Een snelheidsbegrenzer in auto’s zou het aantal verkeersdoden kunnen halveren, maar vooral de Duitse autobouwers zijn tegen het systeem gekant.
Hij is technisch relatief eenvoudig, bijna direct inzetbaar en toch is het twijfelachtig of hij er ooit zal komen: de Intelligente Snelheidsaanpasser of ISA. Hoe werkt het systeem? Een gps roept een kaart met de geldende snelheidslimiet op en koppelt die door naar je auto. Er bestaan drie types: een open (piepsignaal bij te snel rijden), een halfopen (tegendruk op het gaspedaal) en een gesloten (de motor begrenst de snelheid tot aan de limiet).
Kamerlid Karin Temmerman (SP.A) is voorstander van het halfopen systeem en liet daarover in april een – weliswaar niet-bindende – resolutie goedkeuren: ‘Wetgevend kun je op nationaal vlak niks doen behalve tonen dat je wilt dat het systeem er komt. Om de automerken te verplichten ISA in te bouwen, moet Europa het initiatief nemen.’ Maar Europa zit niet op één lijn, vooral de Duitse constructeurs verzetten zich, blijkbaar met succes. Een permanente snelheidsbegrenzer of -aanpasser maakt rijden met auto’s die probleemloos 200 kilometer per uur halen kennelijk minder aantrekkelijk.
Voorlopig blijft het dus bij proefprojecten. In Gent liep er een van 2001 tot 2007, de KU Leuven experimenteerde met ISA in 2005. Recent was er sprake van proeven met vrachtwagens en gingen er stemmen op om het gesloten systeem te verplichten voor hardleerse snelheidsduivels. Al zou je de vraag kunnen stellen waarom die gesloten snelheidsbegrenzer niet algemeen wordt toegepast: wat kan er tegen zijn dat auto’s niet harder kunnen rijden dan toegelaten is? Karin Temmerman is alvast tegen: ‘Het gesloten systeem leidt tot gevaarlijke situaties, bijvoorbeeld bij inhaalmanoeuvres. Heel af en toe moet je sneller kunnen dan de toegelaten limiet. En ik ben er hoe dan ook tegen dat men het gesloten ISA zou toepassen als straf.’
Temmerman was nog schepen van Mobiliteit in Gent toen de stad pionierde met een ISA-proefproject. Vijftien van de twintig deelnemers wilden het systeem behouden, al klaagden sommigen wel over de reacties van andere autobestuurders bij zoveel snelheidsdiscipline. Dat ISA de snelheidslimiet voor hen in de gaten hield, zorgde volgens de deelnemers voor een comfortabeler rijerva- ring. ‘De reacties waren zo enthousiast dat ik toen dacht dat we tegen 2005 allemaal met ISA zouden rijden. Ondertussen durf ik er geen termijn meer op te plakken’, besluit Temmerman.
