” onveranderd. Toch is dit niet zomaar een herneming. Er wordt een nieuwe, verrijkte versie aangeboden met de volle smaak als van belegen kaas.
Vanluchene kreeg eind 1977 de driejaarlijkse Cultuurprijs van de Vlaamse Gemeenschap voor Toneelletterkunde voor “Montagnes Russes”, dat hij in opdracht voor De Tijd schreef. De Korre creëerde van hem tot nu toe behalve “Hotel Terminus” ook nog “De Rafaëls” en “Prinsenhof”.
Opvallend in Vanluchenes werk is het grote aantal symbolen dat hij er in verwerkt, ondanks het feit dat hij graag zeer eenvoudige mensen opvoert. Dat maakt ook zijn taalgebruik bijzonder. Als West-Vlaming doorspekt hij de dialogen met typische uitdrukkingen, zonder daarom de streektaal na te bootsen. Integendeel. Zijn personages hanteren een theatertaal die in bepaalde scènes te vergelijken is met de taal in stukken van Hugo Claus.
Zoals de titel verraadt, is “Hotel Terminus” een plek ergens aan het einde van de wereld. Zee en wind en al lang geen gasten meer. Voor hotelbaas Berke ( Bob De Moor, die het stuk ook regisseert) en Diane ( Brit Alen), werkster in vaste dienst, is het failliet in zicht, al zeggen ze het niet luidop. Er is ook nog Gust ( Jan Steen), vaste logé, aangespoeld wrakhout, niet goed bij zijn hoofd, die zichzelf brieven schrijft en een eigen wereld creëert, waarin hij rotsvast gelooft.
Alles wordt anders wanneer op zekere dag toch een gast opduikt, de vitale Vital (Vic De Wachter), op doorreis naar Schotland, reiziger in moto-onderdelen van het merk Tiger. Vital is op zoek naar het geluk en meent het te zien in Diane, die wonderwel op het Tigermeisje gelijkt waarmee de moto’s worden versierd.
Beetje bij beetje wordt dan ook de symboliek achter alles duidelijk. Het factuurboek van Berke is het Boek van Goed en Kwaad. De lift die al jaren kapot was, werkt plots weer en brengt Vital met beide voeten op de grond: zijn Diane verdwijnt erin voorgoed. Gust maakt zich elke dag op voor de ultieme reis naar het verre Lourdes, zoals Vital elke dag opnieuw in zee duikt omdat hij er Diane meent te zien.
“Hotel Terminus” is realistisch en absurdistisch tegelijk. Een doodleuk gesprek krijgt plots de spanning van een thriller. De vertolking balanceert voortdurend tussen herkenbaarheid en vormelijkheid, tussen wachten en verlangen.
Tot 30/5 in De Korre, Brugge. Res.: (050) 33.88.50.
Roger Arteel
