Marijnen regisseert ?Othello? in KVS.

?Hoed u voor jaloezie, het groenogig monster dat de liefde kwelt voor ’t haar verscheurt?, zo vat de geslepen intrigant Jago in het derde bedrijf waarin hij overigens geen onbelangrijke rol speelt ongewild de intrige van ?Othello? samen. Want Shakespeares stuk mag dan wel het relaas zijn van het verwoestende spoor dat afgunst in de mens en zijn omgeving trekt, het zijn in de eerste plaats de mechanismen van de ondeugd die in ?Othello? op een haast klinische manier worden blootgelegd. Ook al verwijst de titel van de dramatische thriller naar het gelijknamige hoofdpersonage, de zwarte generaal, de eigenlijke protagonist van ?Othello? is de jaloezie en haar werkinstrument Jago.

Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de ?Othello? in de Brusselse KVS de rol van Jago nog wat scherper stelt. De bewerking van dramaturg Alex Mallems en de loepzuivere regie van intendant Franz Marijnen dragen daar natuurlijk ook wat toe bij, wat verder weinig afdoet aan de soepele en eigengereide présence van acteur Hubert Damen. Want in tegenstelling tot de Othello van Bert André, die naar het einde toe aan scherpte en precisie verliest, volhardt de taalvaardige Damen tot het bittere eind toe in de boosheid. Van het traditionele ?donkere? beeld van de boosdoener geen spoor bij Damen die als een speelse misantroop, die toch de touwtjes stevig in handen heeft, door de voorstelling huppelt.

Ook de abstracte en efficiënte scenografie van Jean-Marie Fiévez draagt bij tot de heldere en vlotte afwikkeling van het drama. Een kleine manipulatie van de doorzichtige schuifdeuren deelt de podiumruimte telkens anders in en suggereert andere speelruimten. Toch houdt de helderheid die uit de regie, de vertolkingen en het bühnebeeld spreekt niet stand en kalft ze vooral na de pauze af. Zodra de sterfscène van Desdemona (vertolkt door Bien De Moor) in zicht komt, dreigt de voorstelling stil te vallen en verliezen het gros van de vertolkingen hun kracht.

In Shakespeares origineel is dat deel weliswaar een langgerekt moment, een tijdloze luchtbel, maar in de KVS spat ze als een zeepbel uit elkaar. Daardoor sijpelen overbodige pathetiek en hol geschreeuw in deze voor de rest erg heldere enscenering naar binnen. Wat een zonde van de moeite.

Paul Verduyckt

?Othello?, tot en met 27/4 in de Brusselse KVS.

Senne Rouffaer en Bien De Moor in Othello : het verwoestende spoor van afgunst.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content