De vele misverstanden rond de organisator van Torhout-Werchter.

Zijn liefdesverklaring aan voorzitter Johan van Hecke op de Kerstconventie van de Christelijke Volkspartij moeten we niet verkeerd begrijpen. En ook het feit dat hij namens de CVP in de Raad van Bestuur van de BRTN zetelt maakt van hem nog geen tsjeef. In De Mix, de jongerenbijlage van De Morgen, beklaagt Herman Schueremans zich over de beeldvorming waarvan hij het slachtoffer is : ?Sinds ik op een CVP-congres een niet-partijgebonden stem heb laten horen, ben ik blijkbaar een CVP’er. Ach, ik ben ook zeven jaar een SP’er geweest omdat ik ooit met Frank Vandenbroucke heb gepraat. Ik heb geen CVP-lidkaart en ik weet zelfs niet of ik er ooit een zou willen. Ik heb toegezegd omdat het mij gevraagd werd. Het heeft niets met politiek te maken en ook niet met schnabbels, want het verdient heel slecht. Ik wilde nog iets redden voor het voor de BRTN en het medialandschap helemaal te laat was.?

Zuiver idealisme dus.

Of toch gewoon een jezuïetenstreek ?

In zijn boek ?Tien jaar politieke campagnes? verhaalt reclameman Wim Schamp hoe hij in 1989 op het hoofdkwartier van de SP met Herman Schueremans een ?werkvergadering? had om de campagne voor de Europese verkiezingen te bespreken. Het feest ging uiteindelijk niet door. ?De charismatische organisator van Torhout-Werchter had de derde plaats op de lijst gevraagd, de SP had hem de vierde aangeboden. Het verschil was dat wie op de derde plaats stond zeker verkozen was, en dat de vierde quasi zeker niét verkozen was. Schueremans bedankte dus. Als hij meedeed, moest het echt zijn.?

Er moet een reden zijn waarom alle politieke partijen (ook de VLD meldde zich ooit bij Schueremans) al jaren naar de gunsten van de goeroe uit Werchter dingen. Zijn messcherpe politieke inzichten, bijvoorbeeld. In het interview met De Mix analyseert Schueremans de oprukkende verrechtsing. Wie met Rage Against The Machine of Metal Molly dweept, bevindt zich left from center, terwijl rechtse ballen van ?neoklassieke brol? houden van Luciano Pavarotti tot Helmut Lotti : ?De toeschouwers zijn dertig en al dood, maar ze weten het nog niet. Ze laten zich wat voorgekauwde kost in de nek draaien. Ze moeten met hun vrouw eens op restaurant en dus ook eens naar een concert om hun Visa-kaart te strelen. Als er maar een VIP-stoel onder hun kont wordt geschoven dan consumeren ze de opgewarmde liflafjes die ze voorgezet krijgen wel.?

Zo simpel zit de wereld in elkaar. En het leven is mooi. Zou Herman Schueremans ooit al een concert van Will Tura in het Brugse Boudewijnpark hebben bijgewoond ? Voorzitter Van Hecke zou hem toch eens een uitnodiging moeten sturen.

Frie Leysen en Guido Minne : klaar voor het Kunstenfestival 96 (foto : Patrick De Spiegelaere).

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content