Karel Vinck en Mieke Offeciers van het VEV zijn geen doemdenkers. De verdere staatshervorming komt er toch.
Op de Antwerpse Brouwersvliet, waar het Vlaams Economisch Verbond zijn hoofdzetel heeft, is de stemming soms uitermate jolig. Voorzitter Karel Vinck en gedelegeerd bestuurder Mieke Offeciers amuseren zich kostelijk met het bedenken van grafschriften voor elkaar. Aan het toenemende doemdenken in het vooruitzicht van de verkiezingen zullen zij zich niet bezondigen. Ja, het Vlaams Blok zal waarschijnlijk enkele procenten winnen, maar daarom gaat de hele democratie nog niet door de knieën. De huidige coalitiepartners boeren inderdaad achteruit, maar het zou best kunnen dat de verkiezingsuitslag de politici net tot wat meer krachtdadigheid zal aanzetten.
Dat de verklaring tot grondwetsherziening het communautaire aspect ontwijkt, vindt de Vlaamse werkgeversvereniging niet zo erg. De verdere staatshervorming komt er toch. Dat heeft niets met separatisme te maken, maar alles met een ordentelijke staat die efficiënt functioneert. Als de politici de staat niet verder hervormen, dan zal de economische diversiviteit van regio’s, bedrijfstakken en ondernemingen in Europa hen daar wel toe verplichten. Waarom kan Vlaanderen zijn bedrijfsvriendelijk klimaat niet beter als een troef uitspelen?
Wat zijn de speerpunten voor het VEV? Fiscale autonomie voor de regio’s en een paar hervormingen in de sociale zekerheid. Dat de stelsels van de vervangingsinkomens, zoals de pensioenen en de werkloosheidsuitkeringen, federaal blijven, daar tilt het VEV niet zwaar aan. Maar de ziekteverzekering en de kinderbijslag moeten regionaal worden geregeld, volgens de eigen noden en verlangens. Ook het loonbeleid moet worden geregionaliseerd. Dan kan het beter aangepast worden aan de eigenheid van de sectoren en de ondernemingen in de verschillende gewesten. Dat heeft niets te maken met de ontmanteling van de Belgische staat. België heeft meer bevoegdheden naar Europa overgeheveld dan het aan zijn regio’s heeft afgestaan, weet Mieke Offeciers.
WERK KOMT OP DE EERSTE PLAATS
Niettemin blijft het no pasaran voor Wallonië. Daar zijn Vinck en Offeciers nog niet zo zeker van. De sociale partners hebben alvast het goede voorbeeld gegeven. Twee jaar geleden dreigde de VEV-voorzitter sociale akkoorden voor Vlaanderen te sluiten omdat de sociale partners daar op federaal niveau niet meer in slaagden. Welnu, er kwam een nieuw federaal centraal akkoord. Zonder ons was het er niet gekomen, zegt de VEV-top.
De Vlaamse werkgevers konden hun collega’s in de andere regio’s ervan overtuigen de sociale onderhandelingsstructuur aan te passen aan de staatshervorming. Zij blijven prediken dat duurzame werkgelegenheid, gebaseerd op een gezond economisch draagvlak en met sociale bescherming, de prioriteit van de werkgeverswereld moet zijn. Die stelling van het VEV klinkt revolutionair voor sommige andere werkgeversverenigingen, die denken vooral te moeten strijden voor de concurrentiekracht, waaruit dan werkgelegenheid moet voortvloeien.
Het Vlaams Economisch verbond ziet zijn opdracht ruimer, in de traditie van zijn stichter Lieven Gevaert: welvaart en welzijn voor de bevolking. Dat lost tevens het veiligheidsprobleem op. Het VEV vindt bevestiging voor zijn koers in de recente Knack-enquête: werkgelegenheid en veiligheid zijn de twee problemen waar de bevolking het meest om bekommerd is.
Karel Vinck herhaalt graag dat werkgevers en vakbonden dezelfde doelstelling hebben. De sociale partners moeten afstappen van het conflictmodel. Bij de top is dat al gebeurd, in het middenveld nog niet. Voor loonbeleid, sociale zekerheid en aanverwante zaken hoopt Vinck samen met de vakbonden een doorbraak te realiseren. Dan is ook de politieke besluiteloosheid geen probleem meer: als de vakbonden overtuigd zijn, volgt in België snel de politieke beslissing. De syndicale wereld evolueert nog te traag – sommige ondernemingskringen ook – en de instellingen lijden onder corporatisme, maar er is beterschap.
Karel Vinck blijft ervoor vechten, zoals hij het graag formuleert, en hoopt dan snel nog een beetje geld te verdienen voor de Union Minière, waar hij de dienst uitmaakt.
G.D.
