Piet Piryns
Piet Piryns Piet Piryns is redacteur bij Knack.

Het Amerikaanse weekblad Time dichtte hem op de lijst van de machtigste mensen van de planeet onlangs de zevende plaats toe. Als topman van het IMF (Internationaal Monetair Fonds) is de 61-jarige Fransman Dominique Strauss-Kahn een van de hoofdrolspelers in de Griekse tragedie die zich dezer dagen op de financiële markten afspeelt. ‘Hij heeft veel gedaan om het gedeukte imago van het IMF op te poetsen’, oordeelt Nobelprijswinnaar voor Economie Amartya Sen. Sinds zijn aantreden in 2007 slaagde Dominique Strauss-Kahn (‘DSK’) erin de landen van de G20 te overtuigen om de reserves van het IMF te verdrievoudigen, van 250 tot 750 miljard dollar. Het totale bedrag van de door het IMF verstrekte leningen aan landen in moeilijkheden bedroeg vorig jaar 175 miljard dollar – tegenover 16 miljard in 2007. Aan die leningen zijn veelal strikte voorwaarden verbonden: als tegenprestatie worden drastische bezuinigingen en structurele economische hervormingen geëist. Dominique Strauss-Kahn staat niet bekend als een zachte heelmeester. Ook de Grieken krijgen nu door het IMF de duimschroeven aangedraaid.

Onomstreden is DSK nooit geweest. Hij sleurt de reputatie mee van een kaviaarsocialist en een onverbeterlijke rokkenjager – ‘ un chaud lapin‘. Een amourette met een medewerkster van het IMF op het World Economic Forum in Davos kostte DSK, die getrouwd is met de voormalige sterjournaliste van TF1 Anne Sinclair, in 2008 bijna zijn baan. In de jaren negentig werd hij genoemd in diverse financiële schandalen, maar telkens witgewassen.

DSK heeft een lange staat van dienst in de Franse politiek. Zijn hoogdagen beleefde hij als minister van Financiën en Economie in de socialistische regering van Lionel Jospin (van 1997 tot 1999). Hij privatiseerde toen een groot aantal staatsondernemingen, waaronder France Telecom, en slaagde erin het begrotingstekort terug te dringen tot minder dan 3 procent van het bbp (bruto binnenlands product) – de voorwaarde om Frankrijk de eurozone in te loodsen. En hij was een fel tegenstander van de door de toenmalige minister van Sociale Zaken Martine Aubry bepleite 35-urige werkweek.

In 2006 deed DSK een gooi naar de socialistische kandidatuur voor het presidentschap, maar in de primary’s moest hij het afleggen tegen Ségolène Royal. Royal verloor vervolgens de presidentsverkiezingen van Nicolas Sarkozy, die vriend en vijand verbaasde door de socialist Strauss-Kahn in september 2007 voor te dragen als managing director van het IMF. Maar DSK moest dan wel plechtig beloven zijn termijn van vijf jaar in Washington uit te zitten, zodat hij Sarkozy bij de volgende Franse presidentsverkiezingen (voorjaar 2012) niet voor de voeten kon lopen.

Toch hebben nogal wat Fransen hun hoop gesteld op een terugkeer van l’oncle d’Amérique – de oom uit Amerika. Uit een recente peiling van het weekblad Le Nouvel Observateur blijkt dat van alle zelfverklaarde socialistische presidentskandidaten DSK veruit de grootste kans maakt om Sarkozy in 2012 te verslaan. Maar binnen de Parti Socialiste heeft hij ook hardnekkige tegenstanders, die zich afvragen of een vertegenwoordiger van een kapitalistische instelling als het IMF zich nog wel een socialist kan noemen. Ze zien in DSK ‘een Franse Papandreou’.

Doet-ie het of doet-ie het niet? De weddenschappen zijn open. Volgens het vorige week verschenen boek DSK, Les secrets d’un présiden-tiable, dat in Frankrijk veel ophef maakt, heeft DSK op een geheim diner met een aantal van zijn getrouwen al gesproken over de te volgen strategie op weg naar het Elysée. Zijn adviseurs vinden wel dat hij 20 kilo zou moeten afvallen. Maar daar heeft hij nog anderhalf jaar de tijd voor.

Piet Piryns

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content