Jan Delvaux
Jan Delvaux Belpopkenner

De muziektalen van Jean-Marie Aerts.

Bluesmuzikanten hebben een ijzeren gestel. Het kan niet anders dan dat ze tijdens hun jeugd in een ketel met toverdrank zijn gevallen. Ze verouderen zonder aan gratie in te boeten en hebben de beste oren. Dat maakt hen tot overlevers en vernieuwers. Ze blijven altijd dicht bij hun kunst, maar zijn tegelijkertijd de aanzet tot ongewone dingen.

Het is een wereldwijd fenomeen en dus leeft het ook bij ons. Neem bijvoorbeeld Roland. De pionier van de nationale rock & blues zorgde in 1990 voor een verrassing van formaat met The Last Tribe, een gelegenheidsproject dat een soort van oriëntaalse techno had uitgevonden. Enkele jaren later schonk hij het aparte gruis daarvan aan Charles et Les Lulus.

Generatiegenoot Jean-Marie Aerts is ook zo iemand van wie we de totale oppervlakte moeilijk kunnen inschatten. Binnen het beperkte kader van de Benelux zorgde hij als muzikant en producer voor wereldse dingen. Zijn eigenzinnigheid botste regelmatig, maar scherpte tegelijkertijd fenomenen als TC Matic en Urban Dance Squad. Hij bouwde samen met Arno aan een groep van Europees formaat en bezorgde UDS Amerikaans goud voor hun debuut ?Mental floss for the globe? (1989).

Sinds de abrupte breuk met Arno is Aerts huismuzikant geworden. Hij heeft computers en samplers naast zijn gitaren gezet en is zijn kwart eeuw in de melomanie gaan omspitten. Bij JMX krijgt hij hulp, maar het blijft bovenal zijn eigen winkel. Hij probeert verschillende talen bij elkaar te brengen. Aerts vult niet zomaar wat beats op. Hij vertrekt vanuit levend en vertrouwd materiaal als blues en dub en probeert daar elektronische synoniemen voor te vinden.

Als hij die gevonden heeft, gaat hij ze echter niet uitmelken. De drie nummers op zijn eerste EP ?1? zijn even verschillend als merkwaardig. In ?Popz? trekt een ritmebox een pad voor Braziliaanse percussie en veelkleurig scratchwerk van DJ Donatask, de vroegere DNA van de Squad. En hoogtepunt ?Yep? blaast een mysterieuze wind over minitieus uitgezette blueslicks. Alleen ?Wow ze wow? mist de sprankel van zijn titel maar tempert evenmin de nieuwsgierigheid naar meer. Als voorproef heeft ?1? een zeer groot formaat.

Jan Delvaux

JMX, ?1?, (FB007/Fusebox/uitsluitend op vinyl).

JMX : voorproefje van groot formaat.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content