Lola Segers (18) twijfelt er niet aan. Haar eerste stemmen zullen gaan naar Groen. Lola, die in Borgerhout woont, tekende al present bij de eerste spijbelactie voor het klimaat. Sindsdien heeft ze nauwelijks een donderdag overgeslagen. ‘Die eerste keer zal ik nooit vergeten. Het was een gevoel van rebellie. Van macht ook. Plots stond het klimaat hoog op de politieke agenda. Het was een overweldigende ervaring, die helemaal onder mijn huid gekropen is. Sindsdien is het voor mij een belangrijke wekelijkse afspraak.’
Was je al vóór de protesten met het klimaat bezig?
Lola Segers: Ik at al drie jaar geen vlees meer, onder meer omdat ik me bewust was van de impact op het klimaat. Maar die protesten hebben dat bewustzijn nog veel scherper gemaakt. Sindsdien neem ik geen bad meer, ben ik veganist en probeer ik mijn afval te beperken. Uiteindelijk is dat het enige wat ik echt kan doen. De macht die ik heb gevoeld tijdens die protestmarsen is wel omgeslagen in een gevoel van onmacht. Concreet heeft ons protest nog niets opgeleverd.
Hoe kijk je aan tegen Dries Van Langenhove en zijn Schild & Vrienden?
Segers: Ik vind het moeilijk om te begrijpen dat mensen die in hetzelfde land zijn opgegroeid als ik zo totaal anders kunnen denken. Waarschijnlijk heeft het verschil te maken met de plek waar ik woon. Al heel mijn leven woon ik in een stad die heel multicultureel is, en kom ik met andere culturen in contact.
Volg je de politiek?
Segers: Niet echt fanatiek, maar ik probeer wel mee te zijn. Volgens mijn vader hebben de klimaatmarsen mijn politieke bewustzijn wakker geschud. Ik denk dat hij gelijk heeft.
Heb je zelf politieke ambitie?
Segers: Ik discussieer graag, ik neem graag de leiding en zou heel graag iets veranderen aan het systeem. Tegelijk schrikt het systeem me af. Politiek werkt traag. Dat is oké, want het behoedt ons voor politieke stommiteiten. Maar ik vrees dat de traagheid me zou frustreren.
Hoe zie je je toekomst?
Segers: Ik wil dokter worden. Als het lukt.
